ἑτάροιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /he.tá.roi̯.o/ → /eˈta.ry.o/ → /eˈta.ri.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /he.tá.roi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)eˈta.ry.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈta.ry.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈta.ry.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈta.ri.o/

Noun

ἑτάροιο • (hetároio)

1. (Epic, Doric) genitive singular of ἕταρος (hétaros)