ἀναλυτέου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.ly.té.uː/ → /a.na.lyˈte.u/ → /a.na.liˈte.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.ly.té.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.na.lyˈte.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.na.lyˈte.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.na.lyˈte.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.na.liˈte.u/

Adjective

ἀνᾰλῠτέου • (analutéou)

1. masculine/neuter genitive singular of ἀναλυτέος (analutéos)