Ἀριστοκράτης
See also: ἀριστοκράτης
Ancient Greek
[edit]Proper noun
[edit]Ᾰ̓ρῐστοκρᾰ́της • (Aristokrátēs) m (genitive Ᾰ̓ρῐστοκρᾰ́τους); third declension
- Aristocrates
- 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Aristocrates 1:
- Μηδεὶς ὑμῶν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, νομίσῃ μήτ’ ἰδίας ἔχθρας ἐμὲ μηδεμιᾶς ἕνεχ’ ἥκειν Ἀριστοκράτους κατηγορήσοντα τουτουί, μήτε μικρὸν ὁρῶντά τι καὶ φαῦλον ἁμάρτημ’ ἑτοίμως οὕτως ἐπὶ τούτῳ προάγειν ἐμαυτὸν εἰς ἀπέχθειαν, ἀλλ’ εἴπερ ἄρ’ ὀρθῶς ἐγὼ λογίζομαι καὶ σκοπῶ, ὑπὲρ τοῦ Χερρόνησον ἔχειν ὑμᾶς ἀσφαλῶς καὶ μὴ παρακρουσθέντας ἀποστερηθῆναι πάλιν αὐτῆς, περὶ τούτου μοί ἐστιν ἅπασ’ ἡ σπουδή.
- Mēdeìs humôn, ô ándres Athēnaîoi, nomísēi mḗt’ idías ékhthras emè mēdemiâs hénekh’ hḗkein Aristokrátous katēgorḗsonta toutouí, mḗte mikròn horôntá ti kaì phaûlon hamártēm’ hetoímōs hoútōs epì toútōi proágein emautòn eis apékhtheian, all’ eíper ár’ orthôs egṑ logízomai kaì skopô, hupèr toû Kherrhónēson ékhein humâs asphalôs kaì mḕ parakrousthéntas aposterēthênai pálin autês, perì toútou moí estin hápas’ hē spoudḗ.
- Μηδεὶς ὑμῶν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, νομίσῃ μήτ’ ἰδίας ἔχθρας ἐμὲ μηδεμιᾶς ἕνεχ’ ἥκειν Ἀριστοκράτους κατηγορήσοντα τουτουί, μήτε μικρὸν ὁρῶντά τι καὶ φαῦλον ἁμάρτημ’ ἑτοίμως οὕτως ἐπὶ τούτῳ προάγειν ἐμαυτὸν εἰς ἀπέχθειαν, ἀλλ’ εἴπερ ἄρ’ ὀρθῶς ἐγὼ λογίζομαι καὶ σκοπῶ, ὑπὲρ τοῦ Χερρόνησον ἔχειν ὑμᾶς ἀσφαλῶς καὶ μὴ παρακρουσθέντας ἀποστερηθῆναι πάλιν αὐτῆς, περὶ τούτου μοί ἐστιν ἅπασ’ ἡ σπουδή.
Declension
[edit]| Case / # | Singular | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Ᾰ̓ρῐστοκρᾰ́της ho Aristokrátēs | ||||||||||||
| Genitive | τοῦ Ᾰ̓ρῐστοκρᾰ́τους toû Aristokrátous | ||||||||||||
| Dative | τῷ Ᾰ̓ρῐστοκρᾰ́τει tôi Aristokrátei | ||||||||||||
| Accusative | τὸν Ᾰ̓ρῐστοκρᾰ́τη tòn Aristokrátē | ||||||||||||
| Vocative | Ᾰ̓ρῐστόκρᾰτες Aristókrates | ||||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||