ἐμφαίνω

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-) +‎ φαίνω (phaínō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /em.pʰǎi̯.nɔː/ → /emˈɸɛ.no/ → /emˈfe.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /em.pʰǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /emˈpʰɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /emˈɸɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /emˈfe.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /emˈfe.no/

Verb

ἐμφαίνω • (emphaínō)

1. (transitive) to let be seen in a mirror, reflect
2. (transitive) to exhibit, display
3. (passive voice) to become visible
4. (Byzantine, intransitive) to appear
5. (Byzantine, intransitive) to light up

Conjugation

   Present: ἐμφαίνω, ἐμφαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμφαίνω	ἐμφαίνεις	ἐμφαίνει	ἐμφαίνετον	ἐμφαίνετον	ἐμφαίνομεν	ἐμφαίνετε	ἐμφαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμφαίνω	ἐμφαίνῃς	ἐμφαίνῃ	ἐμφαίνητον	ἐμφαίνητον	ἐμφαίνωμεν	ἐμφαίνητε	ἐμφαίνωσῐ(ν)
	optative	ἐμφαίνοιμῐ	ἐμφαίνοις	ἐμφαίνοι	ἐμφαίνοιτον	ἐμφαινοίτην	ἐμφαίνοιμεν	ἐμφαίνοιτε	ἐμφαίνοιεν
	imperative		ἔμφαινε	ἐμφαινέτω	ἐμφαίνετον	ἐμφαινέτων		ἐμφαίνετε	ἐμφαινόντων
middle/ passive	indicative	ἐμφαίνομαι	ἐμφαίνῃ, ἐμφαίνει	ἐμφαίνεται	ἐμφαίνεσθον	ἐμφαίνεσθον	ἐμφαινόμεθᾰ	ἐμφαίνεσθε	ἐμφαίνονται
	subjunctive	ἐμφαίνωμαι	ἐμφαίνῃ	ἐμφαίνηται	ἐμφαίνησθον	ἐμφαίνησθον	ἐμφαινώμεθᾰ	ἐμφαίνησθε	ἐμφαίνωνται
	optative	ἐμφαινοίμην	ἐμφαίνοιο	ἐμφαίνοιτο	ἐμφαίνοισθον	ἐμφαινοίσθην	ἐμφαινοίμεθᾰ	ἐμφαίνοισθε	ἐμφαίνοιντο
	imperative		ἐμφαίνου	ἐμφαινέσθω	ἐμφαίνεσθον	ἐμφαινέσθων		ἐμφαίνεσθε	ἐμφαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμφαίνειν				ἐμφαίνεσθαι
participle	m	ἐμφαίνων				ἐμφαινόμενος
	f	ἐμφαίνουσᾰ				ἐμφαινομένη
	n	ἐμφαῖνον				ἐμφαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνέφαινον, ἐνεφαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέφαινον	ἐνέφαινες	ἐνέφαινε(ν)	ἐνεφαίνετον	ἐνεφαινέτην	ἐνεφαίνομεν	ἐνεφαίνετε	ἐνέφαινον
middle/ passive	indicative	ἐνεφαινόμην	ἐνεφαίνου	ἐνεφαίνετο	ἐνεφαίνεσθον	ἐνεφαινέσθην	ἐνεφαινόμεθᾰ	ἐνεφαίνεσθε	ἐνεφαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐμφᾰνέω, ἐμφᾰνέομαι, ἐμφᾰνήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμφᾰνέω	ἐμφᾰνέεις	ἐμφᾰνέει	ἐμφᾰνέετον	ἐμφᾰνέετον	ἐμφᾰνέομεν	ἐμφᾰνέετε	ἐμφᾰνέουσῐ(ν)
	optative	ἐμφᾰνέοιμῐ	ἐμφᾰνέοις	ἐμφᾰνέοι	ἐμφᾰνέοιτον	ἐμφᾰνεοίτην	ἐμφᾰνέοιμεν	ἐμφᾰνέοιτε	ἐμφᾰνέοιεν
middle	indicative	ἐμφᾰνέομαι	ἐμφᾰνέῃ, ἐμφᾰνέει	ἐμφᾰνέεται	ἐμφᾰνέεσθον	ἐμφᾰνέεσθον	ἐμφᾰνεόμεθᾰ	ἐμφᾰνέεσθε	ἐμφᾰνέονται
	optative	ἐμφᾰνεοίμην	ἐμφᾰνέοιο	ἐμφᾰνέοιτο	ἐμφᾰνέοισθον	ἐμφᾰνεοίσθην	ἐμφᾰνεοίμεθᾰ	ἐμφᾰνέοισθε	ἐμφᾰνέοιντο
passive	indicative	ἐμφᾰνήσομαι	ἐμφᾰνήσῃ	ἐμφᾰνήσεται	ἐμφᾰνήσεσθον	ἐμφᾰνήσεσθον	ἐμφᾰνησόμεθᾰ	ἐμφᾰνήσεσθε	ἐμφᾰνήσονται
	optative	ἐμφᾰνησοίμην	ἐμφᾰνήσοιο	ἐμφᾰνήσοιτο	ἐμφᾰνήσοισθον	ἐμφᾰνησοίσθην	ἐμφᾰνησοίμεθᾰ	ἐμφᾰνήσοισθε	ἐμφᾰνήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐμφᾰνέειν			ἐμφᾰνέεσθαι		ἐμφᾰνήσεσθαι
participle	m	ἐμφᾰνέων			ἐμφᾰνεόμενος		ἐμφᾰνησόμενος
	f	ἐμφᾰνέουσᾰ			ἐμφᾰνεομένη		ἐμφᾰνησομένη
	n	ἐμφᾰνέον			ἐμφᾰνεόμενον		ἐμφᾰνησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐμφᾰνῶ, ἐμφᾰνοῦμαι, ἐμφᾰνήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμφᾰνῶ	ἐμφᾰνεῖς	ἐμφᾰνεῖ	ἐμφᾰνεῖτον	ἐμφᾰνεῖτον	ἐμφᾰνοῦμεν	ἐμφᾰνεῖτε	ἐμφᾰνοῦσῐ(ν)
	optative	ἐμφᾰνοίην, ἐμφᾰνοῖμῐ	ἐμφᾰνοίης, ἐμφᾰνοῖς	ἐμφᾰνοίη, ἐμφᾰνοῖ	ἐμφᾰνοῖτον, ἐμφᾰνοίητον	ἐμφᾰνοίτην, ἐμφᾰνοιήτην	ἐμφᾰνοῖμεν, ἐμφᾰνοίημεν	ἐμφᾰνοῖτε, ἐμφᾰνοίητε	ἐμφᾰνοῖεν, ἐμφᾰνοίησᾰν
middle	indicative	ἐμφᾰνοῦμαι	ἐμφᾰνῇ	ἐμφᾰνεῖται	ἐμφᾰνεῖσθον	ἐμφᾰνεῖσθον	ἐμφᾰνούμεθᾰ	ἐμφᾰνεῖσθε	ἐμφᾰνοῦνται
	optative	ἐμφᾰνοίμην	ἐμφᾰνοῖο	ἐμφᾰνοῖτο	ἐμφᾰνοῖσθον	ἐμφᾰνοίσθην	ἐμφᾰνοίμεθᾰ	ἐμφᾰνοῖσθε	ἐμφᾰνοῖντο
passive	indicative	ἐμφᾰνήσομαι	ἐμφᾰνήσῃ	ἐμφᾰνήσεται	ἐμφᾰνήσεσθον	ἐμφᾰνήσεσθον	ἐμφᾰνησόμεθᾰ	ἐμφᾰνήσεσθε	ἐμφᾰνήσονται
	optative	ἐμφᾰνησοίμην	ἐμφᾰνήσοιο	ἐμφᾰνήσοιτο	ἐμφᾰνήσοισθον	ἐμφᾰνησοίσθην	ἐμφᾰνησοίμεθᾰ	ἐμφᾰνήσοισθε	ἐμφᾰνήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐμφᾰνεῖν			ἐμφᾰνεῖσθαι		ἐμφᾰνήσεσθαι
participle	m	ἐμφᾰνῶν			ἐμφᾰνούμενος		ἐμφᾰνησόμενος
	f	ἐμφᾰνοῦσᾰ			ἐμφᾰνουμένη		ἐμφᾰνησομένη
	n	ἐμφᾰνοῦν			ἐμφᾰνούμενον		ἐμφᾰνησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνέφηνᾰ, ἐνεφηνᾰ́μην, ἐνεφᾰ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέφηνᾰ	ἐνέφηνᾰς	ἐνέφηνε(ν)	ἐνεφήνᾰτον	ἐνεφηνᾰ́την	ἐνεφήνᾰμεν	ἐνεφήνᾰτε	ἐνέφηνᾰν
	subjunctive	ἐμφήνω	ἐμφήνῃς	ἐμφήνῃ	ἐμφήνητον	ἐμφήνητον	ἐμφήνωμεν	ἐμφήνητε	ἐμφήνωσῐ(ν)
	optative	ἐμφήναιμῐ	ἐμφήνειᾰς, ἐμφήναις	ἐμφήνειε(ν), ἐμφήναι	ἐμφήναιτον	ἐμφηναίτην	ἐμφήναιμεν	ἐμφήναιτε	ἐμφήνειᾰν, ἐμφήναιεν
	imperative		ἔμφηνον	ἐμφηνᾰ́τω	ἐμφήνᾰτον	ἐμφηνᾰ́των		ἐμφήνᾰτε	ἐμφηνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεφηνᾰ́μην	ἐνεφήνω	ἐνεφήνᾰτο	ἐνεφήνᾰσθον	ἐνεφηνᾰ́σθην	ἐνεφηνᾰ́μεθᾰ	ἐνεφήνᾰσθε	ἐνεφήνᾰντο
	subjunctive	ἐμφήνωμαι	ἐμφήνῃ	ἐμφήνηται	ἐμφήνησθον	ἐμφήνησθον	ἐμφηνώμεθᾰ	ἐμφήνησθε	ἐμφήνωνται
	optative	ἐμφηναίμην	ἐμφήναιο	ἐμφήναιτο	ἐμφήναισθον	ἐμφηναίσθην	ἐμφηναίμεθᾰ	ἐμφήναισθε	ἐμφήναιντο
	imperative		ἔμφηναι	ἐμφηνᾰ́σθω	ἐμφήνᾰσθον	ἐμφηνᾰ́σθων		ἐμφήνᾰσθε	ἐμφηνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεφᾰ́νθην	ἐνεφᾰ́νθης	ἐνεφᾰ́νθη	ἐνεφᾰ́νθητον	ἐνεφᾰνθήτην	ἐνεφᾰ́νθημεν	ἐνεφᾰ́νθητε	ἐνεφᾰ́νθησᾰν
	subjunctive	ἐμφᾰνθῶ	ἐμφᾰνθῇς	ἐμφᾰνθῇ	ἐμφᾰνθῆτον	ἐμφᾰνθῆτον	ἐμφᾰνθῶμεν	ἐμφᾰνθῆτε	ἐμφᾰνθῶσῐ(ν)
	optative	ἐμφᾰνθείην	ἐμφᾰνθείης	ἐμφᾰνθείη	ἐμφᾰνθεῖτον, ἐμφᾰνθείητον	ἐμφᾰνθείτην, ἐμφᾰνθειήτην	ἐμφᾰνθεῖμεν, ἐμφᾰνθείημεν	ἐμφᾰνθεῖτε, ἐμφᾰνθείητε	ἐμφᾰνθεῖεν, ἐμφᾰνθείησᾰν
	imperative		ἐμφᾰ́νθητῐ	ἐμφᾰνθήτω	ἐμφᾰ́νθητον	ἐμφᾰνθήτων		ἐμφᾰ́νθητε	ἐμφᾰνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐμφῆναι			ἐμφήνᾰσθαι		ἐμφᾰνθῆναι
participle	m	ἐμφήνᾱς			ἐμφηνᾰ́μενος		ἐμφᾰνθείς
	f	ἐμφήνᾱσᾰ			ἐμφηνᾰμένη		ἐμφᾰνθεῖσᾰ
	n	ἐμφῆνᾰν			ἐμφηνᾰ́μενον		ἐμφᾰνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐμφάνεια (empháneia)
• ἐμφανής (emphanḗs)
• ἐμφανία (emphanía)
• ἐμφανίζω (emphanízō)
• ἐμφάνισις (emphánisis)
• ἐμφανιστέον (emphanistéon)
• ἐμφανιστικός (emphanistikós)
• ἔμφασις (émphasis)
• ἐμφατικός (emphatikós)

 

Further reading

• ἐμφαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐμφαίνω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἐμφαίνω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἐμφαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἐμφαίνω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • flash idem, page 326.
  • mirror idem, page 532.
  • reflect idem, page 684.