Ἀριστοκλείδης

Ancient Greek

Alternative forms

• Ἀριστοκλείδᾱς (Aristokleídās)

Etymology

From Ἀριστοκλῆς (Aristoklês) +‎ -ίδης (-ídēs, patronymic suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ris.to.klěː.dɛːs/ → /a.ris.toˈkli.ðis/ → /a.ris.toˈkli.ðis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ris.to.klěː.dɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ris.toˈkli.de̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ris.toˈkli.ðis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ris.toˈkli.ðis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ris.toˈkli.ðis/

Proper noun

Ᾰ̓ρῐστοκλείδης • (Aristokleídēs) m (genitive Ᾰ̓ρῐστοκλείδου); first declension

1. a male given name, equivalent to English Aristocleides

Inflection

First declension of ὁ Ᾰ̓ρῐστοκλείδης; τοῦ Ᾰ̓ρῐστοκλείδου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Ᾰ̓ρῐστοκλείδης ho Aristokleídēs
Genitive	τοῦ Ᾰ̓ρῐστοκλείδου toû Aristokleídou
Dative	τῷ Ᾰ̓ρῐστοκλείδῃ tôi Aristokleídēi
Accusative	τὸν Ᾰ̓ρῐστοκλείδην tòn Aristokleídēn
Vocative	Ᾰ̓ρῐστοκλείδη Aristokleídē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Αριστοκλείδης (Aristokleídis)
• → Latin: Aristocleidēs, Aristoclīdēs
  • → English: Aristocleides, Aristoclides

Further reading

• Ἀριστοκλείδης in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Ἀριστοκλείδης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette