ἀφισταμένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pʰis.ta.mé.noi̯s/ → /a.ɸis.taˈme.nys/ → /a.fis.taˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pʰis.ta.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pʰis.taˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɸis.taˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.fis.taˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.fis.taˈme.nis/

Participle

ἀφιστᾰμένοις • (aphistaménois)

1. masculine/neuter dative plural of ἀφιστάμενος (aphistámenos)