Jump to content

ἀπολυτρόω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From ἀπο- (apo-, “off”) +‎ λυτρόω (lutróō, “to ransom”)

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἀπολυτρόω • (apolutróō)

  1. to release on payment of ransom, restore for a ransom

Conjugation

[edit]
   Present: ἀπολῠτρῶ, ἀπολῠτροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολῠτρῶ ἀπολῠτροῖς ἀπολῠτροῖ ἀπολῠτροῦτον ἀπολῠτροῦτον ἀπολῠτροῦμεν ἀπολῠτροῦτε ἀπολῠτροῦσῐ(ν)
subjunctive ἀπολῠτρῶ ἀπολῠτροῖς ἀπολῠτροῖ ἀπολῠτρῶτον ἀπολῠτρῶτον ἀπολῠτρῶμεν ἀπολῠτρῶτε ἀπολῠτρῶσῐ(ν)
optative ἀπολῠτροίην,
ἀπολῠτροῖμῐ 		ἀπολῠτροίης,
ἀπολῠτροῖς 		ἀπολῠτροίη,
ἀπολῠτροῖ 		ἀπολῠτροῖτον,
ἀπολῠτροίητον 		ἀπολῠτροίτην,
ἀπολῠτροιήτην 		ἀπολῠτροῖμεν,
ἀπολῠτροίημεν 		ἀπολῠτροῖτε,
ἀπολῠτροίητε 		ἀπολῠτροῖεν,
ἀπολῠτροίησᾰν
imperative   ἀπολῠ́τρου ἀπολῠτρούτω ἀπολῠτροῦτον ἀπολῠτρούτων   ἀπολῠτροῦτε ἀπολῠτρούντων
middle/
passive 		indicative ἀπολῠτροῦμαι ἀπολῠτροῖ ἀπολῠτροῦται ἀπολῠτροῦσθον ἀπολῠτροῦσθον ἀπολῠτρούμεθᾰ ἀπολῠτροῦσθε ἀπολῠτροῦνται
subjunctive ἀπολῠτρῶμαι ἀπολῠτροῖ ἀπολῠτρῶται ἀπολῠτρῶσθον ἀπολῠτρῶσθον ἀπολῠτρώμεθᾰ ἀπολῠτρῶσθε ἀπολῠτρῶνται
optative ἀπολῠτροίμην ἀπολῠτροῖο ἀπολῠτροῖτο ἀπολῠτροῖσθον ἀπολῠτροίσθην ἀπολῠτροίμεθᾰ ἀπολῠτροῖσθε ἀπολῠτροῖντο
imperative   ἀπολῠτροῦ ἀπολῠτρούσθω ἀπολῠτροῦσθον ἀπολῠτρούσθων   ἀπολῠτροῦσθε ἀπολῠτρούσθων
active middle/passive
infinitive ἀπολῠτροῦν ἀπολῠτροῦσθαι
participle m ἀπολῠτρῶν ἀπολῠτρούμενος
f ἀπολῠτροῦσᾰ ἀπολῠτρουμένη
n ἀπολῠτροῦν ἀπολῠτρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπελῠ́τρουν, ἀπελῠτρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπελῠ́τρουν ἀπελῠ́τρους ἀπελῠ́τρου ἀπελῠτροῦτον ἀπελῠτρούτην ἀπελῠτροῦμεν ἀπελῠτροῦτε ἀπελῠ́τρουν
middle/
passive 		indicative ἀπελῠτρούμην ἀπελῠτροῦ ἀπελῠτροῦτο ἀπελῠτροῦσθον ἀπελῠτρούσθην ἀπελῠτρούμεθᾰ ἀπελῠτροῦσθε ἀπελῠτροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπολῠτρώσω, ἀπολῠτρώσομαι, ἀπολῠτρωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολῠτρώσω ἀπολῠτρώσεις ἀπολῠτρώσει ἀπολῠτρώσετον ἀπολῠτρώσετον ἀπολῠτρώσομεν ἀπολῠτρώσετε ἀπολῠτρώσουσῐ(ν)
optative ἀπολῠτρώσοιμῐ ἀπολῠτρώσοις ἀπολῠτρώσοι ἀπολῠτρώσοιτον ἀπολῠτρωσοίτην ἀπολῠτρώσοιμεν ἀπολῠτρώσοιτε ἀπολῠτρώσοιεν
middle indicative ἀπολῠτρώσομαι ἀπολῠτρώσῃ,
ἀπολῠτρώσει 		ἀπολῠτρώσεται ἀπολῠτρώσεσθον ἀπολῠτρώσεσθον ἀπολῠτρωσόμεθᾰ ἀπολῠτρώσεσθε ἀπολῠτρώσονται
optative ἀπολῠτρωσοίμην ἀπολῠτρώσοιο ἀπολῠτρώσοιτο ἀπολῠτρώσοισθον ἀπολῠτρωσοίσθην ἀπολῠτρωσοίμεθᾰ ἀπολῠτρώσοισθε ἀπολῠτρώσοιντο
passive indicative ἀπολῠτρωθήσομαι ἀπολῠτρωθήσῃ ἀπολῠτρωθήσεται ἀπολῠτρωθήσεσθον ἀπολῠτρωθήσεσθον ἀπολῠτρωθησόμεθᾰ ἀπολῠτρωθήσεσθε ἀπολῠτρωθήσονται
optative ἀπολῠτρωθησοίμην ἀπολῠτρωθήσοιο ἀπολῠτρωθήσοιτο ἀπολῠτρωθήσοισθον ἀπολῠτρωθησοίσθην ἀπολῠτρωθησοίμεθᾰ ἀπολῠτρωθήσοισθε ἀπολῠτρωθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀπολῠτρώσειν ἀπολῠτρώσεσθαι ἀπολῠτρωθήσεσθαι
participle m ἀπολῠτρώσων ἀπολῠτρωσόμενος ἀπολῠτρωθησόμενος
f ἀπολῠτρώσουσᾰ ἀπολῠτρωσομένη ἀπολῠτρωθησομένη
n ἀπολῠτρῶσον ἀπολῠτρωσόμενον ἀπολῠτρωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπελῠ́τρωσᾰ, ἀπελῠτρωσᾰ́μην, ἀπελῠτρώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπελῠ́τρωσᾰ ἀπελῠ́τρωσᾰς ἀπελῠ́τρωσε(ν) ἀπελῠτρώσᾰτον ἀπελῠτρωσᾰ́την ἀπελῠτρώσᾰμεν ἀπελῠτρώσᾰτε ἀπελῠ́τρωσᾰν
subjunctive ἀπολῠτρώσω ἀπολῠτρώσῃς ἀπολῠτρώσῃ ἀπολῠτρώσητον ἀπολῠτρώσητον ἀπολῠτρώσωμεν ἀπολῠτρώσητε ἀπολῠτρώσωσῐ(ν)
optative ἀπολῠτρώσαιμῐ ἀπολῠτρώσειᾰς,
ἀπολῠτρώσαις 		ἀπολῠτρώσειε(ν),
ἀπολῠτρώσαι 		ἀπολῠτρώσαιτον ἀπολῠτρωσαίτην ἀπολῠτρώσαιμεν ἀπολῠτρώσαιτε ἀπολῠτρώσειᾰν,
ἀπολῠτρώσαιεν
imperative   ἀπολῠ́τρωσον ἀπολῠτρωσᾰ́τω ἀπολῠτρώσᾰτον ἀπολῠτρωσᾰ́των   ἀπολῠτρώσᾰτε ἀπολῠτρωσᾰ́ντων
middle indicative ἀπελῠτρωσᾰ́μην ἀπελῠτρώσω ἀπελῠτρώσᾰτο ἀπελῠτρώσᾰσθον ἀπελῠτρωσᾰ́σθην ἀπελῠτρωσᾰ́μεθᾰ ἀπελῠτρώσᾰσθε ἀπελῠτρώσᾰντο
subjunctive ἀπολῠτρώσωμαι ἀπολῠτρώσῃ ἀπολῠτρώσηται ἀπολῠτρώσησθον ἀπολῠτρώσησθον ἀπολῠτρωσώμεθᾰ ἀπολῠτρώσησθε ἀπολῠτρώσωνται
optative ἀπολῠτρωσαίμην ἀπολῠτρώσαιο ἀπολῠτρώσαιτο ἀπολῠτρώσαισθον ἀπολῠτρωσαίσθην ἀπολῠτρωσαίμεθᾰ ἀπολῠτρώσαισθε ἀπολῠτρώσαιντο
imperative   ἀπολῠ́τρωσαι ἀπολῠτρωσᾰ́σθω ἀπολῠτρώσᾰσθον ἀπολῠτρωσᾰ́σθων   ἀπολῠτρώσᾰσθε ἀπολῠτρωσᾰ́σθων
passive indicative ἀπελῠτρώθην ἀπελῠτρώθης ἀπελῠτρώθη ἀπελῠτρώθητον ἀπελῠτρωθήτην ἀπελῠτρώθημεν ἀπελῠτρώθητε ἀπελῠτρώθησᾰν
subjunctive ἀπολῠτρωθῶ ἀπολῠτρωθῇς ἀπολῠτρωθῇ ἀπολῠτρωθῆτον ἀπολῠτρωθῆτον ἀπολῠτρωθῶμεν ἀπολῠτρωθῆτε ἀπολῠτρωθῶσῐ(ν)
optative ἀπολῠτρωθείην ἀπολῠτρωθείης ἀπολῠτρωθείη ἀπολῠτρωθεῖτον,
ἀπολῠτρωθείητον 		ἀπολῠτρωθείτην,
ἀπολῠτρωθειήτην 		ἀπολῠτρωθεῖμεν,
ἀπολῠτρωθείημεν 		ἀπολῠτρωθεῖτε,
ἀπολῠτρωθείητε 		ἀπολῠτρωθεῖεν,
ἀπολῠτρωθείησᾰν
imperative   ἀπολῠτρώθητῐ ἀπολῠτρωθήτω ἀπολῠτρώθητον ἀπολῠτρωθήτων   ἀπολῠτρώθητε ἀπολῠτρωθέντων
active middle passive
infinitive ἀπολῠτρῶσαι ἀπολῠτρώσᾰσθαι ἀπολῠτρωθῆναι
participle m ἀπολῠτρώσᾱς ἀπολῠτρωσᾰ́μενος ἀπολῠτρωθείς
f ἀπολῠτρώσᾱσᾰ ἀπολῠτρωσᾰμένη ἀπολῠτρωθεῖσᾰ
n ἀπολῠτρῶσᾰν ἀπολῠτρωσᾰ́μενον ἀπολῠτρωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπολελῠ́τρωκᾰ, ἀπολελῠ́τρωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολελῠ́τρωκᾰ ἀπολελῠ́τρωκᾰς ἀπολελῠ́τρωκε(ν) ἀπολελῠτρώκᾰτον ἀπολελῠτρώκᾰτον ἀπολελῠτρώκᾰμεν ἀπολελῠτρώκᾰτε ἀπολελῠτρώκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπολελῠτρώκω ἀπολελῠτρώκῃς ἀπολελῠτρώκῃ ἀπολελῠτρώκητον ἀπολελῠτρώκητον ἀπολελῠτρώκωμεν ἀπολελῠτρώκητε ἀπολελῠτρώκωσῐ(ν)
optative ἀπολελῠτρώκοιμῐ,
ἀπολελῠτρωκοίην 		ἀπολελῠτρώκοις,
ἀπολελῠτρωκοίης 		ἀπολελῠτρώκοι,
ἀπολελῠτρωκοίη 		ἀπολελῠτρώκοιτον ἀπολελῠτρωκοίτην ἀπολελῠτρώκοιμεν ἀπολελῠτρώκοιτε ἀπολελῠτρώκοιεν
imperative   ἀπολελῠ́τρωκε ἀπολελῠτρωκέτω ἀπολελῠτρώκετον ἀπολελῠτρωκέτων   ἀπολελῠτρώκετε ἀπολελῠτρωκόντων
middle/
passive 		indicative ἀπολελῠ́τρωμαι ἀπολελῠ́τρωσαι ἀπολελῠ́τρωται ἀπολελῠ́τρωσθον ἀπολελῠ́τρωσθον ἀπολελῠτρώμεθᾰ ἀπολελῠ́τρωσθε ἀπολελῠ́τρωνται
subjunctive ἀπολελῠτρωμένος ὦ ἀπολελῠτρωμένος ᾖς ἀπολελῠτρωμένος ᾖ ἀπολελῠτρωμένω ἦτον ἀπολελῠτρωμένω ἦτον ἀπολελῠτρωμένοι ὦμεν ἀπολελῠτρωμένοι ἦτε ἀπολελῠτρωμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπολελῠτρωμένος εἴην ἀπολελῠτρωμένος εἴης ἀπολελῠτρωμένος εἴη ἀπολελῠτρωμένω εἴητον/εἶτον ἀπολελῠτρωμένω εἰήτην/εἴτην ἀπολελῠτρωμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀπολελῠτρωμένοι εἴητε/εἶτε ἀπολελῠτρωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀπολελῠ́τρωσο ἀπολελῠτρώσθω ἀπολελῠ́τρωσθον ἀπολελῠτρώσθων   ἀπολελῠ́τρωσθε ἀπολελῠτρώσθων
active middle/passive
infinitive ἀπολελῠτρωκέναι ἀπολελῠτρῶσθαι
participle m ἀπολελῠτρωκώς ἀπολελῠτρωμένος
f ἀπολελῠτρωκυῖᾰ ἀπολελῠτρωμένη
n ἀπολελῠτρωκός ἀπολελῠτρωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀπελελῠτρώκειν, ἀπελελῠτρώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπελελῠτρώκειν,
ἀπελελῠτρώκη 		ἀπελελῠτρώκεις,
ἀπελελῠτρώκης 		ἀπελελῠτρώκει(ν) ἀπελελῠτρώκετον ἀπελελῠτρωκέτην ἀπελελῠτρώκεμεν ἀπελελῠτρώκετε ἀπελελῠτρώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπελελῠτρώμην ἀπελελῠ́τρωσο ἀπελελῠ́τρωτο ἀπελελῠ́τρωσθον ἀπελελῠτρώσθην ἀπελελῠτρώμεθᾰ ἀπελελῠ́τρωσθε ἀπελελῠ́τρωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀπολυτρόω&oldid=76656762"