ἀσπαίρων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.pǎi̯.rɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /asˈpɛ.ron/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /asˈpɛ.ron/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /asˈpe.ron/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /asˈpe.ron/

Participle

ἀσπαίρων • (aspaírōn) m (feminine ἀσπαίρουσᾰ, neuter ἀσπαῖρον); first/third declension

present active participle of ἀσπαίρω (aspaírō)

Declension

First and third declension of ἀ̆σπαίρων; ἀ̆σπαίρουσᾰ; ἀ̆σπαῖρον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀ̆σπαίρων aspaírōn	ἀ̆σπαίρουσᾰ aspaírousa	ἀ̆σπαῖρον aspaîron	ἀ̆σπαίροντε aspaíronte	ἀ̆σπαιρούσᾱ aspairoúsā	ἀ̆σπαίροντε aspaíronte	ἀ̆σπαίροντες aspaírontes	ἀ̆σπαίρουσαι aspaírousai	ἀ̆σπαίροντᾰ aspaíronta
Genitive	ἀ̆σπαίροντος aspaírontos	ἀ̆σπαιρούσης aspairoúsēs	ἀ̆σπαίροντος aspaírontos	ἀ̆σπαιρόντοιν aspairóntoin	ἀ̆σπαιρούσαιν aspairoúsain	ἀ̆σπαιρόντοιν aspairóntoin	ἀ̆σπαιρόντων aspairóntōn	ἀ̆σπαιρουσῶν aspairousôn	ἀ̆σπαιρόντων aspairóntōn
Dative	ἀ̆σπαίροντῐ aspaíronti	ἀ̆σπαιρούσῃ aspairoúsēi	ἀ̆σπαίροντῐ aspaíronti	ἀ̆σπαιρόντοιν aspairóntoin	ἀ̆σπαιρούσαιν aspairoúsain	ἀ̆σπαιρόντοιν aspairóntoin	ἀ̆σπαίρουσῐ / ἀ̆σπαίρουσῐν aspaírousi(n)	ἀ̆σπαιρούσαις aspairoúsais	ἀ̆σπαίρουσῐ / ἀ̆σπαίρουσῐν aspaírousi(n)
Accusative	ἀ̆σπαίροντᾰ aspaíronta	ἀ̆σπαίρουσᾰν aspaírousan	ἀ̆σπαῖρον aspaîron	ἀ̆σπαίροντε aspaíronte	ἀ̆σπαιρούσᾱ aspairoúsā	ἀ̆σπαίροντε aspaíronte	ἀ̆σπαίροντᾰς aspaírontas	ἀ̆σπαιρούσᾱς aspairoúsās	ἀ̆σπαίροντᾰ aspaíronta
Vocative	ἀ̆σπαίρων aspaírōn	ἀ̆σπαίρουσᾰ aspaírousa	ἀ̆σπαῖρον aspaîron	ἀ̆σπαίροντε aspaíronte	ἀ̆σπαιρούσᾱ aspairoúsā	ἀ̆σπαίροντε aspaíronte	ἀ̆σπαίροντες aspaírontes	ἀ̆σπαίρουσαι aspaírousai	ἀ̆σπαίροντᾰ aspaíronta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀ̆σπαιρόντως aspairóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.