ἀρέσκων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.rés.kɔːn/ → /aˈres.kon/ → /aˈres.kon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.rés.kɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈres.kon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈres.kon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈres.kon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈres.kon/

Participle

ἀρέσκων • (aréskōn) m (feminine ἀρέσκουσᾰ, neuter ἀρέσκον); first/third declension

1. present active participle of ἀρέσκω (aréskō)

Declension

First and third declension of ἀρέσκων; ἀρέσκουσᾰ; ἀρέσκον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀρέσκων aréskōn	ἀρέσκουσᾰ aréskousă	ἀρέσκον aréskon		ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρεσκούσᾱ areskoúsā	ἀρέσκοντε aréskonte		ἀρέσκοντες aréskontes	ἀρέσκουσαι aréskousai	ἀρέσκοντᾰ aréskontă
Genitive		ἀρέσκοντος aréskontos	ἀρεσκούσης areskoúsēs	ἀρέσκοντος aréskontos		ἀρεσκόντοιν areskóntoin	ἀρεσκούσαιν areskoúsain	ἀρεσκόντοιν areskóntoin		ἀρεσκόντων areskóntōn	ἀρεσκουσῶν areskousôn	ἀρεσκόντων areskóntōn
Dative		ἀρέσκοντῐ aréskontĭ	ἀρεσκούσῃ areskoúsēi	ἀρέσκοντῐ aréskontĭ		ἀρεσκόντοιν areskóntoin	ἀρεσκούσαιν areskoúsain	ἀρεσκόντοιν areskóntoin		ἀρέσκουσῐ / ἀρέσκουσῐν aréskousĭ(n)	ἀρεσκούσαις areskoúsais	ἀρέσκουσῐ / ἀρέσκουσῐν aréskousĭ(n)
Accusative		ἀρέσκοντᾰ aréskontă	ἀρέσκουσᾰν aréskousăn	ἀρέσκον aréskon		ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρεσκούσᾱ areskoúsā	ἀρέσκοντε aréskonte		ἀρέσκοντᾰς aréskontăs	ἀρεσκούσᾱς areskoúsās	ἀρέσκοντᾰ aréskontă
Vocative		ἀρέσκων aréskōn	ἀρέσκουσᾰ aréskousă	ἀρέσκον aréskon		ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρεσκούσᾱ areskoúsā	ἀρέσκοντε aréskonte		ἀρέσκοντες aréskontes	ἀρέσκουσαι aréskousai	ἀρέσκοντᾰ aréskontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀρεσκόντως areskóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.