ἀτάλαντος

Ancient Greek

Etymology

ἀ- (a-, “same”) +‎ τάλαντον (tálanton, “weight”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.tá.lan.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈta.lan.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈta.lan.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈta.lan.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈta.lan.dos/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels ἀ and ά by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Adjective

ἀτάλαντος • (atálantos) m or f (neuter ἀτάλαντον); second declension

equal in weight

Declension

Second declension of ἀτάλαντος; ἀτάλαντον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἀτάλαντος atálantos	ἀτάλαντον atálanton	ἀταλάντω atalántō	ἀταλάντω atalántō	ἀτάλαντοι atálantoi	ἀτάλαντᾰ atálantă
Genitive	ἀταλάντου atalántou	ἀταλάντου atalántou	ἀταλάντοιν atalántoin	ἀταλάντοιν atalántoin	ἀταλάντων atalántōn	ἀταλάντων atalántōn
Dative	ἀταλάντῳ atalántōi	ἀταλάντῳ atalántōi	ἀταλάντοιν atalántoin	ἀταλάντοιν atalántoin	ἀταλάντοις atalántois	ἀταλάντοις atalántois
Accusative	ἀτάλαντον atálanton	ἀτάλαντον atálanton	ἀταλάντω atalántō	ἀταλάντω atalántō	ἀταλάντους atalántous	ἀτάλαντᾰ atálantă
Vocative	ἀτάλαντε atálante	ἀτάλαντον atálanton	ἀταλάντω atalántō	ἀταλάντω atalántō	ἀτάλαντοι atálantoi	ἀτάλαντᾰ atálantă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀταλάντως atalántōs		ἀταλαντότερος atalantóteros		ἀταλαντότᾰτος atalantótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: ατάλαντος (atálantos)