ἐπαναλύσεσι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pa.na.lý.se.si/ → /e.pa.naˈly.se.si/ → /e.pa.naˈli.se.si/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pa.na.lý.se.si/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pa.naˈly.se.si/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pa.naˈly.se.si/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pa.naˈly.se.si/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pa.naˈli.se.si/

Noun

ἐπᾰνᾰλύσεσῐ • (epănălúsesĭ)

1. dative plural of ἐπανάλυσις (epanálusis)

Declension

Third declension of ἡ ἐπανάλυσῐς; τῆς ἐπαναλύσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἐπανάλυσῐς hē epanálusĭs	τὼ ἐπαναλύσει tṑ epanalúsei	αἱ ἐπαναλύσεις hai epanalúseis
Genitive	τῆς ἐπαναλύσεως tês epanalúseōs	τοῖν ἐπαναλυσέοιν toîn epanaluséoin	τῶν ἐπαναλύσεων tôn epanalúseōn
Dative	τῇ ἐπαναλύσει têi epanalúsei	τοῖν ἐπαναλυσέοιν toîn epanaluséoin	ταῖς ἐπαναλύσεσῐ / ἐπαναλύσεσῐν taîs epanalúsesĭ(n)
Accusative	τὴν ἐπανάλυσῐν tḕn epanálusĭn	τὼ ἐπαναλύσει tṑ epanalúsei	τᾱ̀ς ἐπαναλύσεις tā̀s epanalúseis
Vocative	ἐπανάλυσῐ epanálusĭ	ἐπαναλύσει epanalúsei	ἐπαναλύσεις epanalúseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.