ἑτερόκλιτος

Ancient Greek

Etymology

From ἕτερος (héteros, “other, another, different”) +‎ κλίνω (klínō, “to inflect”) +‎ -τός (-tós, verbal adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /he.te.ró.kli.tos/ → /e.teˈro.kli.tos/ → /e.teˈro.kli.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /he.te.ró.kli.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e.teˈro.kli.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.teˈro.kli.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.teˈro.kli.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.teˈro.kli.tos/

Adjective

ἑτερόκλῐτος • (heteróklitos) m or f (neuter ἑτερόκλῐτον); second declension

1. (grammar) irregularly declined or inflected

Inflection

Second declension of ἑτερόκλῐτος; ἑτερόκλῐτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἑτερόκλῐτος heteróklitos	ἑτερόκλῐτον heterókliton		ἑτεροκλῐ́τω heteroklítō	ἑτεροκλῐ́τω heteroklítō		ἑτερόκλῐτοι heteróklitoi	ἑτερόκλῐτᾰ heteróklita
Genitive		ἑτεροκλῐ́του heteroklítou	ἑτεροκλῐ́του heteroklítou		ἑτεροκλῐ́τοιν heteroklítoin	ἑτεροκλῐ́τοιν heteroklítoin		ἑτεροκλῐ́των heteroklítōn	ἑτεροκλῐ́των heteroklítōn
Dative		ἑτεροκλῐ́τῳ heteroklítōi	ἑτεροκλῐ́τῳ heteroklítōi		ἑτεροκλῐ́τοιν heteroklítoin	ἑτεροκλῐ́τοιν heteroklítoin		ἑτεροκλῐ́τοις heteroklítois	ἑτεροκλῐ́τοις heteroklítois
Accusative		ἑτερόκλῐτον heterókliton	ἑτερόκλῐτον heterókliton		ἑτεροκλῐ́τω heteroklítō	ἑτεροκλῐ́τω heteroklítō		ἑτεροκλῐ́τους heteroklítous	ἑτερόκλῐτᾰ heteróklita
Vocative		ἑτερόκλῐτε heteróklite	ἑτερόκλῐτον heterókliton		ἑτεροκλῐ́τω heteroklítō	ἑτεροκλῐ́τω heteroklítō		ἑτερόκλῐτοι heteróklitoi	ἑτερόκλῐτᾰ heteróklita
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἑτεροκλῐ́τως heteroklítōs			ἑτεροκλῐτώτερος heteroklitṓteros			ἑτεροκλῐτώτᾰτος heteroklitṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: heteroclitus (learned)
  • → English: heteroclitic
  • → French: hétéroclite (learned)
  • → German: heteroklitisch
  • → Italian: eteroclito (learned)

References

• “ἑτερόκλιτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἑτερόκλιτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette