ἑτεραλκής

Ancient Greek

Etymology

ἕτερος (héteros, “other”) +‎ ἀλκή (alkḗ, “force, strength”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /he.te.ral.kɛ̌ːs/ → /e.te.ralˈcis/ → /e.te.ralˈcis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /he.te.ral.kɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e.te.ralˈke̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.te.ralˈcis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.te.ralˈcis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.te.ralˈcis/

Adjective

ἑτεραλκής • (heteralkḗs) m or f (neuter ἑτεραλκές); third declension

1. giving strength to the opposite side (i.e. the side that was previously losing, in battle)

Declension

Third declension of ἑτερᾰλκής; ἑτερᾰλκές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἑτερᾰλκής heteralkḗs	ἑτερᾰλκές heteralkés		ἑτερᾰλκεῖ heteralkeî	ἑτερᾰλκεῖ heteralkeî		ἑτερᾰλκεῖς heteralkeîs	ἑτερᾰλκῆ heteralkê
Genitive		ἑτερᾰλκοῦς heteralkoûs	ἑτερᾰλκοῦς heteralkoûs		ἑτερᾰλκοῖν heteralkoîn	ἑτερᾰλκοῖν heteralkoîn		ἑτερᾰλκῶν heteralkôn	ἑτερᾰλκῶν heteralkôn
Dative		ἑτερᾰλκεῖ heteralkeî	ἑτερᾰλκεῖ heteralkeî		ἑτερᾰλκοῖν heteralkoîn	ἑτερᾰλκοῖν heteralkoîn		ἑτερᾰλκέσῐ / ἑτερᾰλκέσῐν heteralkési(n)	ἑτερᾰλκέσῐ / ἑτερᾰλκέσῐν heteralkési(n)
Accusative		ἑτερᾰλκῆ heteralkê	ἑτερᾰλκές heteralkés		ἑτερᾰλκεῖ heteralkeî	ἑτερᾰλκεῖ heteralkeî		ἑτερᾰλκεῖς heteralkeîs	ἑτερᾰλκῆ heteralkê
Vocative		ἑτερᾰλκές heteralkés	ἑτερᾰλκές heteralkés		ἑτερᾰλκεῖ heteralkeî	ἑτερᾰλκεῖ heteralkeî		ἑτερᾰλκεῖς heteralkeîs	ἑτερᾰλκῆ heteralkê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἑτερᾰλκῶς heteralkôs			ἑτερᾰλκέστερος heteralkésteros			ἑτερᾰλκέστᾰτος heteralkéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Third declension of ἑτερᾰλκής; ἑτερᾰλκές (uncontracted, Epic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἑτερᾰλκής heteralkḗs	ἑτερᾰλκές heteralkés		ἑτερᾰλκεῖ / ἑτερᾰλκέε heteralkeî / heteralkée	ἑτερᾰλκεῖ / ἑτερᾰλκέε heteralkeî / heteralkée		ἑτερᾰλκεῖς / ἑτερᾰλκέες heteralkeîs / heteralkées	ἑτερᾰλκέᾰ heteralkéa
Genitive		ἑτερᾰλκέος / ἑτερᾰλκεῦς heteralkéos / heteralkeûs	ἑτερᾰλκέος / ἑτερᾰλκεῦς heteralkéos / heteralkeûs		ἑτερᾰλκοῖν heteralkoîn	ἑτερᾰλκοῖν heteralkoîn		ἑτερᾰλκέων heteralkéōn	ἑτερᾰλκέων heteralkéōn
Dative		ἑτερᾰλκεῖ / ἑτερᾰλκέῐ̈ heteralkeî / heteralkéï	ἑτερᾰλκεῖ / ἑτερᾰλκέῐ̈ heteralkeî / heteralkéï		ἑτερᾰλκοῖν heteralkoîn	ἑτερᾰλκοῖν heteralkoîn		ἑτερᾰλκέσῐ / ἑτερᾰλκέσῐν heteralkési(n)	ἑτερᾰλκέσῐ / ἑτερᾰλκέσῐν heteralkési(n)
Accusative		ἑτερᾰλκέᾰ heteralkéa	ἑτερᾰλκές heteralkés		ἑτερᾰλκεῖ / ἑτερᾰλκέε heteralkeî / heteralkée	ἑτερᾰλκεῖ / ἑτερᾰλκέε heteralkeî / heteralkée		ἑτερᾰλκέᾰς heteralkéas	ἑτερᾰλκέᾰ heteralkéa
Vocative		ἑτερᾰλκές heteralkés	ἑτερᾰλκές heteralkés		ἑτερᾰλκεῖ / ἑτερᾰλκέε heteralkeî / heteralkée	ἑτερᾰλκεῖ / ἑτερᾰλκέε heteralkeî / heteralkée		ἑτερᾰλκεῖς / ἑτερᾰλκέες heteralkeîs / heteralkées	ἑτερᾰλκέᾰ heteralkéa
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἑτερᾰλκέως heteralkéōs			ἑτερᾰλκέστερος heteralkésteros			ἑτερᾰλκέστᾰτος heteralkéstatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “ἑτεραλκής”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἑτεραλκής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἑτεραλκής in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἑτεραλκής in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἑτεραλκής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press