ἐγκυκλιωτέρους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eŋ.ky.kli.ɔː.té.ruːs/ → /eɲ.ɟy.kli.oˈte.rus/ → /eɲ.ɟi.kli.oˈte.rus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eŋ.ky.kli.ɔː.té.ruːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋ.ky.kli.oˈte.rus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɲ.ɟy.kli.oˈte.rus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eɲ.ɟy.kli.oˈte.rus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eɲ.ɟi.kli.oˈte.rus/

Adjective

ἐγκῠκλῐωτέρους • (enkukliōtérous)

1. masculine accusative plural of ἐγκῠκλῐώτερος (enkukliṓteros)