ἐφορμέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἐπορμέω (eporméō) — Ionic

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ ὁρμέω (horméō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pʰor.mé.ɔː/ → /e.ɸorˈme.o/ → /e.forˈme.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pʰor.mé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pʰorˈme.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ɸorˈme.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.forˈme.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.forˈme.o/

Verb

ἐφορμέω • (ephorméō)

1. (nautical) to blockade [with dative]
2. to lie by and watch

Conjugation

   Present: ἐφορμέω, ἐφορμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφορμέω	ἐφορμέεις	ἐφορμέει	ἐφορμέετον	ἐφορμέετον	ἐφορμέομεν	ἐφορμέετε	ἐφορμέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφορμέω	ἐφορμέῃς	ἐφορμέῃ	ἐφορμέητον	ἐφορμέητον	ἐφορμέωμεν	ἐφορμέητε	ἐφορμέωσῐ(ν)
	optative	ἐφορμέοιμῐ	ἐφορμέοις	ἐφορμέοι	ἐφορμέοιτον	ἐφορμεοίτην	ἐφορμέοιμεν	ἐφορμέοιτε	ἐφορμέοιεν
	imperative		ἐφόρμεε	ἐφορμεέτω	ἐφορμέετον	ἐφορμεέτων		ἐφορμέετε	ἐφορμεόντων
middle/ passive	indicative	ἐφορμέομαι	ἐφορμέῃ, ἐφορμέει	ἐφορμέεται	ἐφορμέεσθον	ἐφορμέεσθον	ἐφορμεόμεθᾰ	ἐφορμέεσθε	ἐφορμέονται
	subjunctive	ἐφορμέωμαι	ἐφορμέῃ	ἐφορμέηται	ἐφορμέησθον	ἐφορμέησθον	ἐφορμεώμεθᾰ	ἐφορμέησθε	ἐφορμέωνται
	optative	ἐφορμεοίμην	ἐφορμέοιο	ἐφορμέοιτο	ἐφορμέοισθον	ἐφορμεοίσθην	ἐφορμεοίμεθᾰ	ἐφορμέοισθε	ἐφορμέοιντο
	imperative		ἐφορμέου	ἐφορμεέσθω	ἐφορμέεσθον	ἐφορμεέσθων		ἐφορμέεσθε	ἐφορμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφορμέειν				ἐφορμέεσθαι
participle	m	ἐφορμέων				ἐφορμεόμενος
	f	ἐφορμέουσᾰ				ἐφορμεομένη
	n	ἐφορμέον				ἐφορμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐφορμῶ, ἐφορμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφορμῶ	ἐφορμεῖς	ἐφορμεῖ	ἐφορμεῖτον	ἐφορμεῖτον	ἐφορμοῦμεν	ἐφορμεῖτε	ἐφορμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφορμῶ	ἐφορμῇς	ἐφορμῇ	ἐφορμῆτον	ἐφορμῆτον	ἐφορμῶμεν	ἐφορμῆτε	ἐφορμῶσῐ(ν)
	optative	ἐφορμοίην, ἐφορμοῖμῐ	ἐφορμοίης, ἐφορμοῖς	ἐφορμοίη, ἐφορμοῖ	ἐφορμοῖτον, ἐφορμοίητον	ἐφορμοίτην, ἐφορμοιήτην	ἐφορμοῖμεν, ἐφορμοίημεν	ἐφορμοῖτε, ἐφορμοίητε	ἐφορμοῖεν, ἐφορμοίησᾰν
	imperative		ἐφόρμει	ἐφορμείτω	ἐφορμεῖτον	ἐφορμείτων		ἐφορμεῖτε	ἐφορμούντων
middle/ passive	indicative	ἐφορμοῦμαι	ἐφορμεῖ, ἐφορμῇ	ἐφορμεῖται	ἐφορμεῖσθον	ἐφορμεῖσθον	ἐφορμούμεθᾰ	ἐφορμεῖσθε	ἐφορμοῦνται
	subjunctive	ἐφορμῶμαι	ἐφορμῇ	ἐφορμῆται	ἐφορμῆσθον	ἐφορμῆσθον	ἐφορμώμεθᾰ	ἐφορμῆσθε	ἐφορμῶνται
	optative	ἐφορμοίμην	ἐφορμοῖο	ἐφορμοῖτο	ἐφορμοῖσθον	ἐφορμοίσθην	ἐφορμοίμεθᾰ	ἐφορμοῖσθε	ἐφορμοῖντο
	imperative		ἐφορμοῦ	ἐφορμείσθω	ἐφορμεῖσθον	ἐφορμείσθων		ἐφορμεῖσθε	ἐφορμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφορμεῖν				ἐφορμεῖσθαι
participle	m	ἐφορμῶν				ἐφορμούμενος
	f	ἐφορμοῦσᾰ				ἐφορμουμένη
	n	ἐφορμοῦν				ἐφορμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφώρμεον, ἐφωρμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώρμεον	ἐφώρμεες	ἐφώρμεε(ν)	ἐφωρμέετον	ἐφωρμεέτην	ἐφωρμέομεν	ἐφωρμέετε	ἐφώρμεον
middle/ passive	indicative	ἐφωρμεόμην	ἐφωρμέου	ἐφωρμέετο	ἐφωρμέεσθον	ἐφωρμεέσθην	ἐφωρμεόμεθᾰ	ἐφωρμέεσθε	ἐφωρμέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφώρμουν, ἐφωρμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώρμουν	ἐφώρμεις	ἐφώρμει	ἐφωρμεῖτον	ἐφωρμείτην	ἐφωρμοῦμεν	ἐφωρμεῖτε	ἐφώρμουν
middle/ passive	indicative	ἐφωρμούμην	ἐφωρμοῦ	ἐφωρμεῖτο	ἐφωρμεῖσθον	ἐφωρμείσθην	ἐφωρμούμεθᾰ	ἐφωρμεῖσθε	ἐφωρμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐφορμήσω, ἐφορμήσομαι, ἐφορμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφορμήσω	ἐφορμήσεις	ἐφορμήσει	ἐφορμήσετον	ἐφορμήσετον	ἐφορμήσομεν	ἐφορμήσετε	ἐφορμήσουσῐ(ν)
	optative	ἐφορμήσοιμῐ	ἐφορμήσοις	ἐφορμήσοι	ἐφορμήσοιτον	ἐφορμησοίτην	ἐφορμήσοιμεν	ἐφορμήσοιτε	ἐφορμήσοιεν
middle	indicative	ἐφορμήσομαι	ἐφορμήσῃ, ἐφορμήσει	ἐφορμήσεται	ἐφορμήσεσθον	ἐφορμήσεσθον	ἐφορμησόμεθᾰ	ἐφορμήσεσθε	ἐφορμήσονται
	optative	ἐφορμησοίμην	ἐφορμήσοιο	ἐφορμήσοιτο	ἐφορμήσοισθον	ἐφορμησοίσθην	ἐφορμησοίμεθᾰ	ἐφορμήσοισθε	ἐφορμήσοιντο
passive	indicative	ἐφορμηθήσομαι	ἐφορμηθήσῃ	ἐφορμηθήσεται	ἐφορμηθήσεσθον	ἐφορμηθήσεσθον	ἐφορμηθησόμεθᾰ	ἐφορμηθήσεσθε	ἐφορμηθήσονται
	optative	ἐφορμηθησοίμην	ἐφορμηθήσοιο	ἐφορμηθήσοιτο	ἐφορμηθήσοισθον	ἐφορμηθησοίσθην	ἐφορμηθησοίμεθᾰ	ἐφορμηθήσοισθε	ἐφορμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐφορμήσειν			ἐφορμήσεσθαι		ἐφορμηθήσεσθαι
participle	m	ἐφορμήσων			ἐφορμησόμενος		ἐφορμηθησόμενος
	f	ἐφορμήσουσᾰ			ἐφορμησομένη		ἐφορμηθησομένη
	n	ἐφορμῆσον			ἐφορμησόμενον		ἐφορμηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφώρμησᾰ, ἐφωρμησᾰ́μην, ἐφωρμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώρμησᾰ	ἐφώρμησᾰς	ἐφώρμησε(ν)	ἐφωρμήσᾰτον	ἐφωρμησᾰ́την	ἐφωρμήσᾰμεν	ἐφωρμήσᾰτε	ἐφώρμησᾰν
	subjunctive	ἐφορμήσω	ἐφορμήσῃς	ἐφορμήσῃ	ἐφορμήσητον	ἐφορμήσητον	ἐφορμήσωμεν	ἐφορμήσητε	ἐφορμήσωσῐ(ν)
	optative	ἐφορμήσαιμῐ	ἐφορμήσειᾰς, ἐφορμήσαις	ἐφορμήσειε(ν), ἐφορμήσαι	ἐφορμήσαιτον	ἐφορμησαίτην	ἐφορμήσαιμεν	ἐφορμήσαιτε	ἐφορμήσειᾰν, ἐφορμήσαιεν
	imperative		ἐφόρμησον	ἐφορμησᾰ́τω	ἐφορμήσᾰτον	ἐφορμησᾰ́των		ἐφορμήσᾰτε	ἐφορμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφωρμησᾰ́μην	ἐφωρμήσω	ἐφωρμήσᾰτο	ἐφωρμήσᾰσθον	ἐφωρμησᾰ́σθην	ἐφωρμησᾰ́μεθᾰ	ἐφωρμήσᾰσθε	ἐφωρμήσᾰντο
	subjunctive	ἐφορμήσωμαι	ἐφορμήσῃ	ἐφορμήσηται	ἐφορμήσησθον	ἐφορμήσησθον	ἐφορμησώμεθᾰ	ἐφορμήσησθε	ἐφορμήσωνται
	optative	ἐφορμησαίμην	ἐφορμήσαιο	ἐφορμήσαιτο	ἐφορμήσαισθον	ἐφορμησαίσθην	ἐφορμησαίμεθᾰ	ἐφορμήσαισθε	ἐφορμήσαιντο
	imperative		ἐφόρμησαι	ἐφορμησᾰ́σθω	ἐφορμήσᾰσθον	ἐφορμησᾰ́σθων		ἐφορμήσᾰσθε	ἐφορμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφωρμήθην	ἐφωρμήθης	ἐφωρμήθη	ἐφωρμήθητον	ἐφωρμηθήτην	ἐφωρμήθημεν	ἐφωρμήθητε	ἐφωρμήθησᾰν
	subjunctive	ἐφορμηθῶ	ἐφορμηθῇς	ἐφορμηθῇ	ἐφορμηθῆτον	ἐφορμηθῆτον	ἐφορμηθῶμεν	ἐφορμηθῆτε	ἐφορμηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐφορμηθείην	ἐφορμηθείης	ἐφορμηθείη	ἐφορμηθεῖτον, ἐφορμηθείητον	ἐφορμηθείτην, ἐφορμηθειήτην	ἐφορμηθεῖμεν, ἐφορμηθείημεν	ἐφορμηθεῖτε, ἐφορμηθείητε	ἐφορμηθεῖεν, ἐφορμηθείησᾰν
	imperative		ἐφορμήθητῐ	ἐφορμηθήτω	ἐφορμήθητον	ἐφορμηθήτων		ἐφορμήθητε	ἐφορμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐφορμῆσαι			ἐφορμήσᾰσθαι		ἐφορμηθῆναι
participle	m	ἐφορμήσᾱς			ἐφορμησᾰ́μενος		ἐφορμηθείς
	f	ἐφορμήσᾱσᾰ			ἐφορμησᾰμένη		ἐφορμηθεῖσᾰ
	n	ἐφορμῆσᾰν			ἐφορμησᾰ́μενον		ἐφορμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐφώρμηκᾰ, ἐφώρμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώρμηκᾰ	ἐφώρμηκᾰς	ἐφώρμηκε(ν)	ἐφωρμήκᾰτον	ἐφωρμήκᾰτον	ἐφωρμήκᾰμεν	ἐφωρμήκᾰτε	ἐφωρμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφωρμήκω	ἐφωρμήκῃς	ἐφωρμήκῃ	ἐφωρμήκητον	ἐφωρμήκητον	ἐφωρμήκωμεν	ἐφωρμήκητε	ἐφωρμήκωσῐ(ν)
	optative	ἐφωρμήκοιμῐ, ἐφωρμηκοίην	ἐφωρμήκοις, ἐφωρμηκοίης	ἐφωρμήκοι, ἐφωρμηκοίη	ἐφωρμήκοιτον	ἐφωρμηκοίτην	ἐφωρμήκοιμεν	ἐφωρμήκοιτε	ἐφωρμήκοιεν
	imperative		ἐφώρμηκε	ἐφωρμηκέτω	ἐφωρμήκετον	ἐφωρμηκέτων		ἐφωρμήκετε	ἐφωρμηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐφώρμημαι	ἐφώρμησαι	ἐφώρμηται	ἐφώρμησθον	ἐφώρμησθον	ἐφωρμήμεθᾰ	ἐφώρμησθε	ἐφώρμηνται
	subjunctive	ἐφωρμημένος ὦ	ἐφωρμημένος ᾖς	ἐφωρμημένος ᾖ	ἐφωρμημένω ἦτον	ἐφωρμημένω ἦτον	ἐφωρμημένοι ὦμεν	ἐφωρμημένοι ἦτε	ἐφωρμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐφωρμημένος εἴην	ἐφωρμημένος εἴης	ἐφωρμημένος εἴη	ἐφωρμημένω εἴητον/εἶτον	ἐφωρμημένω εἰήτην/εἴτην	ἐφωρμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐφωρμημένοι εἴητε/εἶτε	ἐφωρμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐφώρμησο	ἐφωρμήσθω	ἐφώρμησθον	ἐφωρμήσθων		ἐφώρμησθε	ἐφωρμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφωρμηκέναι				ἐφωρμῆσθαι
participle	m	ἐφωρμηκώς				ἐφωρμημένος
	f	ἐφωρμηκυῖᾰ				ἐφωρμημένη
	n	ἐφωρμηκός				ἐφωρμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐφωρμήκειν, ἐφωρμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφωρμήκειν, ἐφωρμήκη	ἐφωρμήκεις, ἐφωρμήκης	ἐφωρμήκει(ν)	ἐφωρμήκετον	ἐφωρμηκέτην	ἐφωρμήκεμεν	ἐφωρμήκετε	ἐφωρμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐφωρμήμην	ἐφώρμησο	ἐφώρμητο	ἐφώρμησθον	ἐφωρμήσθην	ἐφωρμήμεθᾰ	ἐφώρμησθε	ἐφώρμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἐφορμέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἐφορμέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἐφορμέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • blockade idem, page 84.
  • invest idem, page 457.
  • lie idem, page 489.
  • moor idem, page 540.
  • off idem, page 569.
  • watch idem, page 965.