ἀναλυτέοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.ly.té.oi̯n/ → /a.na.lyˈte.yn/ → /a.na.liˈte.in/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.ly.té.oi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.na.lyˈte.yn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.na.lyˈte.yn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.na.lyˈte.yn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.na.liˈte.in/

Adjective

ἀνᾰλῠτέοιν • (analutéoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἀναλυτέος (analutéos)