ἀπόλλυσθε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pól.lys.tʰe/ → /aˈpol.lys.θe/ → /aˈpo.lis.θe/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pól.lys.tʰe/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpol.lys.tʰe/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈpol.lys.θe/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈpol.lys.θe/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈpo.lis.θe/

Verb

ἀπόλλυσθε • (apóllusthe)

1. second-person plural present mediopassive indicative of ἀπόλλυμι (apóllumi)