ἀνατέμνω

See also: ανατέμνω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ τέμνω (témnō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.tém.nɔː/ → /a.naˈtem.no/ → /a.naˈtem.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.tém.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈtem.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈtem.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈtem.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈtem.no/

Verb

ἀνᾰτέμνω • (anătémnō)

1. to cut open

Conjugation

   Present: ἀνᾰτέμνω, ἀνᾰτέμνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτέμνω	ἀνᾰτέμνεις	ἀνᾰτέμνει	ἀνᾰτέμνετον	ἀνᾰτέμνετον	ἀνᾰτέμνομεν	ἀνᾰτέμνετε	ἀνᾰτέμνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰτέμνω	ἀνᾰτέμνῃς	ἀνᾰτέμνῃ	ἀνᾰτέμνητον	ἀνᾰτέμνητον	ἀνᾰτέμνωμεν	ἀνᾰτέμνητε	ἀνᾰτέμνωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτέμνοιμῐ	ἀνᾰτέμνοις	ἀνᾰτέμνοι	ἀνᾰτέμνοιτον	ἀνᾰτεμνοίτην	ἀνᾰτέμνοιμεν	ἀνᾰτέμνοιτε	ἀνᾰτέμνοιεν
	imperative		ἀνᾰ́τεμνε	ἀνᾰτεμνέτω	ἀνᾰτέμνετον	ἀνᾰτεμνέτων		ἀνᾰτέμνετε	ἀνᾰτεμνόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰτέμνομαι	ἀνᾰτέμνῃ, ἀνᾰτέμνει	ἀνᾰτέμνεται	ἀνᾰτέμνεσθον	ἀνᾰτέμνεσθον	ἀνᾰτεμνόμεθᾰ	ἀνᾰτέμνεσθε	ἀνᾰτέμνονται
	subjunctive	ἀνᾰτέμνωμαι	ἀνᾰτέμνῃ	ἀνᾰτέμνηται	ἀνᾰτέμνησθον	ἀνᾰτέμνησθον	ἀνᾰτεμνώμεθᾰ	ἀνᾰτέμνησθε	ἀνᾰτέμνωνται
	optative	ἀνᾰτεμνοίμην	ἀνᾰτέμνοιο	ἀνᾰτέμνοιτο	ἀνᾰτέμνοισθον	ἀνᾰτεμνοίσθην	ἀνᾰτεμνοίμεθᾰ	ἀνᾰτέμνοισθε	ἀνᾰτέμνοιντο
	imperative		ἀνᾰτέμνου	ἀνᾰτεμνέσθω	ἀνᾰτέμνεσθον	ἀνᾰτεμνέσθων		ἀνᾰτέμνεσθε	ἀνᾰτεμνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰτέμνειν				ἀνᾰτέμνεσθαι
participle	m	ἀνᾰτέμνων				ἀνᾰτεμνόμενος
	f	ἀνᾰτέμνουσᾰ				ἀνᾰτεμνομένη
	n	ἀνᾰτέμνον				ἀνᾰτεμνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνέτεμνον, ἀνετεμνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέτεμνον	ἀνέτεμνες	ἀνέτεμνε(ν)	ἀνετέμνετον	ἀνετεμνέτην	ἀνετέμνομεν	ἀνετέμνετε	ἀνέτεμνον
middle/ passive	indicative	ἀνετεμνόμην	ἀνετέμνου	ἀνετέμνετο	ἀνετέμνεσθον	ἀνετεμνέσθην	ἀνετεμνόμεθᾰ	ἀνετέμνεσθε	ἀνετέμνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνᾰτεμέω, ἀνᾰτεμέομαι, ἀνᾰτεμήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτεμέω	ἀνᾰτεμέεις	ἀνᾰτεμέει	ἀνᾰτεμέετον	ἀνᾰτεμέετον	ἀνᾰτεμέομεν	ἀνᾰτεμέετε	ἀνᾰτεμέουσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτεμέοιμῐ	ἀνᾰτεμέοις	ἀνᾰτεμέοι	ἀνᾰτεμέοιτον	ἀνᾰτεμεοίτην	ἀνᾰτεμέοιμεν	ἀνᾰτεμέοιτε	ἀνᾰτεμέοιεν
middle	indicative	ἀνᾰτεμέομαι	ἀνᾰτεμέῃ, ἀνᾰτεμέει	ἀνᾰτεμέεται	ἀνᾰτεμέεσθον	ἀνᾰτεμέεσθον	ἀνᾰτεμεόμεθᾰ	ἀνᾰτεμέεσθε	ἀνᾰτεμέονται
	optative	ἀνᾰτεμεοίμην	ἀνᾰτεμέοιο	ἀνᾰτεμέοιτο	ἀνᾰτεμέοισθον	ἀνᾰτεμεοίσθην	ἀνᾰτεμεοίμεθᾰ	ἀνᾰτεμέοισθε	ἀνᾰτεμέοιντο
passive	indicative	ἀνᾰτεμήσομαι	ἀνᾰτεμήσῃ	ἀνᾰτεμήσεται	ἀνᾰτεμήσεσθον	ἀνᾰτεμήσεσθον	ἀνᾰτεμησόμεθᾰ	ἀνᾰτεμήσεσθε	ἀνᾰτεμήσονται
	optative	ἀνᾰτεμησοίμην	ἀνᾰτεμήσοιο	ἀνᾰτεμήσοιτο	ἀνᾰτεμήσοισθον	ἀνᾰτεμησοίσθην	ἀνᾰτεμησοίμεθᾰ	ἀνᾰτεμήσοισθε	ἀνᾰτεμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰτεμέειν			ἀνᾰτεμέεσθαι		ἀνᾰτεμήσεσθαι
participle	m	ἀνᾰτεμέων			ἀνᾰτεμεόμενος		ἀνᾰτεμησόμενος
	f	ἀνᾰτεμέουσᾰ			ἀνᾰτεμεομένη		ἀνᾰτεμησομένη
	n	ἀνᾰτεμέον			ἀνᾰτεμεόμενον		ἀνᾰτεμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνᾰτεμῶ, ἀνᾰτεμοῦμαι, ἀνᾰτεμήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτεμῶ	ἀνᾰτεμεῖς	ἀνᾰτεμεῖ	ἀνᾰτεμεῖτον	ἀνᾰτεμεῖτον	ἀνᾰτεμοῦμεν	ἀνᾰτεμεῖτε	ἀνᾰτεμοῦσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτεμοίην, ἀνᾰτεμοῖμῐ	ἀνᾰτεμοίης, ἀνᾰτεμοῖς	ἀνᾰτεμοίη, ἀνᾰτεμοῖ	ἀνᾰτεμοῖτον, ἀνᾰτεμοίητον	ἀνᾰτεμοίτην, ἀνᾰτεμοιήτην	ἀνᾰτεμοῖμεν, ἀνᾰτεμοίημεν	ἀνᾰτεμοῖτε, ἀνᾰτεμοίητε	ἀνᾰτεμοῖεν, ἀνᾰτεμοίησᾰν
middle	indicative	ἀνᾰτεμοῦμαι	ἀνᾰτεμῇ	ἀνᾰτεμεῖται	ἀνᾰτεμεῖσθον	ἀνᾰτεμεῖσθον	ἀνᾰτεμούμεθᾰ	ἀνᾰτεμεῖσθε	ἀνᾰτεμοῦνται
	optative	ἀνᾰτεμοίμην	ἀνᾰτεμοῖο	ἀνᾰτεμοῖτο	ἀνᾰτεμοῖσθον	ἀνᾰτεμοίσθην	ἀνᾰτεμοίμεθᾰ	ἀνᾰτεμοῖσθε	ἀνᾰτεμοῖντο
passive	indicative	ἀνᾰτεμήσομαι	ἀνᾰτεμήσῃ	ἀνᾰτεμήσεται	ἀνᾰτεμήσεσθον	ἀνᾰτεμήσεσθον	ἀνᾰτεμησόμεθᾰ	ἀνᾰτεμήσεσθε	ἀνᾰτεμήσονται
	optative	ἀνᾰτεμησοίμην	ἀνᾰτεμήσοιο	ἀνᾰτεμήσοιτο	ἀνᾰτεμήσοισθον	ἀνᾰτεμησοίσθην	ἀνᾰτεμησοίμεθᾰ	ἀνᾰτεμήσοισθε	ἀνᾰτεμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰτεμεῖν			ἀνᾰτεμεῖσθαι		ἀνᾰτεμήσεσθαι
participle	m	ἀνᾰτεμῶν			ἀνᾰτεμούμενος		ἀνᾰτεμησόμενος
	f	ἀνᾰτεμοῦσᾰ			ἀνᾰτεμουμένη		ἀνᾰτεμησομένη
	n	ἀνᾰτεμοῦν			ἀνᾰτεμούμενον		ἀνᾰτεμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέτεμον, ἀνετεμόμην, ἀνετμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέτεμον	ἀνέτεμες	ἀνέτεμε(ν)	ἀνετέμετον	ἀνετεμέτην	ἀνετέμομεν	ἀνετέμετε	ἀνέτεμον
	subjunctive	ἀνᾰτέμω	ἀνᾰτέμῃς	ἀνᾰτέμῃ	ἀνᾰτέμητον	ἀνᾰτέμητον	ἀνᾰτέμωμεν	ἀνᾰτέμητε	ἀνᾰτέμωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτέμοιμῐ	ἀνᾰτέμοις	ἀνᾰτέμοι	ἀνᾰτέμοιτον	ἀνᾰτεμοίτην	ἀνᾰτέμοιμεν	ἀνᾰτέμοιτε	ἀνᾰτέμοιεν
	imperative		ἀνᾰ́τεμε	ἀνᾰτεμέτω	ἀνᾰτέμετον	ἀνᾰτεμέτων		ἀνᾰτέμετε	ἀνᾰτεμόντων
middle	indicative	ἀνετεμόμην	ἀνετέμου	ἀνετέμετο	ἀνετέμεσθον	ἀνετεμέσθην	ἀνετεμόμεθᾰ	ἀνετέμεσθε	ἀνετέμοντο
	subjunctive	ἀνᾰτέμωμαι	ἀνᾰτέμῃ	ἀνᾰτέμηται	ἀνᾰτέμησθον	ἀνᾰτέμησθον	ἀνᾰτεμώμεθᾰ	ἀνᾰτέμησθε	ἀνᾰτέμωνται
	optative	ἀνᾰτεμοίμην	ἀνᾰτέμοιο	ἀνᾰτέμοιτο	ἀνᾰτέμοισθον	ἀνᾰτεμοίσθην	ἀνᾰτεμοίμεθᾰ	ἀνᾰτέμοισθε	ἀνᾰτέμοιντο
	imperative		ἀνᾰτεμοῦ	ἀνᾰτεμέσθω	ἀνᾰτέμεσθον	ἀνᾰτεμέσθων		ἀνᾰτέμεσθε	ἀνᾰτεμέσθων
passive	indicative	ἀνετμήθην	ἀνετμήθης	ἀνετμήθη	ἀνετμήθητον	ἀνετμηθήτην	ἀνετμήθημεν	ἀνετμήθητε	ἀνετμήθησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰτμηθῶ	ἀνᾰτμηθῇς	ἀνᾰτμηθῇ	ἀνᾰτμηθῆτον	ἀνᾰτμηθῆτον	ἀνᾰτμηθῶμεν	ἀνᾰτμηθῆτε	ἀνᾰτμηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτμηθείην	ἀνᾰτμηθείης	ἀνᾰτμηθείη	ἀνᾰτμηθεῖτον, ἀνᾰτμηθείητον	ἀνᾰτμηθείτην, ἀνᾰτμηθειήτην	ἀνᾰτμηθεῖμεν, ἀνᾰτμηθείημεν	ἀνᾰτμηθεῖτε, ἀνᾰτμηθείητε	ἀνᾰτμηθεῖεν, ἀνᾰτμηθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰτμήθητῐ	ἀνᾰτμηθήτω	ἀνᾰτμήθητον	ἀνᾰτμηθήτων		ἀνᾰτμήθητε	ἀνᾰτμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰτεμεῖν			ἀνᾰτεμέσθαι		ἀνᾰτμηθῆναι
participle	m	ἀνᾰτεμών			ἀνᾰτεμόμενος		ἀνᾰτμηθείς
	f	ἀνᾰτεμοῦσᾰ			ἀνᾰτεμομένη		ἀνᾰτμηθεῖσᾰ
	n	ἀνᾰτεμόν			ἀνᾰτεμόμενον		ἀνᾰτμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνᾰτέτμηκᾰ, ἀνᾰτέτμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτέτμηκᾰ	ἀνᾰτέτμηκᾰς	ἀνᾰτέτμηκε(ν)	ἀνᾰτετμήκᾰτον	ἀνᾰτετμήκᾰτον	ἀνᾰτετμήκᾰμεν	ἀνᾰτετμήκᾰτε	ἀνᾰτετμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰτετμήκω	ἀνᾰτετμήκῃς	ἀνᾰτετμήκῃ	ἀνᾰτετμήκητον	ἀνᾰτετμήκητον	ἀνᾰτετμήκωμεν	ἀνᾰτετμήκητε	ἀνᾰτετμήκωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτετμήκοιμῐ, ἀνᾰτετμηκοίην	ἀνᾰτετμήκοις, ἀνᾰτετμηκοίης	ἀνᾰτετμήκοι, ἀνᾰτετμηκοίη	ἀνᾰτετμήκοιτον	ἀνᾰτετμηκοίτην	ἀνᾰτετμήκοιμεν	ἀνᾰτετμήκοιτε	ἀνᾰτετμήκοιεν
	imperative		ἀνᾰτέτμηκε	ἀνᾰτετμηκέτω	ἀνᾰτετμήκετον	ἀνᾰτετμηκέτων		ἀνᾰτετμήκετε	ἀνᾰτετμηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰτέτμημαι	ἀνᾰτέτμησαι	ἀνᾰτέτμηται	ἀνᾰτέτμησθον	ἀνᾰτέτμησθον	ἀνᾰτετμήμεθᾰ	ἀνᾰτέτμησθε	ἀνᾰτέτμηνται
	subjunctive	ἀνᾰτετμημένος ὦ	ἀνᾰτετμημένος ᾖς	ἀνᾰτετμημένος ᾖ	ἀνᾰτετμημένω ἦτον	ἀνᾰτετμημένω ἦτον	ἀνᾰτετμημένοι ὦμεν	ἀνᾰτετμημένοι ἦτε	ἀνᾰτετμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτετμημένος εἴην	ἀνᾰτετμημένος εἴης	ἀνᾰτετμημένος εἴη	ἀνᾰτετμημένω εἴητον/εἶτον	ἀνᾰτετμημένω εἰήτην/εἴτην	ἀνᾰτετμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀνᾰτετμημένοι εἴητε/εἶτε	ἀνᾰτετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀνᾰτέτμησο	ἀνᾰτετμήσθω	ἀνᾰτέτμησθον	ἀνᾰτετμήσθων		ἀνᾰτέτμησθε	ἀνᾰτετμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰτετμηκέναι				ἀνᾰτετμῆσθαι
participle	m	ἀνᾰτετμηκώς				ἀνᾰτετμημένος
	f	ἀνᾰτετμηκυῖᾰ				ἀνᾰτετμημένη
	n	ἀνᾰτετμηκός				ἀνᾰτετμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνετετμήκειν, ἀνετετμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνετετμήκειν, ἀνετετμήκη	ἀνετετμήκεις, ἀνετετμήκης	ἀνετετμήκει(ν)	ἀνετετμήκετον	ἀνετετμηκέτην	ἀνετετμήκεμεν	ἀνετετμήκετε	ἀνετετμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀνετετμήμην	ἀνετέτμησο	ἀνετέτμητο	ἀνετέτμησθον	ἀνετετμήσθην	ἀνετετμήμεθᾰ	ἀνετέτμησθε	ἀνετέτμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνατομή (anatomḗ)

Descendants

• Greek: ανατέμνω (anatémno)

Further reading

• ἀνατέμνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνατέμνω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• ἀνατέμνω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἀνατέμνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press