ἐμπίστευτος

Ancient Greek

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Adjective

ἐμπίστευτος • (empísteutos) m or f (neuter ἐμπίστευτον); second declension

1. (of a person) to whom authority may be entrusted, worthy of one’s confidence, trustworthy
   • 120 CE – 175 CE, Vettius Valens, Anthology 379.17:

     οἰκονομητικοὺς πραγμάτων καὶ ἐμπιστεύτους

     oikonomētikoùs pragmátōn kaì empisteútous

Declension

Second declension of ἐμπίστευτος; ἐμπίστευτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἐμπίστευτος empísteutos	ἐμπίστευτον empísteuton		ἐμπιστεύτω empisteútō	ἐμπιστεύτω empisteútō		ἐμπίστευτοι empísteutoi	ἐμπίστευτᾰ empísteuta
Genitive		ἐμπιστεύτου empisteútou	ἐμπιστεύτου empisteútou		ἐμπιστεύτοιν empisteútoin	ἐμπιστεύτοιν empisteútoin		ἐμπιστεύτων empisteútōn	ἐμπιστεύτων empisteútōn
Dative		ἐμπιστεύτῳ empisteútōi	ἐμπιστεύτῳ empisteútōi		ἐμπιστεύτοιν empisteútoin	ἐμπιστεύτοιν empisteútoin		ἐμπιστεύτοις empisteútois	ἐμπιστεύτοις empisteútois
Accusative		ἐμπίστευτον empísteuton	ἐμπίστευτον empísteuton		ἐμπιστεύτω empisteútō	ἐμπιστεύτω empisteútō		ἐμπιστεύτους empisteútous	ἐμπίστευτᾰ empísteuta
Vocative		ἐμπίστευτε empísteute	ἐμπίστευτον empísteuton		ἐμπιστεύτω empisteútō	ἐμπιστεύτω empisteútō		ἐμπίστευτοι empísteutoi	ἐμπίστευτᾰ empísteuta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἐμπιστεύτως empisteútōs			ἐμπιστευτότερος empisteutóteros			ἐμπιστευτότᾰτος empisteutótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἐμπιστευτής (empisteutḗs)
• ἐμπιστευτιός (empisteutiós)

 

Further reading

• “ἐμπίστευσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἐμπίστευτος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)