ἀρχιμάγειρος

Ancient Greek

Etymology

From ἀρχῐ- (arkhĭ-, “chief”) +‎ μᾰ́γειρος (mắgeiros, “cook”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ar.kʰi.má.ɡeː.ros/ → /ar.çiˈma.ʝi.ros/ → /ar.çiˈma.ʝi.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.kʰi.má.ɡeː.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ar.kʰiˈma.ɡi.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ar.çiˈma.ʝi.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ar.çiˈma.ʝi.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ar.çiˈma.ʝi.ros/

Noun

ἀρχῐμᾰ́γειρος • (arkhĭmắgeiros) m (genitive ἀρχῐμᾰγείρου); second declension

1. chief cook
2. title of a great officer in Oriental courts

Declension

Second declension of ὁ ἀρχῐμᾰ́γειρος; τοῦ ἀρχῐμᾰγείρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἀρχῐμᾰ́γειρος ho arkhĭmắgeiros	τὼ ἀρχῐμᾰγείρω tṑ arkhĭmăgeírō	οἱ ἀρχῐμᾰ́γειροι hoi arkhĭmắgeiroi
Genitive	τοῦ ἀρχῐμᾰγείρου toû arkhĭmăgeírou	τοῖν ἀρχῐμᾰγείροιν toîn arkhĭmăgeíroin	τῶν ἀρχῐμᾰγείρων tôn arkhĭmăgeírōn
Dative	τῷ ἀρχῐμᾰγείρῳ tôi arkhĭmăgeírōi	τοῖν ἀρχῐμᾰγείροιν toîn arkhĭmăgeíroin	τοῖς ἀρχῐμᾰγείροις toîs arkhĭmăgeírois
Accusative	τὸν ἀρχῐμᾰ́γειρον tòn arkhĭmắgeiron	τὼ ἀρχῐμᾰγείρω tṑ arkhĭmăgeírō	τοὺς ἀρχῐμᾰγείρους toùs arkhĭmăgeírous
Vocative	ἀρχῐμᾰ́γειρε arkhĭmắgeire	ἀρχῐμᾰγείρω arkhĭmăgeírō	ἀρχῐμᾰ́γειροι arkhĭmắgeiroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀρχῐμᾰγειρεύς (arkhĭmăgeireús)

Further reading

• “ἀρχιμάγειρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀρχιμάγειρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀρχιμάγειρος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)