ἐπαίρω

Ancient Greek

Etymology

ἐπι- (epi-, “up”) +‎ αἴρω (aírō, “raise”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pǎi̯.rɔː/ → /eˈpɛ.ro/ → /eˈpe.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pǎi̯.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈpɛ.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈpɛ.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈpe.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈpe.ro/

Verb

ἐπαίρω • (epaírō)

1. to lift, raise

Inflection

   Present: ἐπαίρω, ἐπαίρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαίρω	ἐπαίρεις	ἐπαίρει	ἐπαίρετον	ἐπαίρετον	ἐπαίρομεν	ἐπαίρετε	ἐπαίρουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπαίρω	ἐπαίρῃς	ἐπαίρῃ	ἐπαίρητον	ἐπαίρητον	ἐπαίρωμεν	ἐπαίρητε	ἐπαίρωσῐ(ν)
	optative	ἐπαίροιμῐ	ἐπαίροις	ἐπαίροι	ἐπαίροιτον	ἐπαιροίτην	ἐπαίροιμεν	ἐπαίροιτε	ἐπαίροιεν
	imperative		ἔπαιρε	ἐπαιρέτω	ἐπαίρετον	ἐπαιρέτων		ἐπαίρετε	ἐπαιρόντων
middle/ passive	indicative	ἐπαίρομαι	ἐπαίρῃ, ἐπαίρει	ἐπαίρεται	ἐπαίρεσθον	ἐπαίρεσθον	ἐπαιρόμεθᾰ	ἐπαίρεσθε	ἐπαίρονται
	subjunctive	ἐπαίρωμαι	ἐπαίρῃ	ἐπαίρηται	ἐπαίρησθον	ἐπαίρησθον	ἐπαιρώμεθᾰ	ἐπαίρησθε	ἐπαίρωνται
	optative	ἐπαιροίμην	ἐπαίροιο	ἐπαίροιτο	ἐπαίροισθον	ἐπαιροίσθην	ἐπαιροίμεθᾰ	ἐπαίροισθε	ἐπαίροιντο
	imperative		ἐπαίρου	ἐπαιρέσθω	ἐπαίρεσθον	ἐπαιρέσθων		ἐπαίρεσθε	ἐπαιρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπαίρειν				ἐπαίρεσθαι
participle	m	ἐπαίρων				ἐπαιρόμενος
	f	ἐπαίρουσᾰ				ἐπαιρομένη
	n	ἐπαῖρον				ἐπαιρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔπῃρον, ἐπῃρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπῃρον	ἔπῃρες	ἔπῃρε(ν)	ἐπῄρετον	ἐπῃρέτην	ἐπῄρομεν	ἐπῄρετε	ἔπῃρον
middle/ passive	indicative	ἐπῃρόμην	ἐπῄρου	ἐπῄρετο	ἐπῄρεσθον	ἐπῃρέσθην	ἐπῃρόμεθᾰ	ἐπῄρεσθε	ἐπῄροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπαρέω, ἐπαρέομαι, ἐπαρθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαρέω	ἐπαρέεις	ἐπαρέει	ἐπαρέετον	ἐπαρέετον	ἐπαρέομεν	ἐπαρέετε	ἐπαρέουσῐ(ν)
	optative	ἐπαρέοιμῐ	ἐπαρέοις	ἐπαρέοι	ἐπαρέοιτον	ἐπαρεοίτην	ἐπαρέοιμεν	ἐπαρέοιτε	ἐπαρέοιεν
middle	indicative	ἐπαρέομαι	ἐπαρέῃ, ἐπαρέει	ἐπαρέεται	ἐπαρέεσθον	ἐπαρέεσθον	ἐπαρεόμεθᾰ	ἐπαρέεσθε	ἐπαρέονται
	optative	ἐπαρεοίμην	ἐπαρέοιο	ἐπαρέοιτο	ἐπαρέοισθον	ἐπαρεοίσθην	ἐπαρεοίμεθᾰ	ἐπαρέοισθε	ἐπαρέοιντο
passive	indicative	ἐπαρθήσομαι	ἐπαρθήσῃ	ἐπαρθήσεται	ἐπαρθήσεσθον	ἐπαρθήσεσθον	ἐπαρθησόμεθᾰ	ἐπαρθήσεσθε	ἐπαρθήσονται
	optative	ἐπαρθησοίμην	ἐπαρθήσοιο	ἐπαρθήσοιτο	ἐπαρθήσοισθον	ἐπαρθησοίσθην	ἐπαρθησοίμεθᾰ	ἐπαρθήσοισθε	ἐπαρθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπαρέειν			ἐπαρέεσθαι		ἐπαρθήσεσθαι
participle	m	ἐπαρέων			ἐπαρεόμενος		ἐπαρθησόμενος
	f	ἐπαρέουσᾰ			ἐπαρεομένη		ἐπαρθησομένη
	n	ἐπαρέον			ἐπαρεόμενον		ἐπαρθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπαρῶ, ἐπαροῦμαι, ἐπαρθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαρῶ	ἐπαρεῖς	ἐπαρεῖ	ἐπαρεῖτον	ἐπαρεῖτον	ἐπαροῦμεν	ἐπαρεῖτε	ἐπαροῦσῐ(ν)
	optative	ἐπαροίην, ἐπαροῖμῐ	ἐπαροίης, ἐπαροῖς	ἐπαροίη, ἐπαροῖ	ἐπαροῖτον, ἐπαροίητον	ἐπαροίτην, ἐπαροιήτην	ἐπαροῖμεν, ἐπαροίημεν	ἐπαροῖτε, ἐπαροίητε	ἐπαροῖεν, ἐπαροίησᾰν
middle	indicative	ἐπαροῦμαι	ἐπαρῇ	ἐπαρεῖται	ἐπαρεῖσθον	ἐπαρεῖσθον	ἐπαρούμεθᾰ	ἐπαρεῖσθε	ἐπαροῦνται
	optative	ἐπαροίμην	ἐπαροῖο	ἐπαροῖτο	ἐπαροῖσθον	ἐπαροίσθην	ἐπαροίμεθᾰ	ἐπαροῖσθε	ἐπαροῖντο
passive	indicative	ἐπαρθήσομαι	ἐπαρθήσῃ	ἐπαρθήσεται	ἐπαρθήσεσθον	ἐπαρθήσεσθον	ἐπαρθησόμεθᾰ	ἐπαρθήσεσθε	ἐπαρθήσονται
	optative	ἐπαρθησοίμην	ἐπαρθήσοιο	ἐπαρθήσοιτο	ἐπαρθήσοισθον	ἐπαρθησοίσθην	ἐπαρθησοίμεθᾰ	ἐπαρθήσοισθε	ἐπαρθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπαρεῖν			ἐπαρεῖσθαι		ἐπαρθήσεσθαι
participle	m	ἐπαρῶν			ἐπαρούμενος		ἐπαρθησόμενος
	f	ἐπαροῦσᾰ			ἐπαρουμένη		ἐπαρθησομένη
	n	ἐπαροῦν			ἐπαρούμενον		ἐπαρθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔπηρᾰ, ἐπηρᾰ́μην, ἐπήρθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπηρᾰ	ἔπηρᾰς	ἔπηρε(ν)	ἐπήρᾰτον	ἐπηρᾰ́την	ἐπήρᾰμεν	ἐπήρᾰτε	ἔπηρᾰν
	subjunctive	ἐπάρω	ἐπάρῃς	ἐπάρῃ	ἐπάρητον	ἐπάρητον	ἐπάρωμεν	ἐπάρητε	ἐπάρωσῐ(ν)
	optative	ἐπάραιμῐ	ἐπάρειᾰς, ἐπάραις	ἐπάρειε(ν), ἐπάραι	ἐπάραιτον	ἐπαραίτην	ἐπάραιμεν	ἐπάραιτε	ἐπάρειᾰν, ἐπάραιεν
	imperative		ἔπαρον	ἐπαρᾰ́τω	ἐπάρᾰτον	ἐπαρᾰ́των		ἐπάρᾰτε	ἐπαρᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπηρᾰ́μην	ἐπήρω	ἐπήρᾰτο	ἐπήρᾰσθον	ἐπηρᾰ́σθην	ἐπηρᾰ́μεθᾰ	ἐπήρᾰσθε	ἐπήρᾰντο
	subjunctive	ἐπάρωμαι	ἐπάρῃ	ἐπάρηται	ἐπάρησθον	ἐπάρησθον	ἐπαρώμεθᾰ	ἐπάρησθε	ἐπάρωνται
	optative	ἐπαραίμην	ἐπάραιο	ἐπάραιτο	ἐπάραισθον	ἐπαραίσθην	ἐπαραίμεθᾰ	ἐπάραισθε	ἐπάραιντο
	imperative		ἔπαραι	ἐπαρᾰ́σθω	ἐπάρᾰσθον	ἐπαρᾰ́σθων		ἐπάρᾰσθε	ἐπαρᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπήρθην	ἐπήρθης	ἐπήρθη	ἐπήρθητον	ἐπηρθήτην	ἐπήρθημεν	ἐπήρθητε	ἐπήρθησᾰν
	subjunctive	ἐπαρθῶ	ἐπαρθῇς	ἐπαρθῇ	ἐπαρθῆτον	ἐπαρθῆτον	ἐπαρθῶμεν	ἐπαρθῆτε	ἐπαρθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπαρθείην	ἐπαρθείης	ἐπαρθείη	ἐπαρθεῖτον, ἐπαρθείητον	ἐπαρθείτην, ἐπαρθειήτην	ἐπαρθεῖμεν, ἐπαρθείημεν	ἐπαρθεῖτε, ἐπαρθείητε	ἐπαρθεῖεν, ἐπαρθείησᾰν
	imperative		ἐπάρθητῐ	ἐπαρθήτω	ἐπάρθητον	ἐπαρθήτων		ἐπάρθητε	ἐπαρθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπᾶραι			ἐπάρᾰσθαι		ἐπαρθῆναι
participle	m	ἐπάρᾱς			ἐπαρᾰ́μενος		ἐπαρθείς
	f	ἐπάρᾱσᾰ			ἐπαρᾰμένη		ἐπαρθεῖσᾰ
	n	ἐπᾶρᾰν			ἐπαρᾰ́μενον		ἐπαρθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔπηρκᾰ, ἔπηρμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπηρκᾰ	ἔπηρκᾰς	ἔπηρκε(ν)	ἐπήρκᾰτον	ἐπήρκᾰτον	ἐπήρκᾰμεν	ἐπήρκᾰτε	ἐπήρκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπήρκω	ἐπήρκῃς	ἐπήρκῃ	ἐπήρκητον	ἐπήρκητον	ἐπήρκωμεν	ἐπήρκητε	ἐπήρκωσῐ(ν)
	optative	ἐπήρκοιμῐ, ἐπηρκοίην	ἐπήρκοις, ἐπηρκοίης	ἐπήρκοι, ἐπηρκοίη	ἐπήρκοιτον	ἐπηρκοίτην	ἐπήρκοιμεν	ἐπήρκοιτε	ἐπήρκοιεν
	imperative		ἔπηρκε	ἐπηρκέτω	ἐπήρκετον	ἐπηρκέτων		ἐπήρκετε	ἐπηρκόντων
middle/ passive	indicative	ἔπηρμαι	ἔπηρσαι	ἔπηρται	ἔπηρθον	ἔπηρθον	ἐπήρμεθᾰ	ἔπηρθε	ἐπήρᾰται
	subjunctive	ἐπηρμένος ὦ	ἐπηρμένος ᾖς	ἐπηρμένος ᾖ	ἐπηρμένω ἦτον	ἐπηρμένω ἦτον	ἐπηρμένοι ὦμεν	ἐπηρμένοι ἦτε	ἐπηρμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπηρμένος εἴην	ἐπηρμένος εἴης	ἐπηρμένος εἴη	ἐπηρμένω εἴητον/εἶτον	ἐπηρμένω εἰήτην/εἴτην	ἐπηρμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπηρμένοι εἴητε/εἶτε	ἐπηρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔπηρσο	ἐπήρθω	ἔπηρθον	ἐπήρθων		ἔπηρθε	ἐπήρθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπηρκέναι				ἐπῆρθαι
participle	m	ἐπηρκώς				ἐπηρμένος
	f	ἐπηρκυῖᾰ				ἐπηρμένη
	n	ἐπηρκός				ἐπηρμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: παίρνω (paírno, “take”)

References

• Logeion entry