ἐγκυκλιωτέρων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eŋ.ky.kli.ɔː.té.rɔːn/ → /eɲ.ɟy.kli.oˈte.ron/ → /eɲ.ɟi.kli.oˈte.ron/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eŋ.ky.kli.ɔː.té.rɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋ.ky.kli.oˈte.ron/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɲ.ɟy.kli.oˈte.ron/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eɲ.ɟy.kli.oˈte.ron/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eɲ.ɟi.kli.oˈte.ron/

Adjective

ἐγκῠκλῐωτέρων • (enkukliōtérōn)

1. masculine/feminine/neuter genitive plural of ἐγκῠκλῐώτερος (enkukliṓteros)