ἀπορώτατος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.rɔ̌ː.ta.tos/ → /a.poˈro.ta.tos/ → /a.poˈro.ta.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.rɔ̌ː.ta.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈro.ta.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈro.ta.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈro.ta.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈro.ta.tos/

Adjective

ἀπορώτᾰτος • (aporṓtatos) m (feminine ἀπορωτᾰ́τη, neuter ἀπορώτᾰτον); first/second declension

1. superlative degree of ἄπορος (áporos)

Declension

First and second declension of ἀπορώτᾰτος; ἀπορωτᾰ́τη; ἀπορώτᾰτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀπορώτᾰτος aporṓtatos	ἀπορωτᾰ́τη aporōtátē	ἀπορώτᾰτον aporṓtaton		ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορωτᾰ́τᾱ aporōtátā	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō		ἀπορώτᾰτοι aporṓtatoi	ἀπορώτᾰται aporṓtatai	ἀπορώτᾰτᾰ aporṓtata
Genitive		ἀπορωτᾰ́του aporōtátou	ἀπορωτᾰ́της aporōtátēs	ἀπορωτᾰ́του aporōtátou		ἀπορωτᾰ́τοιν aporōtátoin	ἀπορωτᾰ́ταιν aporōtátain	ἀπορωτᾰ́τοιν aporōtátoin		ἀπορωτᾰ́των aporōtátōn	ἀπορωτᾰ́των aporōtátōn	ἀπορωτᾰ́των aporōtátōn
Dative		ἀπορωτᾰ́τῳ aporōtátōi	ἀπορωτᾰ́τῃ aporōtátēi	ἀπορωτᾰ́τῳ aporōtátōi		ἀπορωτᾰ́τοιν aporōtátoin	ἀπορωτᾰ́ταιν aporōtátain	ἀπορωτᾰ́τοιν aporōtátoin		ἀπορωτᾰ́τοις aporōtátois	ἀπορωτᾰ́ταις aporōtátais	ἀπορωτᾰ́τοις aporōtátois
Accusative		ἀπορώτᾰτον aporṓtaton	ἀπορωτᾰ́την aporōtátēn	ἀπορώτᾰτον aporṓtaton		ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορωτᾰ́τᾱ aporōtátā	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō		ἀπορωτᾰ́τους aporōtátous	ἀπορωτᾰ́τᾱς aporōtátās	ἀπορώτᾰτᾰ aporṓtata
Vocative		ἀπορώτᾰτε aporṓtate	ἀπορωτᾰ́τη aporōtátē	ἀπορώτᾰτον aporṓtaton		ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορωτᾰ́τᾱ aporōtátā	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō		ἀπορώτᾰτοι aporṓtatoi	ἀπορώτᾰται aporṓtatai	ἀπορώτᾰτᾰ aporṓtata
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀπορώτᾰτᾰ aporṓtata				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.