ἀνομωτέρου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.té.ruː/ → /a.no.moˈte.ru/ → /a.no.moˈte.ru/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.té.ruː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈte.ru/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ru/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ru/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈte.ru/

Adjective

ἀνομωτέρου • (anomōtérou)

1. masculine/neuter genitive singular of ἀνομώτερος (anomṓteros)