ἀποστερησάντοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sán.toi̯n/ → /a.pos.te.riˈsan.tyn/ → /a.pos.te.riˈsan.din/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sán.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈsan.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsan.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsan.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsan.din/

Participle

ἀποστερησάντοιν • (aposterēsántoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἀποστερήσᾱς (aposterḗsās)