ἠελίοιο

See also: Ἠελίοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.e.lí.oi̯.o/ → /i.eˈli.y.o/ → /i.eˈli.i.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.e.lí.oi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.eˈli.y.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.eˈli.y.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.eˈli.y.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.eˈli.i.o/

Noun

ἠελίοιο • (ēelíoio)

1. genitive singular of ἠέλιος (ēélios)