Ἀριστοφάνειος

Ancient Greek

Etymology

From Ἀρῐστοφᾰ́νης (Arĭstophắnēs, “Aristophanes”) +‎ -ιος (-ios, adjective suffix), from ἄρῐστος (árĭstos, “best”) +‎ φαίνω (phaínō, “appear”), literally “best-seeming”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ris.to.pʰá.neː.os/ → /a.ris.toˈɸa.ni.os/ → /a.ris.toˈfa.ni.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ris.to.pʰá.neː.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ris.toˈpʰa.ni.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ris.toˈɸa.ni.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ris.toˈfa.ni.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ris.toˈfa.ni.os/

Adjective

Ἀρῐστοφᾰ́νειος • (Arĭstophắneios) m (feminine Ἀρῐστοφᾰνείᾱ, neuter Ἀρῐστοφᾰ́νειον); first/second declension

1. of Aristophanes
   1. (prosody, with μέτρον (métron)) anapestic tetrameter
      • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, The Art of Rhetoric 11.10
      • Hephaestio, Collected Works 8
      • Theon, Prog. 3

Declension

First and second declension of Ἀρῐστοφᾰ́νειος; Ἀρῐστοφᾰνείᾱ; Ἀρῐστοφᾰ́νειον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Ἀρῐστοφᾰ́νειος Arĭstophắneios	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Arĭstophăneíā	Ἀρῐστοφᾰ́νειον Arĭstophắneion		Ἀρῐστοφᾰνείω Arĭstophăneíō	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Arĭstophăneíā	Ἀρῐστοφᾰνείω Arĭstophăneíō		Ἀρῐστοφᾰ́νειοι Arĭstophắneioi	Ἀρῐστοφᾰ́νειαι Arĭstophắneiai	Ἀρῐστοφᾰ́νειᾰ Arĭstophắneiă
Genitive		Ἀρῐστοφᾰνείου Arĭstophăneíou	Ἀρῐστοφᾰνείᾱς Arĭstophăneíās	Ἀρῐστοφᾰνείου Arĭstophăneíou		Ἀρῐστοφᾰνείοιν Arĭstophăneíoin	Ἀρῐστοφᾰνείαιν Arĭstophăneíain	Ἀρῐστοφᾰνείοιν Arĭstophăneíoin		Ἀρῐστοφᾰνείων Arĭstophăneíōn	Ἀρῐστοφᾰνείων Arĭstophăneíōn	Ἀρῐστοφᾰνείων Arĭstophăneíōn
Dative		Ἀρῐστοφᾰνείῳ Arĭstophăneíōi	Ἀρῐστοφᾰνείᾳ Arĭstophăneíāi	Ἀρῐστοφᾰνείῳ Arĭstophăneíōi		Ἀρῐστοφᾰνείοιν Arĭstophăneíoin	Ἀρῐστοφᾰνείαιν Arĭstophăneíain	Ἀρῐστοφᾰνείοιν Arĭstophăneíoin		Ἀρῐστοφᾰνείοις Arĭstophăneíois	Ἀρῐστοφᾰνείαις Arĭstophăneíais	Ἀρῐστοφᾰνείοις Arĭstophăneíois
Accusative		Ἀρῐστοφᾰ́νειον Arĭstophắneion	Ἀρῐστοφᾰνείᾱν Arĭstophăneíān	Ἀρῐστοφᾰ́νειον Arĭstophắneion		Ἀρῐστοφᾰνείω Arĭstophăneíō	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Arĭstophăneíā	Ἀρῐστοφᾰνείω Arĭstophăneíō		Ἀρῐστοφᾰνείους Arĭstophăneíous	Ἀρῐστοφᾰνείᾱς Arĭstophăneíās	Ἀρῐστοφᾰ́νειᾰ Arĭstophắneiă
Vocative		Ἀρῐστοφᾰ́νειε Arĭstophắneie	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Arĭstophăneíā	Ἀρῐστοφᾰ́νειον Arĭstophắneion		Ἀρῐστοφᾰνείω Arĭstophăneíō	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Arĭstophăneíā	Ἀρῐστοφᾰνείω Arĭstophăneíō		Ἀρῐστοφᾰ́νειοι Arĭstophắneioi	Ἀρῐστοφᾰ́νειαι Arĭstophắneiai	Ἀρῐστοφᾰ́νειᾰ Arĭstophắneiă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		Ἀρῐστοφᾰνείως Arĭstophăneíōs				Ἀρῐστοφᾰνειότερος Arĭstophăneióteros				Ἀρῐστοφᾰνειότᾰτος Arĭstophăneiótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Latin: Aristophanēus, Aristophanīus
  • English: Aristophanean

References

• “Ἀριστοφάνειος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Ἀριστοφάνειος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)