ἠγγελμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːŋ.ɡel.mé.nos/ → /iɲ.ɟelˈme.nos/ → /iɲ.ɟelˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡel.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡelˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈme.nos/

Verb

ἠγγελμένος • (ēngelménos)

1. perfect mediopassive participle of ἀγγέλλω (angéllō)

Inflection

First and second declension of ἠγγελμένος; ἠγγελμένη; ἠγγελμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἠγγελμένος ēngelménos	ἠγγελμένη ēngelménē	ἠγγελμένον ēngelménon		ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένᾱ ēngelménā	ἠγγελμένω ēngelménō		ἠγγελμένοι ēngelménoi	ἠγγελμέναι ēngelménai	ἠγγελμένᾰ ēngelménă
Genitive		ἠγγελμένου ēngelménou	ἠγγελμένης ēngelménēs	ἠγγελμένου ēngelménou		ἠγγελμένοιν ēngelménoin	ἠγγελμέναιν ēngelménain	ἠγγελμένοιν ēngelménoin		ἠγγελμένων ēngelménōn	ἠγγελμένων ēngelménōn	ἠγγελμένων ēngelménōn
Dative		ἠγγελμένῳ ēngelménōi	ἠγγελμένῃ ēngelménēi	ἠγγελμένῳ ēngelménōi		ἠγγελμένοιν ēngelménoin	ἠγγελμέναιν ēngelménain	ἠγγελμένοιν ēngelménoin		ἠγγελμένοις ēngelménois	ἠγγελμέναις ēngelménais	ἠγγελμένοις ēngelménois
Accusative		ἠγγελμένον ēngelménon	ἠγγελμένην ēngelménēn	ἠγγελμένον ēngelménon		ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένᾱ ēngelménā	ἠγγελμένω ēngelménō		ἠγγελμένους ēngelménous	ἠγγελμένᾱς ēngelménās	ἠγγελμένᾰ ēngelménă
Vocative		ἠγγελμένε ēngelméne	ἠγγελμένη ēngelménē	ἠγγελμένον ēngelménon		ἠγγελμένω ēngelménō	ἠγγελμένᾱ ēngelménā	ἠγγελμένω ēngelménō		ἠγγελμένοι ēngelménoi	ἠγγελμέναι ēngelménai	ἠγγελμένᾰ ēngelménă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἠγγελμένως ēngelménōs				ἠγγελμενώτερος ēngelmenṓteros				ἠγγελμενώτᾰτος ēngelmenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.