ἀποστερηθέντοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰén.toi̯n/ → /a.pos.te.riˈθen.tyn/ → /a.pos.te.riˈθen.din/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰén.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰen.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.din/

Participle

ἀποστερηθέντοιν • (aposterēthéntoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἀποστερηθείς (aposterētheís)