ἁμαρτών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ha.mar.tɔ̌ːn/ → /a.marˈton/ → /a.marˈton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ha.mar.tɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)a.marˈton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.marˈton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.marˈton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.marˈton/

Participle

ἁμαρτών • (hamartṓn) m (feminine ἁμαρτοῦσᾰ, neuter ἁμαρτόν); first/third declension

1. aorist active participle of ἁμαρτάνω (hamartánō)

Declension

First and third declension of ἁμαρτών; ἁμαρτοῦσᾰ; ἁμαρτόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἁμαρτών hamartṓn	ἁμαρτοῦσᾰ hamartoûsă	ἁμαρτόν hamartón		ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτούσᾱ hamartoúsā	ἁμαρτόντε hamartónte		ἁμαρτόντες hamartóntes	ἁμαρτοῦσαι hamartoûsai	ἁμαρτόντᾰ hamartóntă
Genitive		ἁμαρτόντος hamartóntos	ἁμαρτούσης hamartoúsēs	ἁμαρτόντος hamartóntos		ἁμαρτόντοιν hamartóntoin	ἁμαρτούσαιν hamartoúsain	ἁμαρτόντοιν hamartóntoin		ἁμαρτόντων hamartóntōn	ἁμαρτουσῶν hamartousôn	ἁμαρτόντων hamartóntōn
Dative		ἁμαρτόντῐ hamartóntĭ	ἁμαρτούσῃ hamartoúsēi	ἁμαρτόντῐ hamartóntĭ		ἁμαρτόντοιν hamartóntoin	ἁμαρτούσαιν hamartoúsain	ἁμαρτόντοιν hamartóntoin		ἁμαρτοῦσῐ / ἁμαρτοῦσῐν hamartoûsĭ(n)	ἁμαρτούσαις hamartoúsais	ἁμαρτοῦσῐ / ἁμαρτοῦσῐν hamartoûsĭ(n)
Accusative		ἁμαρτόντᾰ hamartóntă	ἁμαρτοῦσᾰν hamartoûsăn	ἁμαρτόν hamartón		ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτούσᾱ hamartoúsā	ἁμαρτόντε hamartónte		ἁμαρτόντᾰς hamartóntăs	ἁμαρτούσᾱς hamartoúsās	ἁμαρτόντᾰ hamartóntă
Vocative		ἁμαρτών hamartṓn	ἁμαρτοῦσᾰ hamartoûsă	ἁμαρτόν hamartón		ἁμαρτόντε hamartónte	ἁμαρτούσᾱ hamartoúsā	ἁμαρτόντε hamartónte		ἁμαρτόντες hamartóntes	ἁμαρτοῦσαι hamartoûsai	ἁμαρτόντᾰ hamartóntă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἁμαρτόντως hamartóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.