ἀποστερησαμένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sa.mé.noi̯n/ → /a.pos.te.ri.saˈme.nyn/ → /a.pos.te.ri.saˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sa.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝.saˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.ri.saˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.ri.saˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.ri.saˈme.nin/

Participle

ἀποστερησᾰμένοιν • (aposterēsaménoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἀποστερησάμενος (aposterēsámenos)