ἀναπαύω

See also: αναπαύω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀμπαύω (ampaúō) — Ionic

Etymology

From ἀνα- (ana-, “thorough”) +‎ παύω (paúō, “stop, end”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.pǎu̯.ɔː/ → /a.naˈpa.βo/ → /a.naˈpa.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.pǎu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈpa.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈpa.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈpa.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈpa.vo/

Verb

ἀναπαύω • (anapaúō)

1. to cause to rest, to soothe, refresh

Inflection

   Present: ἀναπαύω, ἀναπαύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναπαύω	ἀναπαύεις	ἀναπαύει	ἀναπαύετον	ἀναπαύετον	ἀναπαύομεν	ἀναπαύετε	ἀναπαύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναπαύω	ἀναπαύῃς	ἀναπαύῃ	ἀναπαύητον	ἀναπαύητον	ἀναπαύωμεν	ἀναπαύητε	ἀναπαύωσῐ(ν)
	optative	ἀναπαύοιμῐ	ἀναπαύοις	ἀναπαύοι	ἀναπαύοιτον	ἀναπαυοίτην	ἀναπαύοιμεν	ἀναπαύοιτε	ἀναπαύοιεν
	imperative		ἀνάπαυε	ἀναπαυέτω	ἀναπαύετον	ἀναπαυέτων		ἀναπαύετε	ἀναπαυόντων
middle/ passive	indicative	ἀναπαύομαι	ἀναπαύῃ, ἀναπαύει	ἀναπαύεται	ἀναπαύεσθον	ἀναπαύεσθον	ἀναπαυόμεθᾰ	ἀναπαύεσθε	ἀναπαύονται
	subjunctive	ἀναπαύωμαι	ἀναπαύῃ	ἀναπαύηται	ἀναπαύησθον	ἀναπαύησθον	ἀναπαυώμεθᾰ	ἀναπαύησθε	ἀναπαύωνται
	optative	ἀναπαυοίμην	ἀναπαύοιο	ἀναπαύοιτο	ἀναπαύοισθον	ἀναπαυοίσθην	ἀναπαυοίμεθᾰ	ἀναπαύοισθε	ἀναπαύοιντο
	imperative		ἀναπαύου	ἀναπαυέσθω	ἀναπαύεσθον	ἀναπαυέσθων		ἀναπαύεσθε	ἀναπαυέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναπαύειν				ἀναπαύεσθαι
participle	m	ἀναπαύων				ἀναπαυόμενος
	f	ἀναπαύουσᾰ				ἀναπαυομένη
	n	ἀναπαῦον				ἀναπαυόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀναπάομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀναπάομαι	ἀναπάῃ, ἀναπάει	ἀναπάεται	ἀναπάεσθον	ἀναπάεσθον	ἀναπαόμεθᾰ	ἀναπάεσθε	ἀναπάονται
	subjunctive	ἀναπάωμαι	ἀναπάῃ	ἀναπάηται	ἀναπάησθον	ἀναπάησθον	ἀναπαώμεθᾰ	ἀναπάησθε	ἀναπάωνται
	optative	ἀναπαοίμην	ἀναπάοιο	ἀναπάοιτο	ἀναπάοισθον	ἀναπαοίσθην	ἀναπαοίμεθᾰ	ἀναπάοισθε	ἀναπάοιντο
	imperative		ἀναπάου	ἀναπαέσθω	ἀναπάεσθον	ἀναπαέσθων		ἀναπάεσθε	ἀναπαέσθων
						middle/passive
infinitive						ἀναπάεσθαι
participle	m					ἀναπαόμενος
	f					ἀναπαομένη
	n					ἀναπαόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνέπαυον, ἀνεπαυόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέπαυον	ἀνέπαυες	ἀνέπαυε(ν)	ἀνεπαύετον	ἀνεπαυέτην	ἀνεπαύομεν	ἀνεπαύετε	ἀνέπαυον
middle/ passive	indicative	ἀνεπαυόμην	ἀνεπαύου	ἀνεπαύετο	ἀνεπαύεσθον	ἀνεπαυέσθην	ἀνεπαυόμεθᾰ	ἀνεπαύεσθε	ἀνεπαύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀναπαύσομαι, ἀναπαήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀναπαύσομαι	ἀναπαύσῃ, ἀναπαύσει	ἀναπαύσεται	ἀναπαύσεσθον	ἀναπαύσεσθον	ἀναπαυσόμεθᾰ	ἀναπαύσεσθε	ἀναπαύσονται
	optative	ἀναπαυσοίμην	ἀναπαύσοιο	ἀναπαύσοιτο	ἀναπαύσοισθον	ἀναπαυσοίσθην	ἀναπαυσοίμεθᾰ	ἀναπαύσοισθε	ἀναπαύσοιντο
passive	indicative	ἀναπαήσομαι	ἀναπαήσῃ	ἀναπαήσεται	ἀναπαήσεσθον	ἀναπαήσεσθον	ἀναπαησόμεθᾰ	ἀναπαήσεσθε	ἀναπαήσονται
	optative	ἀναπαησοίμην	ἀναπαήσοιο	ἀναπαήσοιτο	ἀναπαήσοισθον	ἀναπαησοίσθην	ἀναπαησοίμεθᾰ	ἀναπαήσοισθε	ἀναπαήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀναπαύσεσθαι		ἀναπαήσεσθαι
participle	m				ἀναπαυσόμενος		ἀναπαησόμενος
	f				ἀναπαυσομένη		ἀναπαησομένη
	n				ἀναπαυσόμενον		ἀναπαησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέπαυσᾰ, ἀνεπαυσᾰ́μην, ἀνεπαύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέπαυσᾰ	ἀνέπαυσᾰς	ἀνέπαυσε(ν)	ἀνεπαύσᾰτον	ἀνεπαυσᾰ́την	ἀνεπαύσᾰμεν	ἀνεπαύσᾰτε	ἀνέπαυσᾰν
	subjunctive	ἀναπαύσω	ἀναπαύσῃς	ἀναπαύσῃ	ἀναπαύσητον	ἀναπαύσητον	ἀναπαύσωμεν	ἀναπαύσητε	ἀναπαύσωσῐ(ν)
	optative	ἀναπαύσαιμῐ	ἀναπαύσειᾰς, ἀναπαύσαις	ἀναπαύσειε(ν), ἀναπαύσαι	ἀναπαύσαιτον	ἀναπαυσαίτην	ἀναπαύσαιμεν	ἀναπαύσαιτε	ἀναπαύσειᾰν, ἀναπαύσαιεν
	imperative		ἀνάπαυσον	ἀναπαυσᾰ́τω	ἀναπαύσᾰτον	ἀναπαυσᾰ́των		ἀναπαύσᾰτε	ἀναπαυσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνεπαυσᾰ́μην	ἀνεπαύσω	ἀνεπαύσᾰτο	ἀνεπαύσᾰσθον	ἀνεπαυσᾰ́σθην	ἀνεπαυσᾰ́μεθᾰ	ἀνεπαύσᾰσθε	ἀνεπαύσᾰντο
	subjunctive	ἀναπαύσωμαι	ἀναπαύσῃ	ἀναπαύσηται	ἀναπαύσησθον	ἀναπαύσησθον	ἀναπαυσώμεθᾰ	ἀναπαύσησθε	ἀναπαύσωνται
	optative	ἀναπαυσαίμην	ἀναπαύσαιο	ἀναπαύσαιτο	ἀναπαύσαισθον	ἀναπαυσαίσθην	ἀναπαυσαίμεθᾰ	ἀναπαύσαισθε	ἀναπαύσαιντο
	imperative		ἀνάπαυσαι	ἀναπαυσᾰ́σθω	ἀναπαύσᾰσθον	ἀναπαυσᾰ́σθων		ἀναπαύσᾰσθε	ἀναπαυσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνεπαύθην	ἀνεπαύθης	ἀνεπαύθη	ἀνεπαύθητον	ἀνεπαυθήτην	ἀνεπαύθημεν	ἀνεπαύθητε	ἀνεπαύθησᾰν
	subjunctive	ἀναπαυθῶ	ἀναπαυθῇς	ἀναπαυθῇ	ἀναπαυθῆτον	ἀναπαυθῆτον	ἀναπαυθῶμεν	ἀναπαυθῆτε	ἀναπαυθῶσῐ(ν)
	optative	ἀναπαυθείην	ἀναπαυθείης	ἀναπαυθείη	ἀναπαυθεῖτον, ἀναπαυθείητον	ἀναπαυθείτην, ἀναπαυθειήτην	ἀναπαυθεῖμεν, ἀναπαυθείημεν	ἀναπαυθεῖτε, ἀναπαυθείητε	ἀναπαυθεῖεν, ἀναπαυθείησᾰν
	imperative		ἀναπαύθητῐ	ἀναπαυθήτω	ἀναπαύθητον	ἀναπαυθήτων		ἀναπαύθητε	ἀναπαυθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀναπαῦσαι			ἀναπαύσᾰσθαι		ἀναπαυθῆναι
participle	m	ἀναπαύσᾱς			ἀναπαυσᾰ́μενος		ἀναπαυθείς
	f	ἀναπαύσᾱσᾰ			ἀναπαυσᾰμένη		ἀναπαυθεῖσᾰ
	n	ἀναπαῦσᾰν			ἀναπαυσᾰ́μενον		ἀναπαυθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀναπάην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀναπάην	ἀναπάης	ἀναπάη	ἀναπάητον	ἀναπαήτην	ἀναπάημεν	ἀναπάητε	ἀναπάησᾰν
	subjunctive	ἀναπαῶ	ἀναπαῇς	ἀναπαῇ	ἀναπαῆτον	ἀναπαῆτον	ἀναπαῶμεν	ἀναπαῆτε	ἀναπαῶσῐ(ν)
	optative	ἀναπαείην	ἀναπαείης	ἀναπαείη	ἀναπαεῖτον, ἀναπαείητον	ἀναπαείτην, ἀναπαειήτην	ἀναπαεῖμεν, ἀναπαείημεν	ἀναπαεῖτε, ἀναπαείητε	ἀναπαεῖεν, ἀναπαείησᾰν
	imperative		ἀναπάηθῐ	ἀναπαήτω	ἀναπάητον	ἀναπαήτων		ἀναπάητε	ἀναπαέντων
							passive
infinitive							ἀναπαῆναι
participle	m						ἀναπαείς
	f						ἀναπαεῖσᾰ
	n						ἀναπαέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀναπέπαυμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀναπέπαυμαι	ἀναπέπαυσαι	ἀναπέπαυται	ἀναπέπαυσθον	ἀναπέπαυσθον	ἀναπεπαύμεθᾰ	ἀναπέπαυσθε	ἀναπέπαυνται
	subjunctive	ἀναπεπαυμένος ὦ	ἀναπεπαυμένος ᾖς	ἀναπεπαυμένος ᾖ	ἀναπεπαυμένω ἦτον	ἀναπεπαυμένω ἦτον	ἀναπεπαυμένοι ὦμεν	ἀναπεπαυμένοι ἦτε	ἀναπεπαυμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀναπεπαυμένος εἴην	ἀναπεπαυμένος εἴης	ἀναπεπαυμένος εἴη	ἀναπεπαυμένω εἴητον/εἶτον	ἀναπεπαυμένω εἰήτην/εἴτην	ἀναπεπαυμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀναπεπαυμένοι εἴητε/εἶτε	ἀναπεπαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀναπέπαυσο	ἀναπεπαύσθω	ἀναπέπαυσθον	ἀναπεπαύσθων		ἀναπέπαυσθε	ἀναπεπαύσθων
						middle/passive
infinitive						ἀναπεπαῦσθαι
participle	m					ἀναπεπαυμένος
	f					ἀναπεπαυμένη
	n					ἀναπεπαυμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἀνάπαυμα n (anápauma)
• ἀναπαυματικός (anapaumatikós)
• ἀναπαύσιμος (anapaúsimos)
• ἀνάπαυσις f (anápausis)
• ἀναπαυστήριος (anapaustḗrios)
• ἀναπαυστόν (anapaustón)
• ἀναπαυτικός (anapautikós)
• ἀνταναπαύομαι (antanapaúomai)
• ἀπαναπαύομαι (apanapaúomai)
• διαναπαύω (dianapaúō)
• δυσανάπαυστος (dusanápaustos)
• ἐπαναπαύω (epanapaúō)
• προαναπαύω (proanapaúō)
• προδιαναπαύω (prodianapaúō)
• προσαναπαύω (prosanapaúō)
• συναναπαύομαι (sunanapaúomai)

Further reading

• “ἀναπαύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀναπαύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀναπαύω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀναπαύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀναπαύω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀναπαύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• “ἀναπαύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • cease idem, page 120.
  • desist idem, page 216.
  • give idem, page 360.
  • intermit idem, page 451.
  • repose idem, page 697.
  • rest idem, page 704.
  • stop idem, page 820.