ἀστάνδης

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀσκάνδης (askándēs)

Etymology

An Iranian word, comparing Sogdian [script needed] ('st'nyk, “messenger”) and Armenian աստանդել (astandel, “wander”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /as.tán.dɛːs/ → /asˈtan.dis/ → /asˈtan.dis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.tán.dɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /asˈtan.de̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /asˈtan.dis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /asˈtan.dis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /asˈtan.dis/

Noun

ἀστάνδης • (astándēs) m (genitive ἀστάνδου); first declension

1. courier, messenger

Inflection

First declension of ὁ ἀστάνδης; τοῦ ἀστάνδου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἀστάνδης ho astándēs	τὼ ἀστάνδᾱ tṑ astándā	οἱ ἀστάνδαι hoi astándai
Genitive	τοῦ ἀστάνδου toû astándou	τοῖν ἀστάνδαιν toîn astándain	τῶν ἀστανδῶν tôn astandôn
Dative	τῷ ἀστάνδῃ tôi astándēi	τοῖν ἀστάνδαιν toîn astándain	τοῖς ἀστάνδαις toîs astándais
Accusative	τὸν ἀστάνδην tòn astándēn	τὼ ἀστάνδᾱ tṑ astándā	τοὺς ἀστάνδᾱς toùs astándās
Vocative	ἀστάνδη astándē	ἀστάνδᾱ astándā	ἀστάνδαι astándai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἀστάνδης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀστάνδης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀστάνδης in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN