ἐπισκεπτέος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pis.kep.té.os/ → /e.pis.cepˈte.os/ → /e.pis.cepˈte.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pis.kep.té.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pis.kepˈte.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pis.cepˈte.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pis.cepˈte.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pis.cepˈte.os/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ι by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Adjective

ἐπισκεπτέος • (episkeptéos) m (feminine ἐπισκεπτέα, neuter ἐπισκεπτέον); first/second declension

1. to be considered or examined

Declension

First and second declension of ἐπισκεπτέος; ἐπισκεπτέᾱ; ἐπισκεπτέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐπισκεπτέος episkeptéos	ἐπισκεπτέᾱ episkeptéā	ἐπισκεπτέον episkeptéon		ἐπισκεπτέω episkeptéō	ἐπισκεπτέᾱ episkeptéā	ἐπισκεπτέω episkeptéō		ἐπισκεπτέοι episkeptéoi	ἐπισκεπτέαι episkeptéai	ἐπισκεπτέᾰ episkeptéa
Genitive		ἐπισκεπτέου episkeptéou	ἐπισκεπτέᾱς episkeptéās	ἐπισκεπτέου episkeptéou		ἐπισκεπτέοιν episkeptéoin	ἐπισκεπτέαιν episkeptéain	ἐπισκεπτέοιν episkeptéoin		ἐπισκεπτέων episkeptéōn	ἐπισκεπτέων episkeptéōn	ἐπισκεπτέων episkeptéōn
Dative		ἐπισκεπτέῳ episkeptéōi	ἐπισκεπτέᾳ episkeptéāi	ἐπισκεπτέῳ episkeptéōi		ἐπισκεπτέοιν episkeptéoin	ἐπισκεπτέαιν episkeptéain	ἐπισκεπτέοιν episkeptéoin		ἐπισκεπτέοις episkeptéois	ἐπισκεπτέαις episkeptéais	ἐπισκεπτέοις episkeptéois
Accusative		ἐπισκεπτέον episkeptéon	ἐπισκεπτέᾱν episkeptéān	ἐπισκεπτέον episkeptéon		ἐπισκεπτέω episkeptéō	ἐπισκεπτέᾱ episkeptéā	ἐπισκεπτέω episkeptéō		ἐπισκεπτέους episkeptéous	ἐπισκεπτέᾱς episkeptéās	ἐπισκεπτέᾰ episkeptéa
Vocative		ἐπισκεπτέε episkeptée	ἐπισκεπτέᾱ episkeptéā	ἐπισκεπτέον episkeptéon		ἐπισκεπτέω episkeptéō	ἐπισκεπτέᾱ episkeptéā	ἐπισκεπτέω episkeptéō		ἐπισκεπτέοι episkeptéoi	ἐπισκεπτέαι episkeptéai	ἐπισκεπτέᾰ episkeptéa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐπισκεπτέως episkeptéōs				ἐπισκεπτεώτερος episkepteṓteros				ἐπισκεπτεώτᾰτος episkepteṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἐπισκεπτέος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἐπισκεπτέος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette