ἐρέβους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.ré.buːs/ → /eˈre.βus/ → /eˈre.vus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.ré.buːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈre.bus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈre.βus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈre.vus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈre.vus/

Proper noun

ἐρέβους • (erébous)

1. genitive singular of ἔρεβος (érebos)