ἀρχιμάγειρος

Ancient Greek

Etymology

From ἀρχῐ- (arkhi-, “chief”) +‎ μᾰ́γειρος (mágeiros, “cook”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ar.kʰi.má.ɡeː.ros/ → /ar.çiˈma.ʝi.ros/ → /ar.çiˈma.ʝi.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.kʰi.má.ɡeː.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ar.kʰiˈma.ɡi.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ar.çiˈma.ʝi.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ar.çiˈma.ʝi.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ar.çiˈma.ʝi.ros/

Noun

ἀρχῐμᾰ́γειρος • (arkhimágeiros) m (genitive ἀρχῐμᾰγείρου); second declension

1. chief cook
2. title of a great officer in Oriental courts

Declension

Second declension of ὁ ἀρχῐμᾰ́γειρος; τοῦ ἀρχῐμᾰγείρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἀρχῐμᾰ́γειρος ho arkhimágeiros	τὼ ἀρχῐμᾰγείρω tṑ arkhimageírō	οἱ ἀρχῐμᾰ́γειροι hoi arkhimágeiroi
Genitive	τοῦ ἀρχῐμᾰγείρου toû arkhimageírou	τοῖν ἀρχῐμᾰγείροιν toîn arkhimageíroin	τῶν ἀρχῐμᾰγείρων tôn arkhimageírōn
Dative	τῷ ἀρχῐμᾰγείρῳ tôi arkhimageírōi	τοῖν ἀρχῐμᾰγείροιν toîn arkhimageíroin	τοῖς ἀρχῐμᾰγείροις toîs arkhimageírois
Accusative	τὸν ἀρχῐμᾰ́γειρον tòn arkhimágeiron	τὼ ἀρχῐμᾰγείρω tṑ arkhimageírō	τοὺς ἀρχῐμᾰγείρους toùs arkhimageírous
Vocative	ἀρχῐμᾰ́γειρε arkhimágeire	ἀρχῐμᾰγείρω arkhimageírō	ἀρχῐμᾰ́γειροι arkhimágeiroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀρχῐμᾰγειρεύς (arkhimageireús)

Further reading

• “ἀρχιμάγειρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀρχιμάγειρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀρχιμάγειρος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)