ἐνοχλέω

Ancient Greek

Etymology

ἐν- (en-) +‎ ὄχλος (ókhlos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.no.kʰlé.ɔː/ → /e.noˈxle.o/ → /e.noˈxle.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.no.kʰlé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.noˈkʰle.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.noˈxle.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.noˈxle.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.noˈxle.o/

Verb

ἐνοχλέω • (enokhléō)

1. to trouble, annoy (with dative or accusative)

Conjugation

   Present: ἐνοχλέω, ἐνοχλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνοχλέω	ἐνοχλέεις	ἐνοχλέει	ἐνοχλέετον	ἐνοχλέετον	ἐνοχλέομεν	ἐνοχλέετε	ἐνοχλέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐνοχλέω	ἐνοχλέῃς	ἐνοχλέῃ	ἐνοχλέητον	ἐνοχλέητον	ἐνοχλέωμεν	ἐνοχλέητε	ἐνοχλέωσῐ(ν)
	optative	ἐνοχλέοιμῐ	ἐνοχλέοις	ἐνοχλέοι	ἐνοχλέοιτον	ἐνοχλεοίτην	ἐνοχλέοιμεν	ἐνοχλέοιτε	ἐνοχλέοιεν
	imperative		ἐνόχλεε	ἐνοχλεέτω	ἐνοχλέετον	ἐνοχλεέτων		ἐνοχλέετε	ἐνοχλεόντων
middle/ passive	indicative	ἐνοχλέομαι	ἐνοχλέῃ, ἐνοχλέει	ἐνοχλέεται	ἐνοχλέεσθον	ἐνοχλέεσθον	ἐνοχλεόμεθᾰ	ἐνοχλέεσθε	ἐνοχλέονται
	subjunctive	ἐνοχλέωμαι	ἐνοχλέῃ	ἐνοχλέηται	ἐνοχλέησθον	ἐνοχλέησθον	ἐνοχλεώμεθᾰ	ἐνοχλέησθε	ἐνοχλέωνται
	optative	ἐνοχλεοίμην	ἐνοχλέοιο	ἐνοχλέοιτο	ἐνοχλέοισθον	ἐνοχλεοίσθην	ἐνοχλεοίμεθᾰ	ἐνοχλέοισθε	ἐνοχλέοιντο
	imperative		ἐνοχλέου	ἐνοχλεέσθω	ἐνοχλέεσθον	ἐνοχλεέσθων		ἐνοχλέεσθε	ἐνοχλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐνοχλέειν				ἐνοχλέεσθαι
participle	m	ἐνοχλέων				ἐνοχλεόμενος
	f	ἐνοχλέουσᾰ				ἐνοχλεομένη
	n	ἐνοχλέον				ἐνοχλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐνοχλῶ, ἐνοχλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνοχλῶ	ἐνοχλεῖς	ἐνοχλεῖ	ἐνοχλεῖτον	ἐνοχλεῖτον	ἐνοχλοῦμεν	ἐνοχλεῖτε	ἐνοχλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐνοχλῶ	ἐνοχλῇς	ἐνοχλῇ	ἐνοχλῆτον	ἐνοχλῆτον	ἐνοχλῶμεν	ἐνοχλῆτε	ἐνοχλῶσῐ(ν)
	optative	ἐνοχλοίην, ἐνοχλοῖμῐ	ἐνοχλοίης, ἐνοχλοῖς	ἐνοχλοίη, ἐνοχλοῖ	ἐνοχλοῖτον, ἐνοχλοίητον	ἐνοχλοίτην, ἐνοχλοιήτην	ἐνοχλοῖμεν, ἐνοχλοίημεν	ἐνοχλοῖτε, ἐνοχλοίητε	ἐνοχλοῖεν, ἐνοχλοίησᾰν
	imperative		ἐνόχλει	ἐνοχλείτω	ἐνοχλεῖτον	ἐνοχλείτων		ἐνοχλεῖτε	ἐνοχλούντων
middle/ passive	indicative	ἐνοχλοῦμαι	ἐνοχλεῖ, ἐνοχλῇ	ἐνοχλεῖται	ἐνοχλεῖσθον	ἐνοχλεῖσθον	ἐνοχλούμεθᾰ	ἐνοχλεῖσθε	ἐνοχλοῦνται
	subjunctive	ἐνοχλῶμαι	ἐνοχλῇ	ἐνοχλῆται	ἐνοχλῆσθον	ἐνοχλῆσθον	ἐνοχλώμεθᾰ	ἐνοχλῆσθε	ἐνοχλῶνται
	optative	ἐνοχλοίμην	ἐνοχλοῖο	ἐνοχλοῖτο	ἐνοχλοῖσθον	ἐνοχλοίσθην	ἐνοχλοίμεθᾰ	ἐνοχλοῖσθε	ἐνοχλοῖντο
	imperative		ἐνοχλοῦ	ἐνοχλείσθω	ἐνοχλεῖσθον	ἐνοχλείσθων		ἐνοχλεῖσθε	ἐνοχλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐνοχλεῖν				ἐνοχλεῖσθαι
participle	m	ἐνοχλῶν				ἐνοχλούμενος
	f	ἐνοχλοῦσᾰ				ἐνοχλουμένη
	n	ἐνοχλοῦν				ἐνοχλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνώχλεον, ἐνωχλεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνώχλεον	ἐνώχλεες	ἐνώχλεε(ν)	ἐνωχλέετον	ἐνωχλεέτην	ἐνωχλέομεν	ἐνωχλέετε	ἐνώχλεον
middle/ passive	indicative	ἐνωχλεόμην	ἐνωχλέου	ἐνωχλέετο	ἐνωχλέεσθον	ἐνωχλεέσθην	ἐνωχλεόμεθᾰ	ἐνωχλέεσθε	ἐνωχλέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνώχλουν, ἐνωχλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνώχλουν	ἐνώχλεις	ἐνώχλει	ἐνωχλεῖτον	ἐνωχλείτην	ἐνωχλοῦμεν	ἐνωχλεῖτε	ἐνώχλουν
middle/ passive	indicative	ἐνωχλούμην	ἐνωχλοῦ	ἐνωχλεῖτο	ἐνωχλεῖσθον	ἐνωχλείσθην	ἐνωχλούμεθᾰ	ἐνωχλεῖσθε	ἐνωχλοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐνοχλήω, ἐνοχλήομαι, ἐνοχληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνοχλήω	ἐνοχλήεις	ἐνοχλήει	ἐνοχλήετον	ἐνοχλήετον	ἐνοχλήομεν	ἐνοχλήετε	ἐνοχλήουσῐ(ν)
	optative	ἐνοχλήοιμῐ	ἐνοχλήοις	ἐνοχλήοι	ἐνοχλήοιτον	ἐνοχληοίτην	ἐνοχλήοιμεν	ἐνοχλήοιτε	ἐνοχλήοιεν
middle	indicative	ἐνοχλήομαι	ἐνοχλήῃ, ἐνοχλήει	ἐνοχλήεται	ἐνοχλήεσθον	ἐνοχλήεσθον	ἐνοχληόμεθᾰ	ἐνοχλήεσθε	ἐνοχλήονται
	optative	ἐνοχληοίμην	ἐνοχλήοιο	ἐνοχλήοιτο	ἐνοχλήοισθον	ἐνοχληοίσθην	ἐνοχληοίμεθᾰ	ἐνοχλήοισθε	ἐνοχλήοιντο
passive	indicative	ἐνοχληθήσομαι	ἐνοχληθήσῃ	ἐνοχληθήσεται	ἐνοχληθήσεσθον	ἐνοχληθήσεσθον	ἐνοχληθησόμεθᾰ	ἐνοχληθήσεσθε	ἐνοχληθήσονται
	optative	ἐνοχληθησοίμην	ἐνοχληθήσοιο	ἐνοχληθήσοιτο	ἐνοχληθήσοισθον	ἐνοχληθησοίσθην	ἐνοχληθησοίμεθᾰ	ἐνοχληθήσοισθε	ἐνοχληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐνοχλήειν			ἐνοχλήεσθαι		ἐνοχληθήσεσθαι
participle	m	ἐνοχλήων			ἐνοχληόμενος		ἐνοχληθησόμενος
	f	ἐνοχλήουσᾰ			ἐνοχληομένη		ἐνοχληθησομένη
	n	ἐνοχλῆον			ἐνοχληόμενον		ἐνοχληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνώχλησᾰ, ἐνωχλησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνώχλησᾰ	ἐνώχλησᾰς	ἐνώχλησε(ν)	ἐνωχλήσᾰτον	ἐνωχλησᾰ́την	ἐνωχλήσᾰμεν	ἐνωχλήσᾰτε	ἐνώχλησᾰν
	subjunctive	ἐνοχλήσω	ἐνοχλήσῃς	ἐνοχλήσῃ	ἐνοχλήσητον	ἐνοχλήσητον	ἐνοχλήσωμεν	ἐνοχλήσητε	ἐνοχλήσωσῐ(ν)
	optative	ἐνοχλήσαιμῐ	ἐνοχλήσειᾰς, ἐνοχλήσαις	ἐνοχλήσειε(ν), ἐνοχλήσαι	ἐνοχλήσαιτον	ἐνοχλησαίτην	ἐνοχλήσαιμεν	ἐνοχλήσαιτε	ἐνοχλήσειᾰν, ἐνοχλήσαιεν
	imperative		ἐνόχλησον	ἐνοχλησᾰ́τω	ἐνοχλήσᾰτον	ἐνοχλησᾰ́των		ἐνοχλήσᾰτε	ἐνοχλησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνωχλησᾰ́μην	ἐνωχλήσω	ἐνωχλήσᾰτο	ἐνωχλήσᾰσθον	ἐνωχλησᾰ́σθην	ἐνωχλησᾰ́μεθᾰ	ἐνωχλήσᾰσθε	ἐνωχλήσᾰντο
	subjunctive	ἐνοχλήσωμαι	ἐνοχλήσῃ	ἐνοχλήσηται	ἐνοχλήσησθον	ἐνοχλήσησθον	ἐνοχλησώμεθᾰ	ἐνοχλήσησθε	ἐνοχλήσωνται
	optative	ἐνοχλησαίμην	ἐνοχλήσαιο	ἐνοχλήσαιτο	ἐνοχλήσαισθον	ἐνοχλησαίσθην	ἐνοχλησαίμεθᾰ	ἐνοχλήσαισθε	ἐνοχλήσαιντο
	imperative		ἐνόχλησαι	ἐνοχλησᾰ́σθω	ἐνοχλήσᾰσθον	ἐνοχλησᾰ́σθων		ἐνοχλήσᾰσθε	ἐνοχλησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐνοχλῆσαι			ἐνοχλήσᾰσθαι
participle	m	ἐνοχλήσᾱς			ἐνοχλησᾰ́μενος
	f	ἐνοχλήσᾱσᾰ			ἐνοχλησᾰμένη
	n	ἐνοχλῆσᾰν			ἐνοχλησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “ἐνοχλέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press