ἀντικρούομαι

See also: αντικρούομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.ti.krǔː.o.mai̯/ → /an.tiˈkru.o.mɛ/ → /an.diˈkru.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ti.krǔː.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.tiˈkru.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.tiˈkru.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.tiˈkru.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.diˈkru.o.me/

Verb

ᾰ̓ντῐκρούομαι • (ăntĭkroúomai)

1. first-person singular indicative present mediopassive of ᾰ̓ντῐκρούω (ăntĭkroúō)