Jump to content

ἀφαιρέω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From ἀπο- (apo-, “away”) +‎ αἱρέω (hairéō, “take”).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἀφαιρέω • (aphairéō)

  1. to take away [with accusative ‘something’, along with genitive or dative ‘from someone’; or with genitive or accusative ‘something’]
    1. (mathematics) to subtract
  2. (middle voice)
    1. to deprive of [with accusative ‘something’]
    2. to prevent someone [with infinitive ‘from doing’]
    3. with εἰς ἐλευθερίᾱν (eis eleutheríān): to free someone
    4. to claim
  3. (passive voice) to be robbed; to have something taken, to be deprived of [with accusative ‘something’]

Conjugation

[edit]
   Present: ἀφαιρέω, ἀφαιρέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφαιρέω ἀφαιρέεις ἀφαιρέει ἀφαιρέετον ἀφαιρέετον ἀφαιρέομεν ἀφαιρέετε ἀφαιρέουσῐ(ν)
subjunctive ἀφαιρέω ἀφαιρέῃς ἀφαιρέῃ ἀφαιρέητον ἀφαιρέητον ἀφαιρέωμεν ἀφαιρέητε ἀφαιρέωσῐ(ν)
optative ἀφαιρέοιμῐ ἀφαιρέοις ἀφαιρέοι ἀφαιρέοιτον ἀφαιρεοίτην ἀφαιρέοιμεν ἀφαιρέοιτε ἀφαιρέοιεν
imperative   ἀφαίρεε ἀφαιρεέτω ἀφαιρέετον ἀφαιρεέτων   ἀφαιρέετε ἀφαιρεόντων
middle/
passive 		indicative ἀφαιρέομαι ἀφαιρέῃ,
ἀφαιρέει 		ἀφαιρέεται ἀφαιρέεσθον ἀφαιρέεσθον ἀφαιρεόμεθᾰ ἀφαιρέεσθε ἀφαιρέονται
subjunctive ἀφαιρέωμαι ἀφαιρέῃ ἀφαιρέηται ἀφαιρέησθον ἀφαιρέησθον ἀφαιρεώμεθᾰ ἀφαιρέησθε ἀφαιρέωνται
optative ἀφαιρεοίμην ἀφαιρέοιο ἀφαιρέοιτο ἀφαιρέοισθον ἀφαιρεοίσθην ἀφαιρεοίμεθᾰ ἀφαιρέοισθε ἀφαιρέοιντο
imperative   ἀφαιρέου ἀφαιρεέσθω ἀφαιρέεσθον ἀφαιρεέσθων   ἀφαιρέεσθε ἀφαιρεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀφαιρέειν ἀφαιρέεσθαι
participle m ἀφαιρέων ἀφαιρεόμενος
f ἀφαιρέουσᾰ ἀφαιρεομένη
n ἀφαιρέον ἀφαιρεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀφαιρῶ, ἀφαιροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφαιρῶ ἀφαιρεῖς ἀφαιρεῖ ἀφαιρεῖτον ἀφαιρεῖτον ἀφαιροῦμεν ἀφαιρεῖτε ἀφαιροῦσῐ(ν)
subjunctive ἀφαιρῶ ἀφαιρῇς ἀφαιρῇ ἀφαιρῆτον ἀφαιρῆτον ἀφαιρῶμεν ἀφαιρῆτε ἀφαιρῶσῐ(ν)
optative ἀφαιροίην,
ἀφαιροῖμῐ 		ἀφαιροίης,
ἀφαιροῖς 		ἀφαιροίη,
ἀφαιροῖ 		ἀφαιροῖτον,
ἀφαιροίητον 		ἀφαιροίτην,
ἀφαιροιήτην 		ἀφαιροῖμεν,
ἀφαιροίημεν 		ἀφαιροῖτε,
ἀφαιροίητε 		ἀφαιροῖεν,
ἀφαιροίησᾰν
imperative   ἀφαίρει ἀφαιρείτω ἀφαιρεῖτον ἀφαιρείτων   ἀφαιρεῖτε ἀφαιρούντων
middle/
passive 		indicative ἀφαιροῦμαι ἀφαιρεῖ,
ἀφαιρῇ 		ἀφαιρεῖται ἀφαιρεῖσθον ἀφαιρεῖσθον ἀφαιρούμεθᾰ ἀφαιρεῖσθε ἀφαιροῦνται
subjunctive ἀφαιρῶμαι ἀφαιρῇ ἀφαιρῆται ἀφαιρῆσθον ἀφαιρῆσθον ἀφαιρώμεθᾰ ἀφαιρῆσθε ἀφαιρῶνται
optative ἀφαιροίμην ἀφαιροῖο ἀφαιροῖτο ἀφαιροῖσθον ἀφαιροίσθην ἀφαιροίμεθᾰ ἀφαιροῖσθε ἀφαιροῖντο
imperative   ἀφαιροῦ ἀφαιρείσθω ἀφαιρεῖσθον ἀφαιρείσθων   ἀφαιρεῖσθε ἀφαιρείσθων
active middle/passive
infinitive ἀφαιρεῖν ἀφαιρεῖσθαι
participle m ἀφαιρῶν ἀφαιρούμενος
f ἀφαιροῦσᾰ ἀφαιρουμένη
n ἀφαιροῦν ἀφαιρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀφῄρεον, ἀφῃρεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφῄρεον ἀφῄρεες ἀφῄρεε(ν) ἀφῃρέετον ἀφῃρεέτην ἀφῃρέομεν ἀφῃρέετε ἀφῄρεον
middle/
passive 		indicative ἀφῃρεόμην ἀφῃρέου ἀφῃρέετο ἀφῃρέεσθον ἀφῃρεέσθην ἀφῃρεόμεθᾰ ἀφῃρέεσθε ἀφῃρέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀφῄρουν, ἀφῃρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφῄρουν ἀφῄρεις ἀφῄρει ἀφῃρεῖτον ἀφῃρείτην ἀφῃροῦμεν ἀφῃρεῖτε ἀφῄρουν
middle/
passive 		indicative ἀφῃρούμην ἀφῃροῦ ἀφῃρεῖτο ἀφῃρεῖσθον ἀφῃρείσθην ἀφῃρούμεθᾰ ἀφῃρεῖσθε ἀφῃροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀφαιρήσω, ἀφαιρήσομαι, ἀφαιρεθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφαιρήσω ἀφαιρήσεις ἀφαιρήσει ἀφαιρήσετον ἀφαιρήσετον ἀφαιρήσομεν ἀφαιρήσετε ἀφαιρήσουσῐ(ν)
optative ἀφαιρήσοιμῐ ἀφαιρήσοις ἀφαιρήσοι ἀφαιρήσοιτον ἀφαιρησοίτην ἀφαιρήσοιμεν ἀφαιρήσοιτε ἀφαιρήσοιεν
middle indicative ἀφαιρήσομαι ἀφαιρήσῃ,
ἀφαιρήσει 		ἀφαιρήσεται ἀφαιρήσεσθον ἀφαιρήσεσθον ἀφαιρησόμεθᾰ ἀφαιρήσεσθε ἀφαιρήσονται
optative ἀφαιρησοίμην ἀφαιρήσοιο ἀφαιρήσοιτο ἀφαιρήσοισθον ἀφαιρησοίσθην ἀφαιρησοίμεθᾰ ἀφαιρήσοισθε ἀφαιρήσοιντο
passive indicative ἀφαιρεθήσομαι ἀφαιρεθήσῃ ἀφαιρεθήσεται ἀφαιρεθήσεσθον ἀφαιρεθήσεσθον ἀφαιρεθησόμεθᾰ ἀφαιρεθήσεσθε ἀφαιρεθήσονται
optative ἀφαιρεθησοίμην ἀφαιρεθήσοιο ἀφαιρεθήσοιτο ἀφαιρεθήσοισθον ἀφαιρεθησοίσθην ἀφαιρεθησοίμεθᾰ ἀφαιρεθήσοισθε ἀφαιρεθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀφαιρήσειν ἀφαιρήσεσθαι ἀφαιρεθήσεσθαι
participle m ἀφαιρήσων ἀφαιρησόμενος ἀφαιρεθησόμενος
f ἀφαιρήσουσᾰ ἀφαιρησομένη ἀφαιρεθησομένη
n ἀφαιρῆσον ἀφαιρησόμενον ἀφαιρεθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀφελοῦμαι (Koine, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀφελοῦμαι ἀφελῇ ἀφελεῖται ἀφελεῖσθον ἀφελεῖσθον ἀφελούμεθᾰ ἀφελεῖσθε ἀφελοῦνται
optative ἀφελοίμην ἀφελοῖο ἀφελοῖτο ἀφελοῖσθον ἀφελοίσθην ἀφελοίμεθᾰ ἀφελοῖσθε ἀφελοῖντο
middle
infinitive ἀφελεῖσθαι
participle m ἀφελούμενος
f ἀφελουμένη
n ἀφελούμενον
   Aorist: ἄφειλον, ἀφειλόμην, ἀφῃρέθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἄφειλον ἄφειλες ἄφειλε(ν) ἀφείλετον ἀφειλέτην ἀφείλομεν ἀφείλετε ἄφειλον
subjunctive ἀφέλω ἀφέλῃς ἀφέλῃ ἀφέλητον ἀφέλητον ἀφέλωμεν ἀφέλητε ἀφέλωσῐ(ν)
optative ἀφέλοιμῐ ἀφέλοις ἀφέλοι ἀφέλοιτον ἀφελοίτην ἀφέλοιμεν ἀφέλοιτε ἀφέλοιεν
imperative   ἄφελε ἀφελέτω ἀφέλετον ἀφελέτων   ἀφέλετε ἀφελόντων
middle indicative ἀφειλόμην ἀφείλου ἀφείλετο ἀφείλεσθον ἀφειλέσθην ἀφειλόμεθᾰ ἀφείλεσθε ἀφείλοντο
subjunctive ἀφέλωμαι ἀφέλῃ ἀφέληται ἀφέλησθον ἀφέλησθον ἀφελώμεθᾰ ἀφέλησθε ἀφέλωνται
optative ἀφελοίμην ἀφέλοιο ἀφέλοιτο ἀφέλοισθον ἀφελοίσθην ἀφελοίμεθᾰ ἀφέλοισθε ἀφέλοιντο
imperative   ἀφελοῦ ἀφελέσθω ἀφέλεσθον ἀφελέσθων   ἀφέλεσθε ἀφελέσθων
passive indicative ἀφῃρέθην ἀφῃρέθης ἀφῃρέθη ἀφῃρέθητον ἀφῃρεθήτην ἀφῃρέθημεν ἀφῃρέθητε ἀφῃρέθησᾰν
subjunctive ἀφαιρεθῶ ἀφαιρεθῇς ἀφαιρεθῇ ἀφαιρεθῆτον ἀφαιρεθῆτον ἀφαιρεθῶμεν ἀφαιρεθῆτε ἀφαιρεθῶσῐ(ν)
optative ἀφαιρεθείην ἀφαιρεθείης ἀφαιρεθείη ἀφαιρεθεῖτον,
ἀφαιρεθείητον 		ἀφαιρεθείτην,
ἀφαιρεθειήτην 		ἀφαιρεθεῖμεν,
ἀφαιρεθείημεν 		ἀφαιρεθεῖτε,
ἀφαιρεθείητε 		ἀφαιρεθεῖεν,
ἀφαιρεθείησᾰν
imperative   ἀφαιρέθητῐ ἀφαιρεθήτω ἀφαιρέθητον ἀφαιρεθήτων   ἀφαιρέθητε ἀφαιρεθέντων
active middle passive
infinitive ἀφελεῖν ἀφελέσθαι ἀφαιρεθῆναι
participle m ἀφελών ἀφελόμενος ἀφαιρεθείς
f ἀφελοῦσᾰ ἀφελομένη ἀφαιρεθεῖσᾰ
n ἀφελόν ἀφελόμενον ἀφαιρεθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀφῄρησᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀφῄρησᾰ ἀφῄρησᾰς ἀφῄρησε(ν) ἀφῃρήσᾰτον ἀφῃρησᾰ́την ἀφῃρήσᾰμεν ἀφῃρήσᾰτε ἀφῄρησᾰν
subjunctive ἀφαιρήσω ἀφαιρήσῃς ἀφαιρήσῃ ἀφαιρήσητον ἀφαιρήσητον ἀφαιρήσωμεν ἀφαιρήσητε ἀφαιρήσωσῐ(ν)
optative ἀφαιρήσαιμῐ ἀφαιρήσειᾰς,
ἀφαιρήσαις 		ἀφαιρήσειε(ν),
ἀφαιρήσαι 		ἀφαιρήσαιτον ἀφαιρησαίτην ἀφαιρήσαιμεν ἀφαιρήσαιτε ἀφαιρήσειᾰν,
ἀφαιρήσαιεν
imperative   ἀφαίρησον ἀφαιρησᾰ́τω ἀφαιρήσᾰτον ἀφαιρησᾰ́των   ἀφαιρήσᾰτε ἀφαιρησᾰ́ντων
active
infinitive ἀφαιρῆσαι
participle m ἀφαιρήσᾱς
f ἀφαιρήσᾱσᾰ
n ἀφαιρῆσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀφῄρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἀφῄρημαι ἀφῄρησαι ἀφῄρηται ἀφῄρησθον ἀφῄρησθον ἀφῃρήμεθᾰ ἀφῄρησθε ἀφῄρηνται
subjunctive ἀφῃρημένος ὦ ἀφῃρημένος ᾖς ἀφῃρημένος ᾖ ἀφῃρημένω ἦτον ἀφῃρημένω ἦτον ἀφῃρημένοι ὦμεν ἀφῃρημένοι ἦτε ἀφῃρημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀφῃρημένος εἴην ἀφῃρημένος εἴης ἀφῃρημένος εἴη ἀφῃρημένω εἴητον/εἶτον ἀφῃρημένω εἰήτην/εἴτην ἀφῃρημένοι εἴημεν/εἶμεν ἀφῃρημένοι εἴητε/εἶτε ἀφῃρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀφῄρησο ἀφῃρήσθω ἀφῄρησθον ἀφῃρήσθων   ἀφῄρησθε ἀφῃρήσθων
middle/passive
infinitive ἀφῃρῆσθαι
participle m ἀφῃρημένος
f ἀφῃρημένη
n ἀφῃρημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπαραίρημαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἀπαραίρημαι ἀπαραίρησαι ἀπαραίρηται ἀπαραίρησθον ἀπαραίρησθον ἀπαραιρήμεθᾰ ἀπαραίρησθε ἀπαραίρηνται
subjunctive ἀπαραιρημένος ὦ ἀπαραιρημένος ᾖς ἀπαραιρημένος ᾖ ἀπαραιρημένω ἦτον ἀπαραιρημένω ἦτον ἀπαραιρημένοι ὦμεν ἀπαραιρημένοι ἦτε ἀπαραιρημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπαραιρημένος εἴην ἀπαραιρημένος εἴης ἀπαραιρημένος εἴη ἀπαραιρημένω εἴητον/εἶτον ἀπαραιρημένω εἰήτην/εἴτην ἀπαραιρημένοι εἴημεν/εἶμεν ἀπαραιρημένοι εἴητε/εἶτε ἀπαραιρήμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
imperative   ἀπαραίρησο ἀπαραιρήσθω ἀπαραίρησθον ἀπαραιρήσθων   ἀπαραίρησθε ἀπαραιρήσθων
middle/passive
infinitive ἀπαραιρῆσθαι
participle m ἀπαραιρημένος
f ἀπαραιρημένη
n ἀπαραιρημένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀφαιρέω&oldid=80589018"