ἐξαφανιζομένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ek.sa.pʰa.niz.do.mé.noi̯n/ → /ek.sa.ɸa.ni.zoˈme.nyn/ → /ek.sa.fa.ni.zoˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.sa.pʰa.niz.do.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ek.sa.pʰa.ni.zoˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ek.sa.ɸa.ni.zoˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ek.sa.fa.ni.zoˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ek.sa.fa.ni.zoˈme.nin/

Participle

ἐξᾰφᾰνιζομένοιν • (exaphanizoménoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἐξαφανιζόμενος (exaphanizómenos)