Ἀργεῖος

Ancient Greek

Etymology

From Ἄργε- (stem of Ἄργος (Árgos)) + -ιος (-ios).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ar.ɡêː.os/ → /arˈʝi.os/ → /arˈʝi.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.ɡêː.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /arˈɡi.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /arˈʝi.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /arˈʝi.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /arˈʝi.os/

Adjective

Ᾰ̓ργεῖος • (Argeîos) m (feminine Ᾰ̓ργείᾱ, neuter Ᾰ̓ργεῖον); first/second declension

1. Argive
   • 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 291

Inflection

First and second declension of Ᾰ̓ργεῖος; Ᾰ̓ργείᾱ; Ᾰ̓ργεῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Ᾰ̓ργεῖος Argeîos	Ᾰ̓ργείᾱ Argeíā	Ᾰ̓ργεῖον Argeîon		Ᾰ̓ργείω Argeíō	Ᾰ̓ργείᾱ Argeíā	Ᾰ̓ργείω Argeíō		Ᾰ̓ργεῖοι Argeîoi	Ᾰ̓ργεῖαι Argeîai	Ᾰ̓ργεῖᾰ Argeîa
Genitive		Ᾰ̓ργείου Argeíou	Ᾰ̓ργείᾱς Argeíās	Ᾰ̓ργείου Argeíou		Ᾰ̓ργείοιν Argeíoin	Ᾰ̓ργείαιν Argeíain	Ᾰ̓ργείοιν Argeíoin		Ᾰ̓ργείων Argeíōn	Ᾰ̓ργείων Argeíōn	Ᾰ̓ργείων Argeíōn
Dative		Ᾰ̓ργείῳ Argeíōi	Ᾰ̓ργείᾳ Argeíāi	Ᾰ̓ργείῳ Argeíōi		Ᾰ̓ργείοιν Argeíoin	Ᾰ̓ργείαιν Argeíain	Ᾰ̓ργείοιν Argeíoin		Ᾰ̓ργείοις Argeíois	Ᾰ̓ργείαις Argeíais	Ᾰ̓ργείοις Argeíois
Accusative		Ᾰ̓ργεῖον Argeîon	Ᾰ̓ργείᾱν Argeíān	Ᾰ̓ργεῖον Argeîon		Ᾰ̓ργείω Argeíō	Ᾰ̓ργείᾱ Argeíā	Ᾰ̓ργείω Argeíō		Ᾰ̓ργείους Argeíous	Ᾰ̓ργείᾱς Argeíās	Ᾰ̓ργεῖᾰ Argeîa
Vocative		Ᾰ̓ργεῖε Argeîe	Ᾰ̓ργείᾱ Argeíā	Ᾰ̓ργεῖον Argeîon		Ᾰ̓ργείω Argeíō	Ᾰ̓ργείᾱ Argeíā	Ᾰ̓ργείω Argeíō		Ᾰ̓ργεῖοι Argeîoi	Ᾰ̓ργεῖαι Argeîai	Ᾰ̓ργεῖᾰ Argeîa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		Ᾰ̓ργείως Argeíōs				Ᾰ̓ργειότερος Argeióteros				Ᾰ̓ργειότᾰτος Argeiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of Ᾰ̓ργεῖος; Ᾰ̓ργείη; Ᾰ̓ργεῖον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Ᾰ̓ργεῖος Argeîos	Ᾰ̓ργείη Argeíē	Ᾰ̓ργεῖον Argeîon		Ᾰ̓ργείω Argeíō	Ᾰ̓ργείᾱ Argeíā	Ᾰ̓ργείω Argeíō		Ᾰ̓ργεῖοι Argeîoi	Ᾰ̓ργεῖαι Argeîai	Ᾰ̓ργεῖᾰ Argeîa
Genitive		Ᾰ̓ργείου / Ᾰ̓ργειοῖο / Ᾰ̓ργείοιο / Ᾰ̓ργειόο / Ᾰ̓ργείοο Argeíou / Argeioîo / Argeíoio / Argeióo / Argeíoo	Ᾰ̓ργείης Argeíēs	Ᾰ̓ργείου / Ᾰ̓ργειοῖο / Ᾰ̓ργείοιο / Ᾰ̓ργειόο / Ᾰ̓ργείοο Argeíou / Argeioîo / Argeíoio / Argeióo / Argeíoo		Ᾰ̓ργείοιῐν Argeíoiin	Ᾰ̓ργείαιν / Ᾰ̓ργείαιῐν / Ᾰ̓ργείῃῐν Argeíai(i)n / Argeíēiin	Ᾰ̓ργείοιῐν Argeíoiin		Ᾰ̓ργείων Argeíōn	Ᾰ̓ργειᾱ́ων / Ᾰ̓ργειέ͜ων / Ᾰ̓ργειῶν Argeiā́ōn / Argeié͜ōn / Argeiôn	Ᾰ̓ργείων Argeíōn
Dative		Ᾰ̓ργείῳ Argeíōi	Ᾰ̓ργείῃ Argeíēi	Ᾰ̓ργείῳ Argeíōi		Ᾰ̓ργείοιῐν Argeíoiin	Ᾰ̓ργείαιν / Ᾰ̓ργείαιῐν / Ᾰ̓ργείῃῐν Argeíai(i)n / Argeíēiin	Ᾰ̓ργείοιῐν Argeíoiin		Ᾰ̓ργείοισῐ / Ᾰ̓ργείοισῐν / Ᾰ̓ργείοις Argeíoisi(n) / Argeíois	Ᾰ̓ργείῃσῐ / Ᾰ̓ργείῃσῐν / Ᾰ̓ργείῃς / Ᾰ̓ργείαις Argeíēisi(n) / Argeíēis / Argeíais	Ᾰ̓ργείοισῐ / Ᾰ̓ργείοισῐν / Ᾰ̓ργείοις Argeíoisi(n) / Argeíois
Accusative		Ᾰ̓ργεῖον Argeîon	Ᾰ̓ργείην Argeíēn	Ᾰ̓ργεῖον Argeîon		Ᾰ̓ργείω Argeíō	Ᾰ̓ργείᾱ Argeíā	Ᾰ̓ργείω Argeíō		Ᾰ̓ργείους Argeíous	Ᾰ̓ργείᾱς Argeíās	Ᾰ̓ργεῖᾰ Argeîa
Vocative		Ᾰ̓ργεῖε Argeîe	Ᾰ̓ργείη Argeíē	Ᾰ̓ργεῖον Argeîon		Ᾰ̓ργείω Argeíō	Ᾰ̓ργείᾱ Argeíā	Ᾰ̓ργείω Argeíō		Ᾰ̓ργεῖοι Argeîoi	Ᾰ̓ργεῖαι Argeîai	Ᾰ̓ργεῖᾰ Argeîa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		Ᾰ̓ργείως Argeíōs				Ᾰ̓ργειότερος Argeióteros				Ᾰ̓ργειότᾰτος Argeiótatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Noun

Ᾰ̓ργεῖος • (Argeîos) m (genitive Ᾰ̓ργείου); second declension

1. an inhabitant of Argos; an Argive
   • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 267

Inflection

Second declension of ὁ Ᾰ̓ργεῖος; τοῦ Ᾰ̓ργείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Ᾰ̓ργεῖος ho Argeîos	τὼ Ᾰ̓ργείω tṑ Argeíō	οἱ Ᾰ̓ργεῖοι hoi Argeîoi
Genitive	τοῦ Ᾰ̓ργείου toû Argeíou	τοῖν Ᾰ̓ργείοιν toîn Argeíoin	τῶν Ᾰ̓ργείων tôn Argeíōn
Dative	τῷ Ᾰ̓ργείῳ tôi Argeíōi	τοῖν Ᾰ̓ργείοιν toîn Argeíoin	τοῖς Ᾰ̓ργείοις toîs Argeíois
Accusative	τὸν Ᾰ̓ργεῖον tòn Argeîon	τὼ Ᾰ̓ργείω tṑ Argeíō	τοὺς Ᾰ̓ργείους toùs Argeíous
Vocative	Ᾰ̓ργεῖε Argeîe	Ᾰ̓ργείω Argeíō	Ᾰ̓ργεῖοι Argeîoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Αργείος (Argeíos)
• Latin: Argīvus

Further reading

• “Ἀργεῖος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “Ἀργεῖος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “Ἀργεῖος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• Ἀργεῖος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “Ἀργεῖος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,002