ἠγγειλάμεσθα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːŋ.ɡeː.lá.mes.tʰa/ → /iɲ.ɟiˈla.mes.θa/ → /iɲ.ɟiˈla.mes.θa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡeː.lá.mes.tʰa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡiˈla.mes.tʰa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟiˈla.mes.θa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟiˈla.mes.θa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟiˈla.mes.θa/

Verb

ἠγγειλάμεσθᾰ • (ēngeilámesthă)

1. Epic first-person plural aorist middle indicative of ἀγγέλλω (angéllō)