ἀπόλλυτε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pól.ly.te/ → /aˈpol.ly.te/ → /aˈpo.li.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pól.ly.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpol.ly.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈpol.ly.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈpol.ly.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈpo.li.te/

Verb

ἀπόλλῠτε • (apóllute)

1. second-person plural present active indicative of ἀπόλλυμι (apóllumi)