ἀνατείνω

See also: ανατείνω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ τείνω (teínō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.těː.nɔː/ → /a.naˈti.no/ → /a.naˈti.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.těː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈti.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈti.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈti.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈti.no/

Verb

ἀνᾰτείνω • (anateínō)

1. to stretch up, hold up, lift up
2. to stretch forth
3. to lift up, exalt
4. to stretch out, extend

Conjugation

   Present: ᾰ̓νᾰτείνω, ᾰ̓νᾰτείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νᾰτείνω	ᾰ̓νᾰτείνεις	ᾰ̓νᾰτείνει	ᾰ̓νᾰτείνετον	ᾰ̓νᾰτείνετον	ᾰ̓νᾰτείνομεν	ᾰ̓νᾰτείνετε	ᾰ̓νᾰτείνουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓νᾰτείνω	ᾰ̓νᾰτείνῃς	ᾰ̓νᾰτείνῃ	ᾰ̓νᾰτείνητον	ᾰ̓νᾰτείνητον	ᾰ̓νᾰτείνωμεν	ᾰ̓νᾰτείνητε	ᾰ̓νᾰτείνωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰτείνοιμῐ	ᾰ̓νᾰτείνοις	ᾰ̓νᾰτείνοι	ᾰ̓νᾰτείνοιτον	ᾰ̓νᾰτεινοίτην	ᾰ̓νᾰτείνοιμεν	ᾰ̓νᾰτείνοιτε	ᾰ̓νᾰτείνοιεν
	imperative		ᾰ̓νᾰ́τεινε	ᾰ̓νᾰτεινέτω	ᾰ̓νᾰτείνετον	ᾰ̓νᾰτεινέτων		ᾰ̓νᾰτείνετε	ᾰ̓νᾰτεινόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νᾰτείνομαι	ᾰ̓νᾰτείνῃ, ᾰ̓νᾰτείνει	ᾰ̓νᾰτείνεται	ᾰ̓νᾰτείνεσθον	ᾰ̓νᾰτείνεσθον	ᾰ̓νᾰτεινόμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτείνεσθε	ᾰ̓νᾰτείνονται
	subjunctive	ᾰ̓νᾰτείνωμαι	ᾰ̓νᾰτείνῃ	ᾰ̓νᾰτείνηται	ᾰ̓νᾰτείνησθον	ᾰ̓νᾰτείνησθον	ᾰ̓νᾰτεινώμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτείνησθε	ᾰ̓νᾰτείνωνται
	optative	ᾰ̓νᾰτεινοίμην	ᾰ̓νᾰτείνοιο	ᾰ̓νᾰτείνοιτο	ᾰ̓νᾰτείνοισθον	ᾰ̓νᾰτεινοίσθην	ᾰ̓νᾰτεινοίμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτείνοισθε	ᾰ̓νᾰτείνοιντο
	imperative		ᾰ̓νᾰτείνου	ᾰ̓νᾰτεινέσθω	ᾰ̓νᾰτείνεσθον	ᾰ̓νᾰτεινέσθων		ᾰ̓νᾰτείνεσθε	ᾰ̓νᾰτεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓νᾰτείνειν				ᾰ̓νᾰτείνεσθαι
participle	m	ᾰ̓νᾰτείνων				ᾰ̓νᾰτεινόμενος
	f	ᾰ̓νᾰτείνουσᾰ				ᾰ̓νᾰτεινομένη
	n	ᾰ̓νᾰτεῖνον				ᾰ̓νᾰτεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾰ̓νέτεινον, ᾰ̓νετεινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νέτεινον	ᾰ̓νέτεινες	ᾰ̓νέτεινε(ν)	ᾰ̓νετείνετον	ᾰ̓νετεινέτην	ᾰ̓νετείνομεν	ᾰ̓νετείνετε	ᾰ̓νέτεινον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νετεινόμην	ᾰ̓νετείνου	ᾰ̓νετείνετο	ᾰ̓νετείνεσθον	ᾰ̓νετεινέσθην	ᾰ̓νετεινόμεθᾰ	ᾰ̓νετείνεσθε	ᾰ̓νετείνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ᾰ̓νᾰτενέω, ᾰ̓νᾰτενέομαι, ᾰ̓νᾰτᾰθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νᾰτενέω	ᾰ̓νᾰτενέεις	ᾰ̓νᾰτενέει	ᾰ̓νᾰτενέετον	ᾰ̓νᾰτενέετον	ᾰ̓νᾰτενέομεν	ᾰ̓νᾰτενέετε	ᾰ̓νᾰτενέουσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰτενέοιμῐ	ᾰ̓νᾰτενέοις	ᾰ̓νᾰτενέοι	ᾰ̓νᾰτενέοιτον	ᾰ̓νᾰτενεοίτην	ᾰ̓νᾰτενέοιμεν	ᾰ̓νᾰτενέοιτε	ᾰ̓νᾰτενέοιεν
middle	indicative	ᾰ̓νᾰτενέομαι	ᾰ̓νᾰτενέῃ, ᾰ̓νᾰτενέει	ᾰ̓νᾰτενέεται	ᾰ̓νᾰτενέεσθον	ᾰ̓νᾰτενέεσθον	ᾰ̓νᾰτενεόμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτενέεσθε	ᾰ̓νᾰτενέονται
	optative	ᾰ̓νᾰτενεοίμην	ᾰ̓νᾰτενέοιο	ᾰ̓νᾰτενέοιτο	ᾰ̓νᾰτενέοισθον	ᾰ̓νᾰτενεοίσθην	ᾰ̓νᾰτενεοίμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτενέοισθε	ᾰ̓νᾰτενέοιντο
passive	indicative	ᾰ̓νᾰτᾰθήσομαι	ᾰ̓νᾰτᾰθήσῃ	ᾰ̓νᾰτᾰθήσεται	ᾰ̓νᾰτᾰθήσεσθον	ᾰ̓νᾰτᾰθήσεσθον	ᾰ̓νᾰτᾰθησόμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτᾰθήσεσθε	ᾰ̓νᾰτᾰθήσονται
	optative	ᾰ̓νᾰτᾰθησοίμην	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοιο	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοιτο	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοισθον	ᾰ̓νᾰτᾰθησοίσθην	ᾰ̓νᾰτᾰθησοίμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοισθε	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓νᾰτενέειν			ᾰ̓νᾰτενέεσθαι		ᾰ̓νᾰτᾰθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓νᾰτενέων			ᾰ̓νᾰτενεόμενος		ᾰ̓νᾰτᾰθησόμενος
	f	ᾰ̓νᾰτενέουσᾰ			ᾰ̓νᾰτενεομένη		ᾰ̓νᾰτᾰθησομένη
	n	ᾰ̓νᾰτενέον			ᾰ̓νᾰτενεόμενον		ᾰ̓νᾰτᾰθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ᾰ̓νᾰτενῶ, ᾰ̓νᾰτενοῦμαι, ᾰ̓νᾰτᾰθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νᾰτενῶ	ᾰ̓νᾰτενεῖς	ᾰ̓νᾰτενεῖ	ᾰ̓νᾰτενεῖτον	ᾰ̓νᾰτενεῖτον	ᾰ̓νᾰτενοῦμεν	ᾰ̓νᾰτενεῖτε	ᾰ̓νᾰτενοῦσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰτενοίην, ᾰ̓νᾰτενοῖμῐ	ᾰ̓νᾰτενοίης, ᾰ̓νᾰτενοῖς	ᾰ̓νᾰτενοίη, ᾰ̓νᾰτενοῖ	ᾰ̓νᾰτενοῖτον, ᾰ̓νᾰτενοίητον	ᾰ̓νᾰτενοίτην, ᾰ̓νᾰτενοιήτην	ᾰ̓νᾰτενοῖμεν, ᾰ̓νᾰτενοίημεν	ᾰ̓νᾰτενοῖτε, ᾰ̓νᾰτενοίητε	ᾰ̓νᾰτενοῖεν, ᾰ̓νᾰτενοίησᾰν
middle	indicative	ᾰ̓νᾰτενοῦμαι	ᾰ̓νᾰτενῇ	ᾰ̓νᾰτενεῖται	ᾰ̓νᾰτενεῖσθον	ᾰ̓νᾰτενεῖσθον	ᾰ̓νᾰτενούμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτενεῖσθε	ᾰ̓νᾰτενοῦνται
	optative	ᾰ̓νᾰτενοίμην	ᾰ̓νᾰτενοῖο	ᾰ̓νᾰτενοῖτο	ᾰ̓νᾰτενοῖσθον	ᾰ̓νᾰτενοίσθην	ᾰ̓νᾰτενοίμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτενοῖσθε	ᾰ̓νᾰτενοῖντο
passive	indicative	ᾰ̓νᾰτᾰθήσομαι	ᾰ̓νᾰτᾰθήσῃ	ᾰ̓νᾰτᾰθήσεται	ᾰ̓νᾰτᾰθήσεσθον	ᾰ̓νᾰτᾰθήσεσθον	ᾰ̓νᾰτᾰθησόμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτᾰθήσεσθε	ᾰ̓νᾰτᾰθήσονται
	optative	ᾰ̓νᾰτᾰθησοίμην	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοιο	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοιτο	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοισθον	ᾰ̓νᾰτᾰθησοίσθην	ᾰ̓νᾰτᾰθησοίμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοισθε	ᾰ̓νᾰτᾰθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓νᾰτενεῖν			ᾰ̓νᾰτενεῖσθαι		ᾰ̓νᾰτᾰθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓νᾰτενῶν			ᾰ̓νᾰτενούμενος		ᾰ̓νᾰτᾰθησόμενος
	f	ᾰ̓νᾰτενοῦσᾰ			ᾰ̓νᾰτενουμένη		ᾰ̓νᾰτᾰθησομένη
	n	ᾰ̓νᾰτενοῦν			ᾰ̓νᾰτενούμενον		ᾰ̓νᾰτᾰθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ᾰ̓νέτεινᾰ, ᾰ̓νετεινᾰ́μην, ᾰ̓νετᾰ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νέτεινᾰ	ᾰ̓νέτεινᾰς	ᾰ̓νέτεινε(ν)	ᾰ̓νετείνᾰτον	ᾰ̓νετεινᾰ́την	ᾰ̓νετείνᾰμεν	ᾰ̓νετείνᾰτε	ᾰ̓νέτεινᾰν
	subjunctive	ᾰ̓νᾰτείνω	ᾰ̓νᾰτείνῃς	ᾰ̓νᾰτείνῃ	ᾰ̓νᾰτείνητον	ᾰ̓νᾰτείνητον	ᾰ̓νᾰτείνωμεν	ᾰ̓νᾰτείνητε	ᾰ̓νᾰτείνωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰτείναιμῐ	ᾰ̓νᾰτείνειᾰς, ᾰ̓νᾰτείναις	ᾰ̓νᾰτείνειε(ν), ᾰ̓νᾰτείναι	ᾰ̓νᾰτείναιτον	ᾰ̓νᾰτειναίτην	ᾰ̓νᾰτείναιμεν	ᾰ̓νᾰτείναιτε	ᾰ̓νᾰτείνειᾰν, ᾰ̓νᾰτείναιεν
	imperative		ᾰ̓νᾰ́τεινον	ᾰ̓νᾰτεινᾰ́τω	ᾰ̓νᾰτείνᾰτον	ᾰ̓νᾰτεινᾰ́των		ᾰ̓νᾰτείνᾰτε	ᾰ̓νᾰτεινᾰ́ντων
middle	indicative	ᾰ̓νετεινᾰ́μην	ᾰ̓νετείνω	ᾰ̓νετείνᾰτο	ᾰ̓νετείνᾰσθον	ᾰ̓νετεινᾰ́σθην	ᾰ̓νετεινᾰ́μεθᾰ	ᾰ̓νετείνᾰσθε	ᾰ̓νετείνᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓νᾰτείνωμαι	ᾰ̓νᾰτείνῃ	ᾰ̓νᾰτείνηται	ᾰ̓νᾰτείνησθον	ᾰ̓νᾰτείνησθον	ᾰ̓νᾰτεινώμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτείνησθε	ᾰ̓νᾰτείνωνται
	optative	ᾰ̓νᾰτειναίμην	ᾰ̓νᾰτείναιο	ᾰ̓νᾰτείναιτο	ᾰ̓νᾰτείναισθον	ᾰ̓νᾰτειναίσθην	ᾰ̓νᾰτειναίμεθᾰ	ᾰ̓νᾰτείναισθε	ᾰ̓νᾰτείναιντο
	imperative		ᾰ̓νᾰ́τειναι	ᾰ̓νᾰτεινᾰ́σθω	ᾰ̓νᾰτείνᾰσθον	ᾰ̓νᾰτεινᾰ́σθων		ᾰ̓νᾰτείνᾰσθε	ᾰ̓νᾰτεινᾰ́σθων
passive	indicative	ᾰ̓νετᾰ́θην	ᾰ̓νετᾰ́θης	ᾰ̓νετᾰ́θη	ᾰ̓νετᾰ́θητον	ᾰ̓νετᾰθήτην	ᾰ̓νετᾰ́θημεν	ᾰ̓νετᾰ́θητε	ᾰ̓νετᾰ́θησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓νᾰτᾰθῶ	ᾰ̓νᾰτᾰθῇς	ᾰ̓νᾰτᾰθῇ	ᾰ̓νᾰτᾰθῆτον	ᾰ̓νᾰτᾰθῆτον	ᾰ̓νᾰτᾰθῶμεν	ᾰ̓νᾰτᾰθῆτε	ᾰ̓νᾰτᾰθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰτᾰθείην	ᾰ̓νᾰτᾰθείης	ᾰ̓νᾰτᾰθείη	ᾰ̓νᾰτᾰθεῖτον, ᾰ̓νᾰτᾰθείητον	ᾰ̓νᾰτᾰθείτην, ᾰ̓νᾰτᾰθειήτην	ᾰ̓νᾰτᾰθεῖμεν, ᾰ̓νᾰτᾰθείημεν	ᾰ̓νᾰτᾰθεῖτε, ᾰ̓νᾰτᾰθείητε	ᾰ̓νᾰτᾰθεῖεν, ᾰ̓νᾰτᾰθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓νᾰτᾰ́θητῐ	ᾰ̓νᾰτᾰθήτω	ᾰ̓νᾰτᾰ́θητον	ᾰ̓νᾰτᾰθήτων		ᾰ̓νᾰτᾰ́θητε	ᾰ̓νᾰτᾰθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓νᾰτεῖναι			ᾰ̓νᾰτείνᾰσθαι		ᾰ̓νᾰτᾰθῆναι
participle	m	ᾰ̓νᾰτείνᾱς			ᾰ̓νᾰτεινᾰ́μενος		ᾰ̓νᾰτᾰθείς
	f	ᾰ̓νᾰτείνᾱσᾰ			ᾰ̓νᾰτεινᾰμένη		ᾰ̓νᾰτᾰθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓νᾰτεῖνᾰν			ᾰ̓νᾰτεινᾰ́μενον		ᾰ̓νᾰτᾰθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ᾰ̓νᾰτέτᾰκᾰ, ᾰ̓νᾰτέτᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νᾰτέτᾰκᾰ	ᾰ̓νᾰτέτᾰκᾰς	ᾰ̓νᾰτέτᾰκε(ν)	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κᾰτον	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κᾰτον	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κᾰμεν	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κᾰτε	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κω	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κῃς	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κῃ	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κητον	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κητον	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κωμεν	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κητε	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κοιμῐ, ᾰ̓νᾰτετᾰκοίην	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κοις, ᾰ̓νᾰτετᾰκοίης	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κοι, ᾰ̓νᾰτετᾰκοίη	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κοιτον	ᾰ̓νᾰτετᾰκοίτην	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κοιμεν	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κοιτε	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κοιεν
	imperative		ᾰ̓νᾰτέτᾰκε	ᾰ̓νᾰτετᾰκέτω	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κετον	ᾰ̓νᾰτετᾰκέτων		ᾰ̓νᾰτετᾰ́κετε	ᾰ̓νᾰτετᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νᾰτέτᾰμαι	ᾰ̓νᾰτέτᾰσαι	ᾰ̓νᾰτέτᾰται	ᾰ̓νᾰτέτᾰσθον	ᾰ̓νᾰτέτᾰσθον	ᾰ̓νᾰτετᾰ́μεθᾰ	ᾰ̓νᾰτέτᾰσθε	ᾰ̓νᾰτέτᾰνται
	subjunctive	ᾰ̓νᾰτετᾰμένος ὦ	ᾰ̓νᾰτετᾰμένος ᾖς	ᾰ̓νᾰτετᾰμένος ᾖ	ᾰ̓νᾰτετᾰμένω ἦτον	ᾰ̓νᾰτετᾰμένω ἦτον	ᾰ̓νᾰτετᾰμένοι ὦμεν	ᾰ̓νᾰτετᾰμένοι ἦτε	ᾰ̓νᾰτετᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰτετᾰμένος εἴην	ᾰ̓νᾰτετᾰμένος εἴης	ᾰ̓νᾰτετᾰμένος εἴη	ᾰ̓νᾰτετᾰμένω εἴητον/εἶτον	ᾰ̓νᾰτετᾰμένω εἰήτην/εἴτην	ᾰ̓νᾰτετᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	ᾰ̓νᾰτετᾰμένοι εἴητε/εἶτε	ᾰ̓νᾰτετᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ᾰ̓νᾰτέτᾰσο	ᾰ̓νᾰτετᾰ́σθω	ᾰ̓νᾰτέτᾰσθον	ᾰ̓νᾰτετᾰ́σθων		ᾰ̓νᾰτέτᾰσθε	ᾰ̓νᾰτετᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓νᾰτετᾰκέναι				ᾰ̓νᾰτετᾰ́σθαι
participle	m	ᾰ̓νᾰτετᾰκώς				ᾰ̓νᾰτετᾰμένος
	f	ᾰ̓νᾰτετᾰκυῖᾰ				ᾰ̓νᾰτετᾰμένη
	n	ᾰ̓νᾰτετᾰκός				ᾰ̓νᾰτετᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ᾰ̓νᾰτετᾰ́κειν, ᾰ̓νᾰτετᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κειν, ᾰ̓νᾰτετᾰ́κη	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κεις, ᾰ̓νᾰτετᾰ́κης	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κει(ν)	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κετον	ᾰ̓νᾰτετᾰκέτην	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κεμεν	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κετε	ᾰ̓νᾰτετᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νᾰτετᾰ́μην	ᾰ̓νᾰτέτᾰσο	ᾰ̓νᾰτέτᾰτο	ᾰ̓νᾰτέτᾰσθον	ᾰ̓νᾰτετᾰ́σθην	ᾰ̓νᾰτετᾰ́μεθᾰ	ᾰ̓νᾰτέτᾰσθε	ᾰ̓νᾰτέτᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνάτασις (anátasis)

Descendants

• Greek: ανατείνω (anateíno)

Further reading

• ἀνατείνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνατείνω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀνατείνω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἀνατείνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀνατείνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • hold idem, page 402.