ἀπολαύω

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ Proto-Hellenic *lāwō, from Proto-Indo-European *leh₂w- (“profit, gain”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.lǎu̯.ɔː/ → /a.poˈla.βo/ → /a.poˈla.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.lǎu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈla.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈla.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈla.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈla.vo/

Verb

ἀπολαύω • (apolaúō)

1. to enjoy [with genitive]
2. to profit

Conjugation

   Present: ἀπολαύω, ἀπολαύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπολαύω	ἀπολαύεις	ἀπολαύει	ἀπολαύετον	ἀπολαύετον	ἀπολαύομεν	ἀπολαύετε	ἀπολαύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπολαύω	ἀπολαύῃς	ἀπολαύῃ	ἀπολαύητον	ἀπολαύητον	ἀπολαύωμεν	ἀπολαύητε	ἀπολαύωσῐ(ν)
	optative	ἀπολαύοιμῐ	ἀπολαύοις	ἀπολαύοι	ἀπολαύοιτον	ἀπολαυοίτην	ἀπολαύοιμεν	ἀπολαύοιτε	ἀπολαύοιεν
	imperative		ἀπόλαυε	ἀπολαυέτω	ἀπολαύετον	ἀπολαυέτων		ἀπολαύετε	ἀπολαυόντων
middle/ passive	indicative	ἀπολαύομαι	ἀπολαύῃ, ἀπολαύει	ἀπολαύεται	ἀπολαύεσθον	ἀπολαύεσθον	ἀπολαυόμεθᾰ	ἀπολαύεσθε	ἀπολαύονται
	subjunctive	ἀπολαύωμαι	ἀπολαύῃ	ἀπολαύηται	ἀπολαύησθον	ἀπολαύησθον	ἀπολαυώμεθᾰ	ἀπολαύησθε	ἀπολαύωνται
	optative	ἀπολαυοίμην	ἀπολαύοιο	ἀπολαύοιτο	ἀπολαύοισθον	ἀπολαυοίσθην	ἀπολαυοίμεθᾰ	ἀπολαύοισθε	ἀπολαύοιντο
	imperative		ἀπολαύου	ἀπολαυέσθω	ἀπολαύεσθον	ἀπολαυέσθων		ἀπολαύεσθε	ἀπολαυέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπολαύειν				ἀπολαύεσθαι
participle	m	ἀπολαύων				ἀπολαυόμενος
	f	ἀπολαύουσᾰ				ἀπολαυομένη
	n	ἀπολαῦον				ἀπολαυόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέλαυον, ἀπελαυόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέλαυον	ἀπέλαυες	ἀπέλαυε(ν)	ἀπελαύετον	ἀπελαυέτην	ἀπελαύομεν	ἀπελαύετε	ἀπέλαυον
middle/ passive	indicative	ἀπελαυόμην	ἀπελαύου	ἀπελαύετο	ἀπελαύεσθον	ἀπελαυέσθην	ἀπελαυόμεθᾰ	ἀπελαύεσθε	ἀπελαύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπολαύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπολαύσομαι	ἀπολαύσῃ, ἀπολαύσει	ἀπολαύσεται	ἀπολαύσεσθον	ἀπολαύσεσθον	ἀπολαυσόμεθᾰ	ἀπολαύσεσθε	ἀπολαύσονται
	optative	ἀπολαυσοίμην	ἀπολαύσοιο	ἀπολαύσοιτο	ἀπολαύσοισθον	ἀπολαυσοίσθην	ἀπολαυσοίμεθᾰ	ἀπολαύσοισθε	ἀπολαύσοιντο
					middle
infinitive					ἀπολαύσεσθαι
participle	m				ἀπολαυσόμενος
	f				ἀπολαυσομένη
	n				ἀπολαυσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπολαύσω (postclassical)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπολαύσω	ἀπολαύσεις	ἀπολαύσει	ἀπολαύσετον	ἀπολαύσετον	ἀπολαύσομεν	ἀπολαύσετε	ἀπολαύσουσῐ(ν)
	optative	ἀπολαύσοιμῐ	ἀπολαύσοις	ἀπολαύσοι	ἀπολαύσοιτον	ἀπολαυσοίτην	ἀπολαύσοιμεν	ἀπολαύσοιτε	ἀπολαύσοιεν
		active
infinitive		ἀπολαύσειν
participle	m	ἀπολαύσων
	f	ἀπολαύσουσᾰ
	n	ἀπολαῦσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέλαυσᾰ, ἀπελαυσᾰ́μην, ἀπελαύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέλαυσᾰ	ἀπέλαυσᾰς	ἀπέλαυσε(ν)	ἀπελαύσᾰτον	ἀπελαυσᾰ́την	ἀπελαύσᾰμεν	ἀπελαύσᾰτε	ἀπέλαυσᾰν
	subjunctive	ἀπολαύσω	ἀπολαύσῃς	ἀπολαύσῃ	ἀπολαύσητον	ἀπολαύσητον	ἀπολαύσωμεν	ἀπολαύσητε	ἀπολαύσωσῐ(ν)
	optative	ἀπολαύσαιμῐ	ἀπολαύσειᾰς, ἀπολαύσαις	ἀπολαύσειε(ν), ἀπολαύσαι	ἀπολαύσαιτον	ἀπολαυσαίτην	ἀπολαύσαιμεν	ἀπολαύσαιτε	ἀπολαύσειᾰν, ἀπολαύσαιεν
	imperative		ἀπόλαυσον	ἀπολαυσᾰ́τω	ἀπολαύσᾰτον	ἀπολαυσᾰ́των		ἀπολαύσᾰτε	ἀπολαυσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπελαυσᾰ́μην	ἀπελαύσω	ἀπελαύσᾰτο	ἀπελαύσᾰσθον	ἀπελαυσᾰ́σθην	ἀπελαυσᾰ́μεθᾰ	ἀπελαύσᾰσθε	ἀπελαύσᾰντο
	subjunctive	ἀπολαύσωμαι	ἀπολαύσῃ	ἀπολαύσηται	ἀπολαύσησθον	ἀπολαύσησθον	ἀπολαυσώμεθᾰ	ἀπολαύσησθε	ἀπολαύσωνται
	optative	ἀπολαυσαίμην	ἀπολαύσαιο	ἀπολαύσαιτο	ἀπολαύσαισθον	ἀπολαυσαίσθην	ἀπολαυσαίμεθᾰ	ἀπολαύσαισθε	ἀπολαύσαιντο
	imperative		ἀπόλαυσαι	ἀπολαυσᾰ́σθω	ἀπολαύσᾰσθον	ἀπολαυσᾰ́σθων		ἀπολαύσᾰσθε	ἀπολαυσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπελαύσθην	ἀπελαύσθης	ἀπελαύσθη	ἀπελαύσθητον	ἀπελαυσθήτην	ἀπελαύσθημεν	ἀπελαύσθητε	ἀπελαύσθησᾰν
	subjunctive	ἀπολαυσθῶ	ἀπολαυσθῇς	ἀπολαυσθῇ	ἀπολαυσθῆτον	ἀπολαυσθῆτον	ἀπολαυσθῶμεν	ἀπολαυσθῆτε	ἀπολαυσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπολαυσθείην	ἀπολαυσθείης	ἀπολαυσθείη	ἀπολαυσθεῖτον, ἀπολαυσθείητον	ἀπολαυσθείτην, ἀπολαυσθειήτην	ἀπολαυσθεῖμεν, ἀπολαυσθείημεν	ἀπολαυσθεῖτε, ἀπολαυσθείητε	ἀπολαυσθεῖεν, ἀπολαυσθείησᾰν
	imperative		ἀπολαύσθητῐ	ἀπολαυσθήτω	ἀπολαύσθητον	ἀπολαυσθήτων		ἀπολαύσθητε	ἀπολαυσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀπολαῦσαι			ἀπολαύσᾰσθαι		ἀπολαυσθῆναι
participle	m	ἀπολαύσᾱς			ἀπολαυσᾰ́μενος		ἀπολαυσθείς
	f	ἀπολαύσᾱσᾰ			ἀπολαυσᾰμένη		ἀπολαυσθεῖσᾰ
	n	ἀπολαῦσᾰν			ἀπολαυσᾰ́μενον		ἀπολαυσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπολέλαυκᾰ, ἀπολέλαυσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπολέλαυκᾰ	ἀπολέλαυκᾰς	ἀπολέλαυκε(ν)	ἀπολελαύκᾰτον	ἀπολελαύκᾰτον	ἀπολελαύκᾰμεν	ἀπολελαύκᾰτε	ἀπολελαύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπολελαύκω	ἀπολελαύκῃς	ἀπολελαύκῃ	ἀπολελαύκητον	ἀπολελαύκητον	ἀπολελαύκωμεν	ἀπολελαύκητε	ἀπολελαύκωσῐ(ν)
	optative	ἀπολελαύκοιμῐ, ἀπολελαυκοίην	ἀπολελαύκοις, ἀπολελαυκοίης	ἀπολελαύκοι, ἀπολελαυκοίη	ἀπολελαύκοιτον	ἀπολελαυκοίτην	ἀπολελαύκοιμεν	ἀπολελαύκοιτε	ἀπολελαύκοιεν
	imperative		ἀπολέλαυκε	ἀπολελαυκέτω	ἀπολελαύκετον	ἀπολελαυκέτων		ἀπολελαύκετε	ἀπολελαυκόντων
middle/ passive	indicative	ἀπολέλαυσμαι	ἀπολέλαυσαι	ἀπολέλαυσται	ἀπολέλαυσθον	ἀπολέλαυσθον	ἀπολελαύσμεθᾰ	ἀπολέλαυσθε	ἀπολελαύσᾰται
	subjunctive	ἀπολελαυσμένος ὦ	ἀπολελαυσμένος ᾖς	ἀπολελαυσμένος ᾖ	ἀπολελαυσμένω ἦτον	ἀπολελαυσμένω ἦτον	ἀπολελαυσμένοι ὦμεν	ἀπολελαυσμένοι ἦτε	ἀπολελαυσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπολελαυσμένος εἴην	ἀπολελαυσμένος εἴης	ἀπολελαυσμένος εἴη	ἀπολελαυσμένω εἴητον/εἶτον	ἀπολελαυσμένω εἰήτην/εἴτην	ἀπολελαυσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπολελαυσμένοι εἴητε/εἶτε	ἀπολελαυσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπολέλαυσο	ἀπολελαύσθω	ἀπολέλαυσθον	ἀπολελαύσθων		ἀπολέλαυσθε	ἀπολελαύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπολελαυκέναι				ἀπολελαῦσθαι
participle	m	ἀπολελαυκώς				ἀπολελαυσμένος
	f	ἀπολελαυκυῖᾰ				ἀπολελαυσμένη
	n	ἀπολελαυκός				ἀπολελαυσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπολέλαυμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπολέλαυμαι	ἀπολέλαυσαι	ἀπολέλαυται	ἀπολέλαυσθον	ἀπολέλαυσθον	ἀπολελαύμεθᾰ	ἀπολέλαυσθε	ἀπολέλαυνται
	subjunctive	ἀπολελαυμένος ὦ	ἀπολελαυμένος ᾖς	ἀπολελαυμένος ᾖ	ἀπολελαυμένω ἦτον	ἀπολελαυμένω ἦτον	ἀπολελαυμένοι ὦμεν	ἀπολελαυμένοι ἦτε	ἀπολελαυμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπολελαυμένος εἴην	ἀπολελαυμένος εἴης	ἀπολελαυμένος εἴη	ἀπολελαυμένω εἴητον/εἶτον	ἀπολελαυμένω εἰήτην/εἴτην	ἀπολελαυμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπολελαυμένοι εἴητε/εἶτε	ἀπολελαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπολέλαυσο	ἀπολελαύσθω	ἀπολέλαυσθον	ἀπολελαύσθων		ἀπολέλαυσθε	ἀπολελαύσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπολελαῦσθαι
participle	m					ἀπολελαυμένος
	f					ἀπολελαυμένη
	n					ἀπολελαυμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀπόλαυσις (apólausis)
• ἀπόλαυσμα (apólausma)
• ἀπολαυστικός (apolaustikós)
• ἀπολαυστός (apolaustós)

Related terms

• λεία (leía)

Further reading

• ἀπολαύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀπολαύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• “ἀπολαύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀπολαύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers