ἀρχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ar.kʰó.me.nos/ → /arˈxo.me.nos/ → /arˈxo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.kʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /arˈkʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /arˈxo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /arˈxo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /arˈxo.me.nos/

Participle

ἀρχόμενος • (arkhómenos) m (feminine ἀρχομένη, neuter ἀρχόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἄρχω (árkhō)

Declension

First and second declension of ἀ̆ρχόμενος; ἀ̆ρχομένη; ἀ̆ρχόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀ̆ρχόμενος arkhómenos	ἀ̆ρχομένη arkhoménē	ἀ̆ρχόμενον arkhómenon		ἀ̆ρχομένω arkhoménō	ἀ̆ρχομένᾱ arkhoménā	ἀ̆ρχομένω arkhoménō		ἀ̆ρχόμενοι arkhómenoi	ἀ̆ρχόμεναι arkhómenai	ἀ̆ρχόμενᾰ arkhómena
Genitive		ἀ̆ρχομένου arkhoménou	ἀ̆ρχομένης arkhoménēs	ἀ̆ρχομένου arkhoménou		ἀ̆ρχομένοιν arkhoménoin	ἀ̆ρχομέναιν arkhoménain	ἀ̆ρχομένοιν arkhoménoin		ἀ̆ρχομένων arkhoménōn	ἀ̆ρχομένων arkhoménōn	ἀ̆ρχομένων arkhoménōn
Dative		ἀ̆ρχομένῳ arkhoménōi	ἀ̆ρχομένῃ arkhoménēi	ἀ̆ρχομένῳ arkhoménōi		ἀ̆ρχομένοιν arkhoménoin	ἀ̆ρχομέναιν arkhoménain	ἀ̆ρχομένοιν arkhoménoin		ἀ̆ρχομένοις arkhoménois	ἀ̆ρχομέναις arkhoménais	ἀ̆ρχομένοις arkhoménois
Accusative		ἀ̆ρχόμενον arkhómenon	ἀ̆ρχομένην arkhoménēn	ἀ̆ρχόμενον arkhómenon		ἀ̆ρχομένω arkhoménō	ἀ̆ρχομένᾱ arkhoménā	ἀ̆ρχομένω arkhoménō		ἀ̆ρχομένους arkhoménous	ἀ̆ρχομένᾱς arkhoménās	ἀ̆ρχόμενᾰ arkhómena
Vocative		ἀ̆ρχόμενε arkhómene	ἀ̆ρχομένη arkhoménē	ἀ̆ρχόμενον arkhómenon		ἀ̆ρχομένω arkhoménō	ἀ̆ρχομένᾱ arkhoménā	ἀ̆ρχομένω arkhoménō		ἀ̆ρχόμενοι arkhómenoi	ἀ̆ρχόμεναι arkhómenai	ἀ̆ρχόμενᾰ arkhómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀ̆ρχομένως arkhoménōs				ἀ̆ρχομενώτερος arkhomenṓteros				ἀ̆ρχομενώτᾰτος arkhomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.