ἑπταλόφοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hep.ta.ló.pʰoi̯n/ → /ep.taˈlo.ɸyn/ → /ep.taˈlo.fin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hep.ta.ló.pʰoi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ep.taˈlo.pʰyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ep.taˈlo.ɸyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ep.taˈlo.fyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ep.taˈlo.fin/

Adjective

ἑπτᾰλόφοιν • (heptalóphoin)

1. masculine/feminine/neuter genitive/dative dual of ἑπταλόφος (heptalóphos)