ἀπιστεύω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pis.těu̯.ɔː/ → /a.pisˈte.βo/ → /a.pisˈte.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pis.těu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pisˈte.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pisˈte.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pisˈte.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pisˈte.vo/

Verb

ἀπῐστεύω • (apĭsteúō)

1. Proscribed form of ἀπῐστέω (apĭstéō)
   • C.E. 2nd–3rd centuries, Oxyrhynchus Papyri 237.5.5

Conjugation

   Present: ᾰ̓πῐστεύω, ᾰ̓πῐστεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πῐστεύω	ᾰ̓πῐστεύεις	ᾰ̓πῐστεύει	ᾰ̓πῐστεύετον	ᾰ̓πῐστεύετον	ᾰ̓πῐστεύομεν	ᾰ̓πῐστεύετε	ᾰ̓πῐστεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓πῐστεύω	ᾰ̓πῐστεύῃς	ᾰ̓πῐστεύῃ	ᾰ̓πῐστεύητον	ᾰ̓πῐστεύητον	ᾰ̓πῐστεύωμεν	ᾰ̓πῐστεύητε	ᾰ̓πῐστεύωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓πῐστεύοιμῐ	ᾰ̓πῐστεύοις	ᾰ̓πῐστεύοι	ᾰ̓πῐστεύοιτον	ᾰ̓πῐστευοίτην	ᾰ̓πῐστεύοιμεν	ᾰ̓πῐστεύοιτε	ᾰ̓πῐστεύοιεν
	imperative		ᾰ̓πῐ́στευε	ᾰ̓πῐστευέτω	ᾰ̓πῐστεύετον	ᾰ̓πῐστευέτων		ᾰ̓πῐστεύετε	ᾰ̓πῐστευόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓πῐστεύομαι	ᾰ̓πῐστεύῃ, ᾰ̓πῐστεύει	ᾰ̓πῐστεύεται	ᾰ̓πῐστεύεσθον	ᾰ̓πῐστεύεσθον	ᾰ̓πῐστευόμεθᾰ	ᾰ̓πῐστεύεσθε	ᾰ̓πῐστεύονται
	subjunctive	ᾰ̓πῐστεύωμαι	ᾰ̓πῐστεύῃ	ᾰ̓πῐστεύηται	ᾰ̓πῐστεύησθον	ᾰ̓πῐστεύησθον	ᾰ̓πῐστευώμεθᾰ	ᾰ̓πῐστεύησθε	ᾰ̓πῐστεύωνται
	optative	ᾰ̓πῐστευοίμην	ᾰ̓πῐστεύοιο	ᾰ̓πῐστεύοιτο	ᾰ̓πῐστεύοισθον	ᾰ̓πῐστευοίσθην	ᾰ̓πῐστευοίμεθᾰ	ᾰ̓πῐστεύοισθε	ᾰ̓πῐστεύοιντο
	imperative		ᾰ̓πῐστεύου	ᾰ̓πῐστευέσθω	ᾰ̓πῐστεύεσθον	ᾰ̓πῐστευέσθων		ᾰ̓πῐστεύεσθε	ᾰ̓πῐστευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓πῐστεύειν				ᾰ̓πῐστεύεσθαι
participle	m	ᾰ̓πῐστεύων				ᾰ̓πῐστευόμενος
	f	ᾰ̓πῐστεύουσᾰ				ᾰ̓πῐστευομένη
	n	ᾰ̓πῐστεῦον				ᾰ̓πῐστευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀπιστεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀπιστεύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)