ἀνομωτέρῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.té.rɔːi̯/ → /a.no.moˈte.ro/ → /a.no.moˈte.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.té.rɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈte.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈte.ro/

Adjective

ἀνομωτέρῳ • (anomōtérōi)

1. masculine/neuter dative singular of ἀνομώτερος (anomṓteros)