ἀποστερηθέντε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰén.te/ → /a.pos.te.riˈθen.te/ → /a.pos.te.riˈθen.de/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰén.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰen.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.de/

Participle

ἀποστερηθέντε • (aposterēthénte)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of ἀποστερηθείς (aposterētheís)