ἀνορεξία

Ancient Greek

Etymology

ἀν- (an-, “not”, alpha privativum) +‎ ὄρεξῐς (órexĭs, “yearning”) +‎ -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā, abstract-noun-forming suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.rek.sí.aː/ → /a.no.rekˈsi.a/ → /a.no.rekˈsi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.rek.sí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.rekˈsi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.rekˈsi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.rekˈsi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.rekˈsi.a/

Noun

ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ • (ănorexĭ́ā) f (genitive ᾰ̓νορεξῐ́ᾱς); first declension

1. lack of appetite
2. lack of desire

Declension

First declension of ἡ ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ; τῆς ᾰ̓νορεξῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ hē ănorexĭ́ā	τὼ ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ tṑ ănorexĭ́ā	αἱ ᾰ̓νορεξῐ́αι hai ănorexĭ́ai
Genitive	τῆς ᾰ̓νορεξῐ́ᾱς tês ănorexĭ́ās	τοῖν ᾰ̓νορεξῐ́αιν toîn ănorexĭ́ain	τῶν ᾰ̓νορεξῐῶν tôn ănorexĭôn
Dative	τῇ ᾰ̓νορεξῐ́ᾳ têi ănorexĭ́āi	τοῖν ᾰ̓νορεξῐ́αιν toîn ănorexĭ́ain	ταῖς ᾰ̓νορεξῐ́αις taîs ănorexĭ́ais
Accusative	τὴν ᾰ̓νορεξῐ́ᾱν tḕn ănorexĭ́ān	τὼ ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ tṑ ănorexĭ́ā	τᾱ̀ς ᾰ̓νορεξῐ́ᾱς tā̀s ănorexĭ́ās
Vocative	ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ ănorexĭ́ā	ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ ănorexĭ́ā	ᾰ̓νορεξῐ́αι ănorexĭ́ai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: anorexie (learned)

Further reading

• “ἀνορεξία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀνορεξία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνορεξία in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)